Kendrick Lamar maakte in 2015 hiphop weer relevant, en had het niet uitsluitend over zichzelf, maar over u en alle anderen. Een hele prestatie.

‘Lovin’ me is complicated’, beweert Kendrick Lamar in Alright, een van de sleuteltracks op To Pimp a Butterfly. Hij heeft het over zijn jonge zelf, toen hij een boefje was dat zijn familie meer leed dan lief aandeed, en over zijn huidige zelf, de succesvolle rapper die ontsnapte aan het gangsterbestaan in Compton en worstelt met zijn supersterstatus én een depressie. Maar Lamar heeft het niet enkel over zichzelf. Hij heeft het over zijn broeders en zusters, en over u, en úw broeders en zusters. Want het leven is geen lineair, in één ronkende slogan te vatten gebeuren, en het maakt geen ruk uit of degene die het tegendeel beweert nu Bart, Nigel of Donald heet. En daarom zijn Kendrick Lamar en To Pimp a Butterfly – een complex, psychoanalytisch, muzikaal wervelend, schizofreen, zich in verschillende contexten en vanuit verschillende invalshoeken tegelijk afspelend, ultrapolitiek én hyperpersoonlijk album – niet eens zo ingewikkeld om van te houden. Als To Pimp a Butterfly een protestplaat is, dan is ze vooral een plaat die protesteert tegen het schrikbeeld van zwart-witdenken. Interpreteer ze zoals u dat zelf wilt.

Dat Alright uitgroeide tot het geuzenlied van bewegingen als Occupy en Black Lives Matter onderstreept enkel de reikwijdte van het album, dat niet alleen West Coast-rap opnieuw op de kaart plaatst, maar ook – doordat Kendrick de hele handel live liet arrangeren – een lans breekt voor een jonge generatie jazz- en funkmuzikanten uit Los Angeles, zoals Kamasi Washington, Robert Glasper en Thundercat. Een rapper die fusion weer hip maakt, wie had dat begin 2015 durven te denken? De impact laat zich al voelen: David Bowie liet, bij monde van producer Tony Visconti, weten dat zijn in januari te verschijnen nieuwe album beïnvloed is door Kendrick Lamar en diens open geest. Is het toeval dat die plaat ?, oftewel Blackstar, zal heten?

Kanye West mocht singles met Paul McCartney uitbrengen, catwalkstatements maken en zich zelfs presidentskandidaat stellen, toch speelde hij mee voor de kruimels. Net als Drake, die met Hotline Bling een van de singles van het jaar op zijn naam schreef, maar tegen wil en dank vooral scoorde met het onnozele dansje uit de bijbehorende clip – en de daaropvolgende hoon van de internetmeute. Misschien is dat de grootste verdienste van To Pimp a Butterfly: Kendrick bracht opnieuw integriteit en relevantie naar de hiphop, zonder daarbij zijn ego te pimpen. Kanye rapte ooit dat hij een god is, Kendrick rapt over God, over zijn angsten, zijn twijfels en zijn kleinste kantjes. ‘Thought money would change you, made you more complacent / I fuckin’ hate you, I hope you embrace it.’ En omhelzen deed hij, en alles komt goed.

JONAS BOEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content