Guido van Heulendonk

© Koos Breukel

1. Als ik de vraag zou krijgen waarover je boek gaat, zeg ik: over de vaststelling dat we allemaal verslagen worden door het leven. Juist?

Guido van Heulendonk: Wellicht, en over de nederlaag die we altijd weer lijden als we proberen klaar te zien in onze eigen geschiedenis. Geschiedenis is een bijzonder moeilijke discipline. Dat blijkt alleen al uit het feit dat ze zo vaak herschreven wordt – of toch minstens bijgesteld. Dat geldt ook voor je persoonlijke levensgeschiedenis. Een eindbalans opmaken blijkt telkens weer een puzzel die niet zo makkelijk te leggen is. Of exacter nog: die nooit te leggen is zonder dat er ergens een stukje verwrongen of bijgeknipt moet worden.

2. Net zoals we dat met de waarheid doen, om het leven draaglijk te maken?

Van Heulendonk: Waarheid is een belangrijk thema in de roman. Allereerst omdat het hedendaagse manipuleren van de waarheid een van de redenen is voor de bestaansmoeheid van Govert. Met de post-truth-wereld van de Trumps en Johnsons van deze wereld kan hij zich niet identificeren. Die waarheidsliefde, of -obsessie misschien, heeft hij van zijn vader geërfd. Van hem komt het adagium dat de waarheid één keer pijn doet, maar de leugen iedere keer weer als je eraan denkt. Daar valt veel voor te zeggen. Of dat betekent dat de waarheid altijd te verkiezen valt, moet ieder voor zichzelf uitmaken. Sommigen zijn daar fanatiek en principieel in, anderen hebben niets tegen een leugentje om bestwil. Hoeveel waarheid verdraagt een liefdesrelatie? De psychiater in mijn boek vindt dat waarheid die alleen pijn genereert en verder niks positiefs, verwerpelijk en nutteloos is.

3. Je boek gaat ook over het schrijven van een boek. Zo is Angelique ervan overtuigd dat de literatuur de realiteit niet moet weergeven, maar haar daarentegen onder spanning moet zetten. Jij ook?

Van Heulendonk: Door een alternatieve realiteit aan te bieden, ja. Een realiteit die bepaalde evidenties van de echte wereld in vraag stelt, of problematiseert, of zelfs ontkent. Bijvoorbeeld dat er zoiets is als toeval. In die spanning tussen de echte en de alternatieve realiteit ligt de meerwaarde van de literatuur. De taak van de schrijver is ervoor te zorgen dat er voortdurend vonken overspringen van de ene realiteit naar de andere, zodat de lezer onder spanning komt, alerter wordt en scherper begint te zien. En intussen ook wat leesplezier beleeft aan die ervaring, natuurlijk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content