De hel van Tsukamoto – Shinya Tsukamoto – de Japanse Cronenberg – serveert een claustrofobische nachtmerrie die teruggrijpt naar de grimmige sfeer van zijn langspeeldebuut ‘Tetsuo’.
Film: *** Extra’s: ** (Filmfreaks)
Haze opent met de schaars verlichte close-ups van een man die ontwaakt. Zijn uitdrukking straalt ongeloof en verbazing uit. Hij bloedt en schreeuwt. De man wringt zich door duistere gangen, die hem omklemmen als een dwangbuis. Vervolgens is hij genoodzaakt zich voort te bewegen op zijn tenen, met als enige houvast een ijzeren staaf tussen de tanden. Prikkeldraad en nagels cirkelen rond zijn handen en voeten. De kijker hoort zijn pijn en snuift zijn angst op. Tot de man plots een gewonde vrouw ontmoet. Liggend aan een poel, gevuld met verminkte lichaamsdelen: het voorgeborchte van het vagevuur. Om uiteindelijk in de hemel te belanden. Of het paradijs – als de driedeling van Dantes Divina Commedia wordt gehanteerd. De ‘H’ van Haze staat wel degelijk voor de ‘Hel’. Zij het de persoonlijke hel van Tsukamoto. Het hoe en waarom verklaart hij in het vagevuur. Maar meerdere interpretaties van deze slechts vijftig minuten durende claustrofobische nachtmerrie dringen zich op.
De Japanse cultregisseur Shinya Tsukamoto hanteert steevast verontrustende en schokkende beelden om zijn visie op de mens binnen de Japanse samenleving vorm te geven. De energieke en prikkelende beeldregie van Tetsuo, Tetsuo II: Body Hammer (1992), Tokyo Fist (1995), Bullet Ballet (1998) en A Snake in June (2002) maken het fysieke ongemak van de door een stedelijke omgeving gedomineerde mens letterlijk voelbaar. Tsukamoto heeft, zoals David Cronenberg, iets met het monsterlijke van het menselijke lichaam. In de twee Tetsuo-prenten en in A Snake of June gaat dit zelfs gepaard met fysieke transformaties. De handelingen van de Tsukamotoman en -vrouw worden ingegeven door agressie, seksuele frustratie, emotionele vervreemding en communicatiestoornissen. In Vital (2004) en Haze bezint Tsukamoto zich over leven en dood. Niet dat hij er rustiger op is geworden. Tsukamoto timmert gestaag aan een coherent oeuvre. Niet moeilijk als je de taken van regisseur, scenarist, acteur, monteur, fotografieleider, art director en producent regelmatig combineert.
Piet Goethals
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier