Uit haar eigen emotiesputten doet ze niet, maargeen kleurspoeling, korsetof vet accent is haar te veel.De kameleon in Meryl Streep.

The Devil Wears Prada(David Frankel, 2006)haute-couturebitch

‘ Details of your incompetence do not interest me‘, sneert Streep sarcastisch tegen haar assistente als überfeeks Miranda Priestly, hoofdredactrice van de New Yorkse modebijbel Runway Magazine. Een gladde satire op het wereldje van de haute couture met Streep in haar hipste Valentinojurk en scherpste Pradahakken.

The Bridges of Madison County(Clint Eastwood, 1995)huissloor

Streep ziet haar saaie leventje als desperate house-wife uit het platteland van Iowa heel even opgefleurd door rondreizend landschapsfotograaf Clint Eastwood. Schuchtere romantiek tussen gootsteen, grasweide en garage.

Death becomes her(Robert Zemeckis, 1992)eeuwig elastiek

Komisch bedoelde draak waarin een eeuwig jonge Streep zich in allerlei onmogelijke standjes vouwt om Bruce Willis voor altijd voor zich te winnen. Helaas bleek de film minder onsterfelijk dan haar elastische personage.

A Cry in the Dark(Fred Schepisi, 1989)Darth Vader meetsMireille Matthieu

‘ The dingo’s got my baby‘, jere-mieert Streep met een dik aangezet Aussie-accent als de moeder die van de moord op haar zoontje wordt beschuldigd. Hilarisch huilerige camp met een ravenzwart kapsel dat het midden houdt tussen Mireille Matthieu en de helm van Darth Vader.

Ironweed(Hector Babenco, 1987)retro-clochard

Streep gaat marginaal in deze clochardkomedie waarin ze aan de zijde van zuipschuit annex grafdelver Jack Nicholson een verzopen nachtclubzangeres incarneert – zielig zwervershoedje, zorgvuldig uitgelopen mascara en strategisch aangebrachte roetstrepen incluis. De goot volgens Hollywood.

Sophie’s Choice(Alan J. Pakula, 1982)post-Holocaust chic

Als overlevende van de nazi-concentratiekampen vlijt Streep zich in de armen van een Joodse Amerikaan die geobsedeerd is door de Holocaust. Gefolterd drama vol pathos, schuldcomplexen en een overacterende Streep in een van haar meest bewierookte en overschatte nummertjes.

Still of the Night(Robert Benton, 1982)Veronica Lake lookalike

Noir-pastiche – al dan niet bedoeld – waarin een psychiater voor de mysterieuze maîtresse van zijn vermoorde cliënt valt. Streep als postmoderne variant op noir-koningin Veronica Lake, mét diens golvende enplatinablonde femme-fatalecoupe.

(D.M.)