PB GRONDA, auteur van Nemen wij dan samen afscheid van de liefde, Kentucky, mijn land en het nieuwe Onder vrienden duikt elke week in de populaire cultuur.

Het zal nu niet lang meer duren of een liter benzine kost meer dan een goudstaaf, een container saffraan, een levenslange voorraad Lipton Ice Tea, een ton scheermesjes van Gillette of een bad nemen in sap dat gewonnen werd uit eerste keus kaviaar van drietalige steur met een hoger diploma en een abonnement op dit blad.

Toen ik nog jong was, wat echt nog niet lang geleden is, was een tank volgooien niet alleen betaalbaar, rijden was ook nog in zekere mate een vorm van ontspanning en goedkoop escapisme. De reden is dat in de jaren negentig nog niet iedereen knettergek was geworden. Nu volstaat het om in de auto te stappen en naar de supermarkt te rijden om vier keer bijna dood te zijn. Agressie, zotten in glanzende Nissan Jukes en fietsers die denken dat ze omwille van enig ecologisch bewustzijn het stedelijke wegennet mogen gebruiken zoals de stoute kindjes van de klas dat destijds deden in het nochtans educatief bedoelde verkeerspark.

We kunnen de auto dus maar beter laten staan. Om de twee jaar eens van stal halen om naar het Autosalon te gaan en voor de rest wat wandelen, fietsen, de trein nemen als het echt moet. Jammer ergens, want de oude autocultuur had iets van vrijheid, zelfstandigheid, avontuur, verhalen en nieuwe ontmoetingen.

Een veiliger, goedkoper en aangenamer alternatief voor zelf achter het stuur kruipen is naar roadmovies kijken. ‘Baanfilms’. Sommige dingen mag je niet vertalen of ze verliezen hun magie. Zoals vrouwen die over de moeilijk te ontharen plaatsjes praten.

De roadmovie is van ver te herkennen door het moeilijk te negeren element van de weg. Nou, dat is zelfs niet waar. Sommige roadmovies spelen zich inderdaad af in auto’s, langs lange stroken asfalt of in tankstationwinkeltjes. Maar eigenlijk gaat het hem natuurlijk om een reis, in de letterlijke en metaforische betekenis. Ik heb altijd heel erg van de roadmovie gehouden omdat hij duidelijk is: we gaan van A naar B en intussen gaan we dingen meemaken. Een concept dat de ouwe Homeros al redelijk goed begrepen had. Na zijn Odyssee hebben we wel een paar kleinigheden zoals de boekdrukkunst en de fotografie uitgevonden, maar aan de kern is niets meer veranderd.

Dus vervang je auto niet door een abonnement van De Lijn. Dat is echt het slechtste wat je ooit kunt doen. Ga liever op wandel- of fietsafstand van je werk wonen en kijk in de gewonnen tijd een goede roadmovie.

Hipsters zetten The Darjeeling Limited van Wes Anderson op. Oude leraars Duits en ontspruitende intellectuelen grijpen naar Alice in den Städten van Wim Wenders of het onovertroffen La Strada van Federico Fellini. Mensen die ontroerd willen worden zonder zich dom te voelen, kunnen bij David Lynch terecht voor The Straight Story. Wie daar ook heerlijke bluegrassmuziek bij wil, moet O Brother, Where Art Thou? opnieuw bekijken. Voor groezelig shakespeareaans gedoe kun je bij My Own Private Idaho terecht. Of zet Happy Together nog eens op. En geen nood, Finding Nemo is ook een roadmovie. En ik denk dat als je héél goed zoekt, er nog wel een film of twee in aanmerking zullen komen. Kijk veilig!

PB GRONDA

‘HET VEILIGE

ALTERNATIEF

VOOR

AUTORIJDEN?

ROADMOVIES

KIJKEN.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content