Van wereldvreemde zonderling tot wereldvermaard literair fenomeen. Het verhaal van de Japanse schrijver en essayist Haruki Murakami.
‘I once had a girl, or should I say, she once had me.’ Zo begint de klassieke Beatlesballade Norwegian Wood, en laat dat ene zinnetje ook van toepassing zijn op Haruki Murakami’s gelijknamige en nu ook verfilmde roman uit 1987.
Verteller Toru Watanabe blikt terug op zijn universiteitsjaren aan het einde van de jaren 60. Terwijl de meeste studenten strijd voeren voor meer democratie, zit Watanabe vooral met de meisjes in zijn verwarde hoofd: enerzijds is er de depressieve Naoko die hij al lang kent, anderzijds zijn minder compliceerde medestudente Midori.
Uit dat simpele gegeven brouwt Murakami een nostalgische kroniek over liefdesverdriet, eenzaamheid, keuzes maken en andere ongemakken van het volwassen worden. Veel moeite hoef je daarbij niet te doen om in Watanabe het alter ego van de schrijver te herkennen: een babyboomer uit Kobe en toneelstudent aan de Waseda Universiteit van Tokio met een particuliere interesse in westerse muziek en literatuur.
Voor Murakami, die pas op zijn dertigste debuteerde, betekende Norwegian Wood indertijd de grote doorbraak in eigen land. Plots werd hij een literaire superster, vooral bij de Japanse jeugd, die zich herkende in zijn opgroeiverhaal over verloren onschuld en seksuele begeerte. Bovendien zou het misschien zijn meest typerende werk blijken: een grillig gestructureerd en tot epische proporties opgeblazen, maar vlot verteerbaar verhaal gelardeerd met popreferenties, humor, een vleugje seks, suspense en surrealisme.
Hoewel opvolgers als Dans Dans Dans (1988) en De opwindvogelkronieken (1994) zijn status als postmoderne meester bevestigden, duurde het toch nog tot na de millenniumwissel voor zijn boeken ook in Amerika en Europa vlotjes over de toonbank gingen. Nochtans woont en werkt Murakami – 62 inmiddels – al sinds de jaren 80 in de Verenigde Staten en werden al eerder werken van hem verfilmd, zoals zijn debuutroman Hear the Wind Sing (Kazuki Omori, 1981) of het kortverhaal Tony Takitani (Jun Ichikawa, 2005).
Tegenwoordig vind je alvast geen boekhandel meer zonder een toren van zijn romans, een die door de filmversie van Norwegian Wood ongetwijfeld nog een stukje hoger wordt. Sinds Kafka op het Strand, een metafysische fantasyroman uit 2006, is het verschijnen van elk nieuw boek zelfs niets minder dan een literair evenement. De recentste voorbeelden daarvan zijn After Dark (2007) en zijn orwelliaanse triptiek 1Q84 (2009), waarvan er in de eerste maand al ruim een miljoen exemplaren werden verkocht.
‘Het is zoals Tolstoj zei’, schreef Murakami ooit. ‘Geluk is een allegorie. Ongeluk een verhaal.’
NORWEGIAN WOOD
Vanaf 4/5 in de bioscoop.
DOOR DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
