Het concept van Dexter is op het randje van waanzinnig, maar toch slaagt de reeks erin om seizoen na seizoen sterker te worden. Hoe? De belangrijkste ingrediënten van de serie op een rij.

Dexter

Silence of the Lambs, Se7en, Saw, Scream, je kunt moeilijk zeggen dat seriemoordenaars niet populair zijn in de entertainmentindustrie. Toch kon Dexter Morgan van bij de start zijn eigen plaatsje in het pantheon opeisen, omdat hij een heel speciaal soort seriemoordenaar is: een met een erecode. Hij vermoordt enkel diegenen die het ‘verdienen’ – zijn allereerste slachtoffer was niet voor niets een kindermisbruiker – en is heel zorgvuldig in het uitkiezen van zijn slachtoffers. Dexter gaat niet zozeer over geweld of wreedheid – op de bloederigste momenten trekt de camera zich terug – maar over hoe dubieus de lijn tussen goed en slecht is en hoe je als kijker toch sympathie kunt voelen voor een psychopaat. Ook Dexter zelf worstelt met die vragen, want hij mag dan enkel criminelen viseren, zijn ‘goede werken’ zijn wel het gevolg van de moorddadige impulsen in zijn brein en zijn honger naar bloed. Hij weet dus zelf niet aan welke kant hij staat en herkent zich vaak in de mensen die hij opjaagt. Die spanning spitten de schrijvers seizoen na seizoen verder uit.

Dexters gezin

Dexter is een volbloed psychopaat in de zin dat hij geen gevoelens heeft. Na een traumatische ervaring in zijn kindertijd – zijn moeder werd voor zijn ogen vermoord – sloot hij zich af van zijn emoties, en zijn vader heeft hem geleerd om zijn moorddadige drang een positieve draai te geven. Om zo weinig mogelijk aandacht te trekken probeert hij een normaal leven te leiden, op zijn werk – als bloedspecialist van de politie van Miami – en thuis. Wat in het begin echter gewoon een alibi was, is gaandeweg een steeds groter deel van Dexters leven geworden: hij is ondertussen getrouwd, werd de stiefvader van de twee kinderen die zijn partner Rita uit haar vorige huwelijk heeft en heeft bij het begin van het vierde seizoen ook nog eens een zoontje gekregen. Dexter is zo goed geworden in doen alsof hij iets voelt dat je je kunt afvragen of alles nog wel gespeeld is. Het wordt voor hem ook steeds moeilijker om zijn twee werelden gescheiden te houden.

De gastmoordenaars

Dexter is enerzijds een psychologisch drama over het leven van een seriemoordenaar, maar anderzijds ook een spannende reeks over hoe het hoofdpersonage opgejaagd wordt door de politie en tegelijk ook andere criminelen achtervolgt. Veel van die misdadigers komen maar even in beeld – tot Dexter ze te pakken krijgt – maar enkele moordenaars gaan een heel seizoen mee. The Ice Truck Killer bijvoorbeeld, de man die in het eerste seizoen zijn slachtoffers in een koelcel verborg, of de Trinity Killer, de psychopaat uit het vierde seizoen die al decennialang in steden over heel Amerika telkens drie gelijkaardige moorden pleegt. De Trinity Killer is veruit de meest bloedstollende gastmoordenaar totnogtoe, en de jacht op hem maakt van het vierde seizoen één lange adrenalinestoot. Het knapste is echter dat de misdadigers die Dexter achterna zit ook hem in een ander daglicht stellen: de Ice Truck Killer bleek uiteindelijk zijn broer en ook de Trinity Killer is voor Dexter veel meer dan zomaar een volgende slachtoffer. Hoe dat precies in elkaar zit, ontdekt u beter zelf.

De humor

Met zo’n concept leent Dexter zich uitstekend tot zwarte humor, iets wat de mensen die de reclamecampagnes voor de reeks bedenken ook goed doorhebben. In de serie zelf komen de grappigste momenten voort uit de voice-over, waarin Dexter commentaar geeft bij de gebeurtenissen en bewijst dat ook seriemoordenaars heel veel gevoel voor humor en zelfs zelfspot kunnen hebben. Bij de start van het vierde seizoen komt de jonge vader, uitgeput door enkele slapeloze nachten, bijvoorbeeld aan bij de plaats waar een misdaad heeft plaatsgevonden en noteert hij droogjes: ‘It’s a very well organized crime scene. The assailant took his time, cleaned up after himself. He obviously doesn’t have kids.’

Door Stefaan Werbrouck