P.B. GRONDA, van wie net de nieuwe roman Straus Park verschenen is, duikt elke week in de populaire cultuur.

Wat zullen binnen 100 jaar de conclusies zijn over de invloed van de digitalisering op ons sociaal gedrag? Dat is de titel van mijn nieuw wetenschappelijk werk dat zich gelukkig voor de wetenschappelijke wereld zal beperken tot de lengte van dit stuk.

Ik heb in deze reeks al vaak geschreven over de overgang van de cd-collectie naar Spotify, paperback naar e-book, enzoverder. Evoluties die eigenlijk maar details zijn in een grotere technologische revolutie waarbij we voor het eerst sinds het ontstaan van onze soort zoals wij ze nu nog min of meer kennen op heel veel vlakken geen fysiek contact meer maken met mensen en voorwerpen in processen waarbij dat vroeger onvermijdelijk was. Bijvoorbeeld een e-mail versturen vanuit je bed versus een brief schrijven en die gaan posten en onderweg eventueel een buur tegenkomen en een kort gesprek voeren – ‘Eens zien of het zonneke er straks nog doorkomt, want we hebben nog niet veel chance gehad dit jaar!’ ‘Nee, dat is waar.’ ‘Allee salut, en groeten aan uw pa.’

Ja, zo zeggen sommige studies, maar door voortdurend in contact te zijn via de sociale media zijn we net veel actiever bezig met anderen dan vroeger. Jaja, zegt ons boerenverstand, dat zal wel zijn, maar de kwaliteit van dat contact neemt wel af en wordt gereduceerd tot dingen leuk vinden of te delen met onze andere virtuele vrienden. Hoezo, boerenverstand, was het contact zoals in de korte, uit het leven gegrepen dialoog uit de alinea hierboven dan zo diepgaand? En zo blijven we bezig en zo blijven stuurloze twintigers publiek geld gebruiken om nog eens een studie te maken die zeker hun twee collega’s bijna integraal zullen bekijken.

Voornamelijk focussen op de frequentie en de per definitie onmeetbare kwaliteit van interactie in de online- en de echte wereld is volgens mij een fout. Waar het op langere termijn over gaat, is een onthechting van de tastbare werkelijkheid en de gevolgen daarvan op onze waarden en relatie met het politieke apparaat. Iedereen heeft ooit wel eens drie uur psychologie onderwezen gekregen en weet dat een mens sneller te overtuigen is om zijn medemens fysieke pijn toe te dienen als dat kan via een proefopgestelde drukknop dan wanneer hij effectief zijn knokkels moet voelen branden bij het timmeren op iemands gezicht. Kortom, onze morele code is ongeveer evenveel waard als de mening van Etienne Vermeersch over de zomercollectie bij Issey Miyake.

We maken graag films over wat er zou gebeuren als op een dag onze huisrobots zich tegen ons keren. Een fantasierijke invulling van een angst die terecht is, maar natuurlijk meer te maken heeft met onszelf dan met de producten die we kunnen bedenken.

Hoe om te gaan met de kracht van onze technologie is iets waar veel meer plaats voor zou moeten zijn in onze opleiding. Dat moet gestuurd worden door een overheid… die zelf zo veel mogelijk technologie gebruikt om haar burgers te controleren. Wie daar iets zinnigs over te vertellen heeft, die mag nog eens een studie maken. Ik zal ze zeker delen met mijn virtuele vrienden.

P.B. GRONDA

ONZE MORELE CODE IS ONGEVEER EVENVEEL WAARD ALS DE MENING VAN ETIENNE VERMEERSCH OVER DE ZOMERCOLLECTIE BIJ ISSEY MIYAKE.