Hilang Child

Buitenlandse politiek is zelden in staat onze dag te verpesten, maar omgekeerd kan blijkbaar wel: ‘Democracy is coming to the U.S.A.’, zingen wij al een tweetal maanden vergenoegd mee met Leonard Cohen. Mogelijk zijn we daarom maar half bereid ons te laten bedwelmen door de ultrapersoonlijke walmpjes euforie van eenpersoonsband Hilang Child. Het heeft ook wat doorzichtigs dat de Indonesische Brit Ed Riman zijn angstige, onzekere natuur wou neutraliseren met de selffulfilling prophecy’s van deze vaak dik in de synthesizers gezette popsongs. Ook klinkt de Brightonian soms te klef (Earthborne), te vaag (Steppe), te Coldplay (Play ’til Evening). Toch krijgt hij ons mee in de meanderende Radiohead light van Seen the Boreal, het vernuftig op een krautrockchassis geplaatste King Quail en ravissante Good to Be Young.