‘Hoe vertolk je zo’n legende? Mijn eerste reactie was: niet’

Er is weinig rollen die John C. Reilly niet aankan. In Stan & Ollie speelt hij Oliver Hardy zonder zich belachelijk te maken.

Wie cast je als de Dikke in een film over Laurel & Hardy? John C. Reilly is geen vreemde keuze. Een pornoster neerzetten (Boogie Nights), musicals overleven (Chicago), ruziemaken (Carnage): hij beheerst het allemaal. Bovendien heeft hij ervaring met komische duo’s, meestal aan de zijde van Will Ferrell. Toch aarzelde Reilly om toe te happen. ‘Laurel & Hardy zijn een legendarisch duo. Hoe vertolk je zulke legendes? Mijn eerste reactie was: niet. Ik ben extra voorzichtig als het om iemand gaat voor wie ik enorm veel respect en bewondering heb.’

Reilly stelde zijn mening bij toen hij vernam dat het niet de bedoeling was om de comedy van het duo te imiteren. ‘Steve en ik hebben veel moeten oefenen om enkele van hun komische routines in de vingers te krijgen en alles er zo nonchalant te doen uitzien als bij hen. Maar eigenlijk gaat Stan & Ollie over hun vriendschap, de emoties die zich door hun jarenlange samenwerking hebben opgestapeld en hoe het voelt om een performer te zijn. Dat laatste weet ik heel goed.’

De kilo’s die C. Reilly tekortkwam om de Dikke geloofwaardig neer te zetten, werden opgevangen door een fat suit. ‘Ik had voor deze rol vijftien kilo moeten aankomen. Daar paste ik voor. Ik wilde mijn gezondheid niet op het spel zetten. Ik schrok me wel een bult toen ik voor het eerst dat pak aantrok. Mijn lichaamstemperatuur schoot fors de hoogte in en het zweet zorgde voor problemen met de gezichtsprotheses en make-up. De oplossing was een cool suit, een pak waarmee chirurgen hun lichaam koel houden tijdens lange operaties.’

Reilly schrok van de reacties op zijn transformatie. ‘Ik voelde me gewoon John, maar je omgeving ziet iemand anders. Toen ik tijdens de opnames even buiten op de stoep verpoosde, kwam een vrouw voorbij. Ik zag haar denken: ocharme, die dikke vent moet uitpuffen. Ze durfde me amper aan te kijken, vond mijn lichaam te grotesk. Oliver Hardy moet dat zijn leven lang hebben meegemaakt.’