The Strokes- gitarist Albert Hammond Jr. beviel zopas van zijn eerste soloplaat. wil hij zijn vader – in de jaren 70 ook een kleine zelfstandige en de auteur van o.a. ‘It Never Rains In Southern California’ – achterna? ‘Ik heb niks te leren van mijn ouwe.’

Julian Casablancas, de terminaal hippe frontman van The Strokes, loopt al jaren rond te toeteren dat hij aan een soloplaat werkt. Nu collega Albert Hammond Jr. hem te snel af is geweest, luidt onze eerste vraag aan die laatste dan ook:

Al een lange neus gemaakt?

Albert Hammond Jr.: Ach, muziek maken is geen competitie. Wel vreemd dat iedereen er zo van opkijkt dat van alle Strokes net ik als eerste met een soloplaat kom aanzetten. Terwijl ik al lang vóór The Strokes op m’n eentje liedjes maakte en dat ook altijd ben blijven doen. Sommigen kunnen er zelfs niet bij dat ze op mijn plaat echo’s van Brian Wilson en Guided By Voices horen, ‘want die kerels van The Strokes luisteren toch alleen maar naar The Velvet Underground?’. Anyway, ik heb deze plaat vooral gemaakt om eindelijk eens verlost te zijn van alle nummers die al jaren in mijn hoofd rondslingeren. Als je ze leuk vindt: great! Vind je van niet, noem het dan a piece of shit en luister naar iets anders. Mij kan het weinig schelen.

Op ‘Yours To Keep’ speelt ook Sean Lennon mee. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Hammond Jr.: Op een feestje, waar anders? Het voordeel van beroemdheid is dat je jezelf niet aan elkaar hoeft voor te stellen. Ik vertelde hem langs mijn neus weg dat ik graag sushi eet en hij vond me meteen oké. Dankzij zijn moeder (Yoko Ono, nvdr.) ken ik nu de beste Japanse restaurants van New York.

‘Hard To Live (In The City)’ gaat ook over New York, neem ik aan?

Hammond Jr.: Ja, en dan vooral over mijn labiele gemoedstoestand toen ik daar eind de jaren 90 vanuit LA aankwam. Ik was meteen verliefd op de stad, maar ik kende hier niemand en voelde me hopeloos eenzaam. Als ik toen Julian niet had leren kennen, liep ik nu nog altijd doelloos door de stad te zwerven.

In een dubbelinterview met je vader gaf je onlangs toe dat je als kind maar een sulletje was. Niet veel rocksterren durven dat hardop te zeggen.

Hammond Jr.: Hola, ik ben geen rockster. Rocksterren zijn mensen die ooit in een rockgroep hebben gezeten, maar plots de aarde proberen te redden of opduiken in televisiespots voor kattenvoer. Het klopt wel dat ik vroeger niet de hipste van de klas was. Ik ging bijvoorbeeld niet bij het footballteam van de school om te kunnen optrekken met de cheerleaders. Al heb ik er ook wel eens eentje binnengedaan, nu ik erover nadenk. (lacht) Maar vergeleken met mijn vader had ik een erg saaie jeugd. Op zijn veertiende stond hij al tussen halfnaakte buikdanseressen op te treden in een Marokkaanse stripclub. Maar tegenwoordig heb ik ook op dat gebied niks meer te leren van mijn ouwe. Been there, done that!

Door Vincent Byloo