Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en dit jaar nog Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Een van mijn favoriete activiteiten is naar goed voetbal kijken. En naar atletiek. Ook wel tennis, het vertrek in de Formule 1 en de aankomst bij het wielrennen. NBA, golf en biljart mogen ook. Net als alle sporten waar het erop neerkomt een voorwerp zo hard mogelijk weg te smijten.

Sport en tv zijn voor elkaar gemaakt. Het enige vervelende is dat de verslaggeving meer en meer gebeurt door kromredenerende neanderthalers en johnny’s met belachelijke sjaaltjes.

Een paar mannen rond een tafel of aan een desk die tegen elkaar zitten te lullen en ongeloofwaardig specialistische interpretaties mengen met achterlijke opinie. Uren aan een stuk. Ik begrijp dat die tv-rechten duur zijn, en er dus tijd moet worden volgepraat om de investering over zo veel mogelijk minuten en reclameblokjes te spreiden. Maar waarom moeten wij, goedbedoelende liefhebbers, daarom gestraft worden?

Soms hoor je Mark Uytterhoeven nog eens over sport praten, en dan is het alsof de engelen aan het zingen gaan en de zon de dikke mist boven de velden laat verdampen. Maar dat gebeurt niet meer zo vaak, omdat Uytterhoeven intussen 108 jaar oud is. Een leeftijd waarop hij bijna menselijk wordt. Het belangrijkste woord in die zin is ‘bijna’.

Voor de rest is het redelijk triestig. Je hebt grosso modo drie types. Het grote merendeel zijn de ’toffe jongens’. Ik weet niet waar ze die gasten blijven halen, en waar zij op hun beurt de gel en de gestreepte hemdjes blijven halen, maar ze zijn met veel en ze hebben gemeen dat ze evenveel persoonlijkheid hebben als die prachtige foto’s op doek van Ikea. Net daarboven heb je de Frank Raesen. Toffe jongens die intussen oud zijn en enkel daarom aan het hoofd van de tafel mogen zitten. Ze doen niks fout. Ze doen ook niks echt uitzonderlijk goed. Ze houden wel het idee in stand dat, als het eenmaal over voetbal gaat, iedereen die ooit al eens een bal van dichtbij heeft gezien, met een kritiekloos sérieux een forum kan krijgen. Wat er met dat forum gedaan wordt, ach… bijzaak. Tenslotte gaat het om de sfeer. Maten, makkers, middelmaat.

Maar veruit de ergsten zijn de grote sportfilosofen. Veel ego en chique rubrieken, weinig boodschap of verhelderende meerwaarde. Precies het omgekeerde van de mensen achter Belga sport, eigenlijk.

Je hebt er die graag strafrechtelijke processen maken of aan blinde verafgoding doen van de ene of de andere voetballer om hem even later naar de kerkers te schrijven. Je hebt er ook die op foto’s van sportploegen de lesbiennes kunnen spotten. De truc? De ‘hoekige types’ zijn de lesbo’s. Zo, is ook dat vraagstuk weer van de baan. O ja, en homo’s bestaan in de sport zo goed als niet, omdat de viriele leiders al van de homoseksuelen worden gescheiden in het vierde leerjaar. Perfect verdedigbare theorieën, trouwens, in de minder vooruitstrevende wijken van Amman.

Sportjournalisten zouden als droom moeten hebben om de best mogelijke sportjournalist te worden, niet om idiote meningen uit een machocultuur na te balken vanuit een pathetisch verlangen een van de jongens te zijn. En laat die onnozele sjaaltjes achterwege.

P.B. GRONDA

SPORT EN TV ZIJN VOOR ELKAAR GEMAAKT. HET ENIGE VERVELENDE IS DAT DE VERSLAGGEVING MEER EN MEER GEBEURT DOOR KROMREDENERENDE NEANDERTHALERS EN JOHNNY’S MET BELACHELIJKE SJAALTJES.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content