StuBru-stem Sofie Lemaire krijgt een gezicht. En wel als anchor van het satirische nepjournaal ‘SPAM’ op Canvas. Zit het nieuwsmeisje van Peter Van de Veire straks fulltime op tv? ‘Elke dag om 4 uur opstaan, dat zie ik me geen jaren meer doen.’

De ondeugende giechel van Sofie Lemaire (24) is niet meer weg te denken van Studio Brussel. Toch zit ze nog niet zo heel lang aan de zijde van Peter Van de Veire de ochtendspits op te vrolijken. Toen Heidi Lenaerts richting Ketnet vertrok, werd Sofie het nieuwsmeisje van Wim Oosterlinck, en toen die laatste StuBru inruilde voor Q-Music, kreeg ze nog dezelfde dag Peter Van de Veire als nieuwe partner. En nu beleeft Sofie, in navolging Peter met De Provincieshow, ook haar tv-doop: vanaf vrijdag is ze het nieuwsanker van SPAM, het satirische nepjournaal van Patrick ‘(pdw)’ De Witte. Hoog tijd voor een nadere kennismaking dus.

We treffen een Sofie op de rand van de uitputting: haar enkels zijn nog maar net bekomen van vijf dagen rolschaatsen voor Music for Life, of een knoert van een verkoudheid pikte de rest van haar korte kerstvakantie in. ‘Elke ochtend om vier uur opstaan voor de Ochtendshow, ik zie het me toch geen jaren aan een stuk meer doen’, zegt Sofie tussen twee snuitsessies door. ‘Ik krijg de vermoeidheid steeds moeilijker uit mijn lijf. En ik heb écht geen sociaal leven meer. Als mijn werkdag er om twee uur ’s middags opzit, zijn al mijn vrienden nog aan het werk, terwijl ik om acht uur alweer in mijn bed lig. En in het weekend hebben ze ook niet veel aan mij. Maar tegelijk doe ik de ochtendshow nog zo graag. Ik wil het volhouden zolang ik niet de hele tijd loop te zagen over de vermoeidheid. Dát zou wel het signaal zijn om ermee te stoppen.’

Wat gaat er door je heen als Pa- trick De Witte – de enige man die nog geld krijgt van Canvas voor een humorprogramma – je opbelt en zegt: ‘Ik wil jou als nieuwsanker’?

Sofie Lemaire: Die is zot geworden, zeker? (lacht) Hij kende mij uiteraard als nieuwsmeisje bij StuBru, vandaar wellicht dat hij als mij nieuwsanker heeft gevraagd. Hoewel ik het nieuws zo goed mogelijk probeer te volgen, ben ik er niet door bezeten. Zo vind ik TerZake missen geen ramp. Mijn rol in SPAM is trouwens niet zo groot. Ik was vooral nieuwsgierig naar hoe tv gemaakt wordt.

PDW’s humor is nooit braaf. Is dat ook jouw smaak of zit je een beetje met de schrik om met ‘SPAM’ veel vijanden te maken?

Lemaire:The Office, Extras, The Fast Show… ik hou wel van scherpe humor, Britse stijl. En schrik om vijanden te maken, heb ik niet. Het is om te lachen, hé. Ik heb mensen die zich beledigd voelen door een grap nooit goed begrepen. Je mag dat toch niet zo ernstig nemen? Als ik ergens zenuwachtig om ben, is het omdat SPAM vaak wordt aangekondigd als ‘Het tv-programma van Sofie Lemaire’, terwijl dat niet het geval is. Die eer gaat naar Patrick en alle mensen bij 3Keys (het productiehuis achter Spam; nvdr.). Maar als het programma niet in de smaak valt, zal ik de kritiek wellicht voor een stuk op mijn dak krijgen.

Je was bij de laatste lichting die afzwaaide aan Studio Herman Teirlinck. Kom je met ‘SPAM’ een stapje dichter bij je acteerdroom?

