Met hun derde album Coconut fris in het achterhoofd zetten we ons schrap voor de ongetwijfeld furieuze doortocht van Archie Bronson Outfit te Brussel. ‘Het was nooit onze bedoeling om een spacey plaat te maken, het kwam er gewoon zo uit’.

ARCHIE BRONSON OUTFIT

Zes jaar geleden werd het Britse trio door Dominobaas Laurence Bell himself uit de pub geplukt. Hun op stevige blues geënte gitaargeluid oogstte veel bijval bij critici, maar dé doorbraak bleef uit. Met de hulp van producer Tim Goldsworthy zetten ze de grote stap vooruit.

Heren, proficiat met jullie laatste album. Welke commentaar valt jullie in de pers het meest op?

Sam Windett (zang/gitaar): De meeste journalisten zijn het erover eens dat dit ons beste album is tot nu toe. Tegelijk verbazen heel wat mensen zich over hoe onze sound geëvolueerd is. ‘Ik dacht dat jullie bluesrock speelden?’, moet de meest gehoorde opmerking zijn.

Mark Cleveland (drums): Ik vind die verwondering erg vreemd. Het is toch de bedoeling dat je als band evolueert? We leren elke plaat bij en dat is maar goed ook.

De meeste bands op Domino hebben niets dan lof voor het label. Wat is het geheim?

Windett: Simpel: de bonzen laten je met rust. Als ik bevriende muzikanten hoor, is dat geen evidentie. De meeste platenlabels willen het maximum uit hun ‘investering’ halen, en dat doen ze door continu aan hun mouw te trekken. Zo werkt het niet, althans niet bij ons.

Cleveland: Wij zijn getekend op Domino, omdat we toevallig optraden in de local pub van grote baas Laurence Bell. Ieder ander label zou ons na één plaat op straat gezet hebben. Bij Domino mag je groeien in je eigen tempo, je kiest zelf je pad. Als er een probleem is, bel je Laurence gewoon even op, hij is altijd bereikbaar voor ‘zijn’ artiesten. Het label is het laatste bastion in de muziekindustrie waar nog romantiek en passie heersen. Wij maken nooit demo’s en moeten geen artwork voorleggen ter goedkeuring: we doen onze zin.

Kun je er ook van leven?

Cleveland: Bwja. De toekomst van de muziek ligt in het feit dat bands moeten leren om met weinig geld grootse dingen te doen. Wil je rijk worden als muzikant? Pech gehad, je bent in het verkeerde tijdperk geboren! Daarbij, hoe meer Ferrari’s in de garage, hoe slechter de muziek. Kijk maar naar Jamiroquai. (Grijnst)

Producer van dienst op ‘Coconut’ is Tim Goldsworthy, bekend van DFA Records. Hoe kwamen jullie bij hem terecht?

Cleveland: We hielden erg van zijn bijdrage aan Hercules and Love Affair, en de eerste plaat van The Rapture was een perfecte kruising van een rockgroep met elektronische, dance-achtige invloeden. Tim heeft een degelijke muzikale achtergrond, én hij is een uitstekend drummer – altijd mooi meegenomen. (Lacht)

Windett: Ter introductie had hij voor ons een paar mixtapes gemaakt. Daar stond behalve veel old school disco en oude glamrock ook maffe stuff zoals Leon Russell en Suicide op. We zaten heel snel op dezelfde golflengte.

Is het je al opgevallen dat menige gitaarband plots helemaal into disco is?

Cleveland: Echt? Ik dacht dat alle rockgroepen fervente hiphopfans waren. Begrijp ons niet verkeerd: we schuimen zeker niet elke dag eBay af op zoek naar zeldzame maxisingles. Maar de drumsound op sommige van die platen klinkt geweldig. Muziek zegt zoveel meer dan woorden, waardoor Tims discotips handig waren als referentie. Ik vind het altijd moeilijk klank uit te leggen. ‘Kun je dit iets vochtiger en breder doen klinken a.u.b.?’ – waar sláát dat in godsnaam op?

Speelt jouw vriendin, Viva Seifert van Joe Gideon & The Shark, ook geen drums?

Cleveland: Mijn echtgenote wil je zeggen! (Toont zijn trouwring)

Dat moet wat zijn: twee drummers onder één dak.

Cleveland: Thuis wordt er niet gedrumd. Wij wonen in Londen en de muren zijn vreselijk dun. (Lacht)

Welke invloeden zitten er naast discodrums nog in ‘Coconut’ verborgen?

Windett: Traditionele Afrikaanse gewaden.

Pardon?

Windett: De plaat is deels opgenomen in Brixton, een multiculturele wijk in Londen waar je voor een prikje prachtige Afrikaanse gewaden én kokosnoten kunt kopen. Nu weet je met-een waar we de titel hebben gehaald.

Verklaart het multi-etnische Brixton ook waarom de plaat zo ‘spaced out’ klinkt?

Cleveland: Je bedoelt of we behalve kokosnoten ook exotische kruiden op de kop getikt hebben? Neen, die spacey invloeden zijn puur natuur! It just happened that way. Drie kerels in één kamer die muziek maken, was ons enige plan. Voor we het wisten, zaten we met al die uitgesponnen grooves.

Jullie bedachten bij alle songs ook maffe filmpjes.

Cleveland: Yep, en wie de plaat op vinyl koopt, krijgt er gratis een dvd bij. Heel low budget, maar gigantisch leuk om te doen. We zijn nogal gek van goedkope B-films en sciencefictionverhalen, het resultaat is eraan te zien.

Speuren jullie soms op YouTube naar obscure muziekclips?

Cleveland: Oh ja, het is mijn favoriete tijdverspilling! We staan er haast niet meer bij stil wat voor een impact die website heeft. Het is een schatkamer aan ontdekkingen. Al vind je er evengoed afleveringen van Neighbours uit begin jaren 90. Geen idee wie daar een boodschap aan heeft.

coconut

Nu uit bij Domino.

Live: 7/5, Rotonde.

Door Jonas Boel