Heisa

Een naam die klinkt als een klok, songs als matroesjka’s die blijven geven: in de West-Vlaamse platenstal Mayway prikten ze Heisa niet zonder reden op hun hooivork. De titelloze eersteling (2018) van het Limburgse trio hield, met zijn ritmische lenigheid en filmische sfeer, een belofte in: die van een overrompelende tweede. En zie: het balorige drietal verrijkte zijn sound met méér percussievondsten, en de bezwerende stem van bassist Jacques Nomdefamille laveert nog vlotter tussen synthlagen en afwisselend in noise- en postrockwolken voorbijdrijvende gitaren. Moment suprême: Keep It, zo’n beest van een magic hour-song waar dEUS ooit een patent op had en waarvoor Tom Barman allicht een arm zou overhebben. Joni schuurt en wriemelt zodanig dat je achteraf de blaren tegen je trommelvlies moet doorprikken. Hou een doekje bij de hand.