Lemaire: Bij SPAM komt niet meteen het zware acteerwerk kijken, hoor. Ik ben ook geen actrice; ik heb een diploma van ‘woordkunstenaar’. Ik had die opleiding gekozen omdat het de enige was waarvan alle vakken mij aanspraken én omdat ik zo in Antwerpen kon gaan studeren. Maar in plaats van acteren, kan je er alleen maar les mee geven en dat was echt niks voor mij. Dat voelde ik al meteen toen ik een leerling onder zijn voeten moest geven omdat hij kauwgom in zijn mond had.

Weet je nog hoe je eerste ontmoeting met Peter Van de Veire verliep?

Lemaire: Ja, dat was een halfuur voor we voor de eerste keer op antenne gingen. De maanden ervoor was ik het nieuwsmeisje van Wim Oosterlinck geweest. Toen hij bekendmaakte dat hij naar Q-Music ging, vreesde ik dat er ook een ander nieuwsmeisje zou komen. Gelukkig hoefde dat niet van Peter en blijkbaar hebben we elkaar goed gevonden.

En hoe. Jullie ‘double entendres’ zijn stilaan legendarisch.

Lemaire: Radio laat veel aan de verbeelding over, hé. Het gebeurt vaak dat Peter en ik tegen elkaar wat onnozel zitten te doen en pas achteraf merken dat de luisteraars er van alles achter zoeken. En mannelijke luisteraars zien blijkbaar in álles een verwijzing naar seks. Als ik bijvoorbeeld zeg dat een schrijver de Gouden Uil heeft gewonnen dan komt er gegarandeerd een sms’je: ‘Sofie, wil je mijn gouden uil eens niet vasthouden?’ Waar halen jullie het toch vandaan?

Niet alle mannen zien je als een stoeipoes. ‘En ik maar denken dat het een saaie meid was’, luidt een commentaar bij jouw op YouTube druk bekeken ‘Café Local’-dansje.

Lemaire:(lacht) Hoe ze mij zien, daar lig ik niet wakker van. Ik kan wel ondersteboven zijn van onterecht harde kritiek. Zo stond in de headlines van de nieuwsdienst die ik voorlees ooit verkeerdelijk dat schaatser Kevin Van der Perren goud had gewonnen, terwijl het brons was. Ik had die fout één keer voorgelezen en er liepen al dertig sms’en en mails binnen: ‘Domme kip, leer eerst iets over sport voor je je mond opentrekt.’ Zó onfair, en vooral omdat ze je dubbel hard aanpakken omdat je een meisje bent.

Met dat filmpje ben ik trouwens serieus gesjareld. Op zo’n Café Local-avond van Studio Brussel vindt altijd een battle plaats tussen onze deejay en de resident. De plaatselijke deejay had die avond echter een hele show mee, met cheerleaders en al, waardoor onze deejay kansloos was. Om hem een hart onder de riem te steken had ik met Siska en Linde (Schoeters en Merckpoel, de twee andere StuBru-nieuwsmeisjes; nvdr.) afgesproken om op het podium te springen en heel fout te dansen. De andere twee waren zo slim zich op de achtergrond te houden, waardoor ik frontaal in beeld kwam.

Jij hunkert dus niet naar vijftien minuten roem? Maar goed dan dat je op Canvas zit, want op tv wordt een bekende kop moeilijk te vermijden.

Lemaire: Ik hoop nog lang ongehinderd over de Meir te kunnen lopen. Ik wil vooral veel bijleren, zowel bij de radio als bij de tv. Zo heb ik voor ik nieuwsmeisje werd enkele radioreportages gemaakt (waarvan er twee zelfs in de prijzen vielen: ‘Wees Gegroet’ en ‘Zus & ZOO’; nvdr.). Daar zaten heel wat stemmen van oudere mensen in, die ik klankmatig heel mooi vind om mee te werken. Dat soort dingen, daar wil ik nog beter in worden.

Door Hans Van Goethem Foto’s Charlie De Keersmaecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content