De pappenheimers krijgt voor het twaalfde seizoen een nieuwe gastheer en daarvoor tovert Woestijnvis als quizmaster een wit konijn uit de hoed: komiek Bart Cannaerts, die onder lichte dwang zijn hoodie omruilt voor het betere pak. Maar hoe heeft hij zich voorbereid op zijn nieuwe rol? En waarom viel de keuze precies op hem? ‘Hij appelleert aan de Kuifje-leeftijd: van 7 tot 77.’ ?
‘Heb jij nog nooit een screentest gedaan?’ Tom Bevernage, eindredacteur van De pappenheimers, was oprecht verbaasd toen hij hoorde dat zijn nieuwe presentator in die rol een onbeschreven blad is. Stand-upcomedian Bart Cannaerts doet al meer dan vijf jaar mee aan tv-programma’s, als komiek, als quizkandidaat of als medewerker achter de schermen. Alleen trad ‘Barry’, zoals hij sinds zijn tweede zaalshow niet alleen meer voor de vrienden heet, nog nooit op het voorplan als het gezicht van een show.
Dat daar nu verandering in komt, is te danken aan Tom Lenaerts. De bedenker van De pappenheimers en presentator van acht van de elf voorbije seizoenen suggereerde Cannaerts toen de redactie naar een vervanger van de druk bezette Steven Van Herreweghe op zoek moest. En daarmee maakt Woestijnvis alweer een gewaagde keuze. Herinner u hoe er in de haren werd gekrabd toen Erik Van Looy, de regisseur die voor De laatste show wel eens guitige interviews van filmsterren afnam, aangekondigd werd als Bruno Wyndaeles opvolger bij De slimste mens ter wereld.
‘Bart was eigenlijk de eerste en enige naam die in mij opkwam’, zegt Tom Lenaerts. ‘Hij heeft iets gemeen met die andere witte konijnen uit het verleden, Erik, Steven, Rob Vanoudenhoven ook… Stuk voor stuk klasbakken, en dat zie je meteen. Dat is ook nodig want een programma als De pappenheimers is als een act waarbij je negen verschillende bordjes draaiende moet houden: het spel, de kandidaten, af en toe een grapje en ondertussen de spanning verder opbouwen… Er zijn er niet veel die dat kunnen. En zoals het gezegde wil: van een ezel maak je geen racepaard.’
Bevernage, al van bij het begin betrokken bij De pappenheimers, valt Lenaerts bij. ‘De presentator van De pappenheimers moet ook een beetje een lichaamskunstenaar zijn – hij kan zich niet zoals een Canvas-quizmaster achter een desk schuilhouden. Bart is net als zijn voorgangers een performer, en hij heeft bovendien de uitstraling van een ex-scoutsleider. Met hem in de ring wordt het instant gezellig. Hij spreekt de Kuifje-leeftijd aan: van 7 tot 77.’
Maar wat dacht Cannaerts zelf toen hij de vraag kreeg? ‘Toen Tom me contacteerde om eens af te spreken, had ik de gekste vragen verwacht, maar niet de uitnodiging om De pappenheimers te presenteren’, zegt hij. ‘Je moet weten dat ik mij samen met een scoutsvriend tot twee keer toe heb proberen in te schrijven, en we zijn zelfs nooit voor een selectieproef gevraagd. Nu was dat wel tijdens de absolute piekperiode van De pappenheimers: ’twee vrienden uit de scouts’ was wellicht niet het meest originele duo. (lacht)‘
Na enig aarzelen hapte Cannaerts toch toe om zich te onderwerpen aan een inmiddels legendarische cafétest. Bij De pappenheimers is het immers standard procedure om alle quizvragen, alle BV-kandidaten en dus ook alle potentiële gastheren vooraf te testen in een cafeetje ergens ten lande. ‘Daar heeft Bart ons werkelijk verbaasd’, herinnert Lenaerts zich. ‘Hij bleek de spelformule van binnen en van buiten te kennen en vond zelfs de tijd om af en toe een grapje te maken. Na een paar minuten keken producers Tineke Van Cauwenberghe en Vera Grootaers, Tom en ikzelf naar elkaar met een blik van: dit is hem.’
Nochtans had Cannaerts zich niet voorbereid door alle seizoenen te herbekijken, ‘maar ik vermoed dat ik door de jaren wel zeventig afleveringen heb gezien’, zegt hij. ‘Als student bleef ik voor dat programma thuis, of we zaten er met vrienden op kot naar te kijken. Na al die jaren weet ik wel hoe het spelletje gaat: eerst een kennismakingsronde, dan het kiezen van de kokers, en zo verder.’ ‘Tja, dat verbaast me niet’, aldus Lenaerts. ‘Als Pappenheimers-presentator moet je ook zelf een spelertje zijn. Je moet kunnen inschatten wat er zich in de hoofden van de kandidaten afspeelt.’ ‘Ik kan ook genieten van een goed bedachte quizvraag’, vult Cannaerts aan. ‘Een tijdlang heb ik met vrienden jaarlijks een quiz in elkaar gestoken, en die presenteerde ik. Als ik dan na het stellen van een vraag peinzende blikken bij de kandidaten zag… Daar deden we het voor. We hadden zelfs een eigen quizteam: De Lustige Ludo’s, met onze eigen T-shirts en website.’
Na die geslaagde cafétest volgden een aantal maanden voorbereidingen. Kan Cannaerts ons het geheim van Woestijnvis onthullen? ‘Ja: oefenen, oefenen en nog eens oefenen’, lacht hij. ‘De redactie bedenkt ieder seizoen voor alle dertien afleveringen maar liefst dertien thema’s met vragen. Al die vragen worden getest en bijgeschaafd tot ze goed zitten. Als je als presentator aan die tests meedoet, krijg je vanzelf de quiz steeds beter in de vingers. Werken met de Pappenheimers-redactie is trouwens een feest. Dat zijn toppers, elke vraag staat helemaal op punt, zodat je daar als quizmaster niet mee bezig zou moeten zijn.’
Zou moeten, want in tegenstelling tot vele collega-quizmasters zit Cannaerts soms mee met de redactie quizvragen te bedenken. ‘Naast een accent uit Sint-Katelijne-Waver brengt Bart ook zijn inventieve zelf mee’, lacht Bevernage. ‘Zo heeft hij ook meegedacht aan onze nieuwe, voorlaatste ronde: de gouden ronde.’ ‘Voor alle duidelijkheid: het oorspronkelijke idee komt van Tom Bevernage zelf’, haast Cannaerts zich. ‘De ploeg was al een tijd op zoek naar een aangepaste voorlaatste ronde omdat ze vonden dat de spanning te vroeg verdween, van zodra het leidende team mathematisch zeker was van de finale. Alle deelnemers die nu tijdens de voorlaatste ronde minstens de helft van hun punten winnen, kunnen meedoen aan de gouden ronde: wie die juist beantwoordt, stuurt zijn team naar de finale of geeft die vanwege een fout antwoord aan de tegenstand. Onwaarschijnlijk spannend, zo’n alles-of-nietsmoment. En het bekt ook zo lekker, zo’n woord waarin je de ‘r’ kunt laten rollen: de gouden rrrronde.’
Waarmee Cannaerts zich van zijn voorgangers onderscheidt, is zijn lichtelijk ontspoorde voorkeur voor nostalgische tv-kitsch. ‘Ik vind dat leuk om er zulke dingen in te smokkelen. Weet je nog het handgebaartje dat Kurt Van Eeghem maakte als de prijzenpot groter werd aan het einde van De drie wijzen? Dat had ik graag ook bij De pappenheimers geïntroduceerd maar dat bleek technisch niet mogelijk. (lacht) Wat ik wel voor elkaar heb gekregen: een verwelkoming op de tonen van het beginliedje van Het sprookjestheater: (zingt als een onvervalste Marijn Devalck) “Een spotlicht hier, een spotlicht daar, en eind’lijk is dan alles klaar.” Hoe ik zo’n dingen onthoud? Ik heb de cd ter gelegenheid van zestig jaar tv gekocht, dat staat daarop.’
Naast het zangtalent van een nachtegaal ontwaart Tom Lenaerts nog een andere kwaliteit bij zijn jongste acoliet: ‘Bart kan geweldig goed hoofdrekenen.’ ‘Dat is Tom mij al persoonlijk komen zeggen, maar dat cijferwerk is eigenlijk niet moeilijk’, reageert Cannaerts. ‘Als presentator kun je de stand aflezen van twee grote monitors, die zijn er blijkbaar ooit geplaatst voor Tom en later ook Steven. Nochtans is het eenvoudig om snel uit te rekenen of iemand nog kan winnen als er nog 600 punten te verdelen zijn. Dat is de tafel van drie!’
Op de voorgaande pagina’s is u wellicht ook opgevallen dat Cannaerts, wiens liefde voor mode tot nog toe beperkt was tot een trui-met-kap, zich een net pak heeft laten aanmeten. ‘Ja, dat hoort zo’, benadrukt opperheimer Lenaerts zonder verpinken. ‘En hij draagt dat trouwens fantastisch.’ ‘Telkens als ik mezelf in de spiegel zie, dan denk ik: ah zie, een student op weg naar zijn mondeling examen Frans’, klinkt het iets minder overtuigd bij de drager ervan. ‘Maar toegegeven, als ik achteraf de beelden van de opnames zie, dan heeft Tom wel gelijk: in dat decor hoort een pak. Wat niet wegneemt dat ik de eerste keer gevraagd heb of dat écht moest. Is een hemdje of een net T-shirt al niet voldoende? Nee dus. Pas op, het was wel een belevenis om zo eens een dag lang allerlei kleren te passen bij een sponsor. (denkt na) Die zou het wellicht fijn vinden, mocht ik nu op zijn naam komen… Allez, een winkel in Gent. Zigg, Ziggy? Nee, Twiggy!’
Aan de plichtplegingen voor de sponsor is er nog wat werk maar als we Cannaerts aan de slag zien tijdens een opnamedag van De pappenheimers blijkt de rol van de gastheer hem alvast perfect te passen. Gemoedelijk deelt hij wat plaagstootjes uit aan de kandidaten en geeft hij wat speeltips mee. ‘Die interactie met de kandidaten vind ik net leuk om te doen’, zegt hij achteraf. ‘Ze zijn ook altijd goed geselecteerd door producers Tineke en Vera. Zij halen er altijd joviale mensen uit die niet op hun mondje gevallen zijn. Als die mensen vlak voor de opname staan te sterven van de zenuwen, dan zeg ik: geniet van die zenuwen, want zoals jullie nu zullen veel mensen zich nooit van hun leven voelen. Volgens mij werkt dat.’
Is Cannaerts een man van de grondige voorbereiding, genre Erik Van Looy, of beroept hij zich als komiek op zijn improvisatievermogen? ‘Tom Lenaerts heeft mij verteld dat hij zich nooit echt voorbereidde. Het geheim van De pappenheimers zijn volgens hem ook de vragen. Die zijn op zich al grappig genoeg, je moet als presentator niet de behoefte voelen om daar nog eens over te gaan. En dat klopt, de vragen geven je net de ruimte om op je qui-vive te blijven voor dingen die gezegd worden: grappige opmerkingen van de kandidaten, of geestige flaters waar je later nog op kunt terugkomen.’
Lenaerts heeft er alle vertrouwen in: ‘Als Bart “goede avond, dames en heren” zegt, dan lijkt het alsof hij dat al tien jaar doet.’ Voor de nieuwbakken presentator is het nu spannend afwachten naar de eerste uitzending op zaterdagavond, geen evidente tv-avond voor VIER. ‘Ik vraag mij vooral af hoe ik ga reageren op het meningenfestival. Als komiek ben ik wel al recensies gewoon, maar nu zal iedereen een mening hebben. Om over Twitter maar te zwijgen. Wat als iemand na vijf minuten al de wereld instuurt: “Ik vind hem maar een lul”?’
DE PAPPENHEIMERS
Vanaf zaterdag 15/2 om 21.15 op VIER.
DOOR HANS VAN GOETHEM
Bart CANnaerts ‘IK VERMOED DAT IK DOOR DE JAREN EEN STUK OF ZEVENTIG AFLEVERINGEN VAN DE PAPPENHEIMERS HEB GEZIEN. MET EEN SCOUTSVRIEND HEBBEN WE ONS ZELFS NOG PROBEREN IN TE SCHRIJVEN. IK WÉÉT DUS WEL HOE HET SPELLETJE GAAT.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
