Soul is de levensadem van de popmuziek en niemand beter dan de Amerikaan Cody Chesnutt om in het Leuvense Depot in uw nek te komen hijgen. Misschien wel letterlijk. Maar dames: wel uw manieren houden.
Er gaat geen optreden voorbij of je mengt je een paar keer onder het publiek.
CODY CHESNUTT: Ik vind dat tamelijk essentieel, dat directe contact. Een podium opwandelen is hetzelfde als een kamer binnenstappen. Een hand, kus of knuffel is meestal het eerste wat volgt – als een soort bevestiging dat je die ruimte deelt. Het is toch bizar dat mensen geprogrammeerd zijn om te geloven dat een artiest op het podium hoort, in die verhoogde, afgebakende zone, en zij in de zaal. Toeschouwers willen wel eens wat geschokt reageren wanneer ik die grens opengooi. Maar dan duurt het niet lang vooraleer ze dat maar normaal vinden. En ze mijn muziek beter begrijpen, vooral.
Er heeft nog niemand geprobeerd je helm te pikken?
CHESNUTT: (lacht) Neen, iedereen is overal heel respectvol. Het grootste probleem is dat sommige vrouwen af en toe iets te, euh, enthousiast reageren wanneer ik plots naast hen sta. Om niet te zeggen agressief. Dat raken ze me aan op een heel suggestieve manier, en dat gedrag moet ik dan bijsturen. Kordaat, maar met tact.
Naar het schijnt draag je die helm ook thuis.
CHESNUTT: Van tijd tot tijd, ja. Mijn driejarige dochtertje krijgt er een beetje een kick van. Voor mij weerspiegelt die helm de energie en de vibe van de muziek. Het loont altijd de moeite om te vechten voor wat je hart verwarmt. Te beginnen met de liefde voor je vrouw en kinderen.
Je jongste plaat heet Landing on a Hundred, en ze is nogal uitstekend. Sommige mensen, tot wie ik mezelf ook reken, noemen namen als Marvin Gaye en Curtis Mayfield. Maar diezelfde lui vragen zich nu zenuwachtig af of je de blazers wel meebrengt naar Leuven.
CHESNUTT:(lacht) Dat ik het niet weet, dat hangt af van de staat van ons budget. Soms doen we een beroep op een blazerssectie uit Engeland, maar ik ben niet heel zeker of die er in België bij zal zijn. Ik hoop het, want de blazers voegen zoveel energie toe aan de songs. Anders moeten we die partijen weer met keyboards opvullen. Maar geen nood: de songs blijven zelfs akoestisch overeind. De bottomline ervan verandert ook niet, hé. Ze bieden inzicht in wat het is om mens te zijn, in relatie tot jezelf en anderen.
Spoor je je publiek nog altijd aan om de Bijbel te lezen?
CHESNUTT: Minder. Dat deed ik vooral toen ik mezelf had voorgenomen een beter mens te worden, na lang op de dool te zijn geweest en het vertrouwen van mijn echtgenote danig op de proef te hebben gesteld. Maar ik heb wel altijd een bijbel mee als ik toer. Fysiek, of als app. Even een welbepaalde passage bestuderen gooit de weg open naar meditatie, en creëert plaats in mijn hoofd.
Nu nog op de tourbus!
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
