HET UUR VAN DE WOLF: DON’T FUCK WITH THE LEWISES
20.35 – NED3
Vaders, hou uw dochters binnen! Het uur van de wolf is vanavond gewijd aan rock-‘n-rolllegende Jerry Lee Lewis, niet alleen bekend om zijn hartstochtelijke pianospel en ‘Great Balls of Fire’, maar ook om zijn turbulente liefdesleven en veelvuldige geflirt met drank en drugs. Een Noorse filmcrew raakte toevallig verzeild in Jerry Lee’s ouderlijke huis en liet zus Frankie Jean een dag lang herinneringen ophalen aan haar beruchte broer, door gewone stervelingen ook wel eens The Killer genoemd. Benieuwd of ze de volgende episodes nog eens oprakelt:
Als 15-jarige werd Lewis, een geboren rebel, van school gestuurd omdat hij tijdens de mis heidense rock-‘n-rollversies van kerkelijke hymnen speelde.
Hét schandaal blijft natuurlijk zijn huwelijk in 1957 met zijn 13-jarige achternichtje Myra Brown. Het kelderde zijn toenmalige Engelse tournee en bijna zijn carrière.
Het huwelijksleven beviel hem anders wel: hij trouwde voor een eerste keer toen hij amper 16 was en is ondertussen gescheiden van vrouw nummer zes.
Ergens begin jaren 70 viel John Lennon eens voor hem op z’n knieën en kuste zijn voeten. Hij dankte hem om hem te tonen hoe hij rock-‘n-roll moest zijn. Lewis noemde het zelf ‘het ultieme compliment’.
Waar hij in 1956 nog broederlijk naast Elvis speelde – samen met Carl Perkins en Johnny Cash tijdens de legendarische jamsessie van het Million Dollar Quartet – stond Lewis 20 jaar later op een nacht schuimbekkend voor Graceland met een pistool te zwaaien. Onder de invloed van god weet wat eiste hij een persoonlijk gesprek met The King.
Zijn levenslange liefde voor drank, pijnstillers en een bijnadoodervaring na bloedende maagzweren leverden hem een verblijf op in de beroemde Betty Ford Clinic.
Nog meer Presley-bashing: ‘Ik wil hem niet neerhalen, maar Elvis was een shitass en I hated the fucker.’
Tijdens het feestje voor zijn eenenveertigste verjaardag in 1976 schoot hij al dollend zijn basgitarist in de borst. Hij dacht dat het geweer niet geladen was.
Een jaar voordien was zijn Jerry Lee Lewis Enterprises al uit een kantoorgebouw gezet nadat hij er 25 gaten in de deur had geknald.
En toch had hij nog hoop: ‘Ik wil niet herinnerd worden om mijn vele vrouwen – al waren het er een paar – en zeker niet voor mijn villa’s of rijkeluisleventje. Ik wil gewoon dat ze me herinneren om mijn muziek.’
Anywhere but Here * Wayne Wang, VS 1999. De regisseur van Smoke begeeft zich weer op The Joy Luck Club-terrein met dit dubbel vrouwenportret, een pover en met nadrukkelijke pathos uitgevoerd familiedrama over de clash tussen een opgewonden, excentrieke moeder (Susan Sarandon) en haar rebelse 14-jarige dochter (een geïnspireerde Natalie Portman) die ze graag in Hollywood wil zien schitteren (21.10 – Kanaaltwee) The Golden Bowl * James Ivory, VS-FR-GB 2000. Het trio van scenariste Ruth Prawer Jhabvala, producent Ismail Merchant en regisseur James Ivory keren met dit verfijnd en plechtig kostuumdrama na The Europeans en The Bostonians opnieuw terug naar het universum van Henry James. De twee vorige verfilmingen waren al geen uitgesproken begeesterende adaptaties en dat geldt ook voor deze onberispelijk gereconstrueerde maar soms vervelende bewerking over de liefdesintriges van een bankroete Italiaanse prins in het rijke Ame Union Jack: a Banner for Britain Documentaire over het hernieuwde Britse wij-gevoel en de rol die de Britse vlag, de Union Jack, daarbij speelt (20.00 – BBC2).
(B.D.C.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier