Als de zomer van 2011 ons iets zal leren, dan wel dat love inderdaad a losing game is, dat je iedereen kunt vermoorden, ontslaan of berechten, zij het in een Pakistaanse safehouse, een New Yorks appartement of in een kooi in een Egyptische rechtszaal, dat er tegelijkertijd ook altijd nieuw schorem klaar staat om het oude te vervangen en dat alles, ook na een flinke stap in het nieuwe millennium, nog altijd relatief blijkt als je het Afrikaanse continent in acht neemt, wat weinigen doen als het niet is om ne schone cent te verdienen, hetgeen dan weer een vrij fundamenteel bewijs is dat de zogenaamde ingebakken goedheid van de mens, waarin zelfs de koning niet meer gelooft, enkel tot uiting komt als er niemand in onze directe omgeving iets nodig heeft. Afrika is voor de mensheid wat die ene keukenlade vol overtollige rommel is voor elk huishouden.
Gelukkig hebben we heel wat nieuwe kookboeken, kookprogramma’s, kookboekenbeurzen en kookbijlagen om ons aan op te trekken. Valt het je ook op dat elke Vlaamse kok meteen een Vlaamse topkok is? Een ‘gewone Vlaamse kok’ bestaat niet. Zelfs een Vlaamse hobbykok wordt een Vlaamse tophobbykok. Wat waarschijnlijk iets zegt over de kunstmatig in stand gehouden mythe van de Vlaamse superioriteit. Ik verblijf momenteel in Piemonte, een Italiaanse regio die bijna even groot is als heel België en bijna evenveel inwoners heeft als Vlaanderen. Toch heb ik nog nooit van een Piemontese topkok gehoord. Of een Piemontese schrijver. En ga zo maar door. Maar bon, vooral flink doorwerken zoals we bezig zijn.
Het is maar goed dat we Nederland hebben om op neer te kijken als het op cultureel beleid aankomt. Nederland! Een land dat te dom was om rekening te houden met iets vrij basic zoals, laten we het maar eens hardop zeggen, de zeespiegel! Waar ze al in de jaren 80 het concept ‘scholing’ hebben laten varen, omdat ze er geloven dat ze eigenlijk bij Amerika horen en dat dus niet nodig hebben, net zoals er vast Walen zullen zijn die echt geloven dat er ooit al een fransman een halfuur heeft wakker gelegen van hun bindingsdrang, gewoon omdat ze ook naar Charles Aznavour luisteren.
Verder heb ik zoals elk ander negenentwintigjarig literair sekssymbool veel op mijn bed gelegen om naar The Band, Fleetwood Mac, Steve Miller en het vroege werk van Esther Philips te luisteren. Glukkig zijn er ook nog goede platen gemaakt na de jaren 70. Namelijk drie, waarvan twee door Bon Iver en een die ik hopelijk nog moet ontdekken. Van mijn oude helden zal het alleszins niet meer komen: de ooit uplift mofo partyplanning Red Hot Chili Peppers of Oasis, dat uiteenviel in het belachelijke Beady Eye en Noel Gallagher, nochtans de enige god die ik ooit erkend heb, die enkel oude Oasisnummers opnieuw arrangeert, en dat waren op zich natuurlijk al opnieuw gearrangeerde Beatlesnummers.
Over die Bon Iver gesproken… Hoewel de plaat ondertussen alweer twee maanden oud is, en in de zichzelf immer opblazende wereld van de muziekbizz dus al helemaal yesterday’s news, wil ik ze toch nog aanraden. Wat belachelijk is, want Bon Iver heeft ondertussen zoveel platen verkocht dat hem aanraden hetzelfde is als zeggen: ‘Tof programma gezien gisteren, moet je ook eens checken! Het heet TopGear, vind je wel als je goed zoekt!’
Maar aangezien ik de voorbije twee maanden met Bons zelfgetitelde tweede plaat op eindeloze herhaling mijn derde roman heb afgewerkt, slechts nu en dan plaats ruimend voor de eerder genoemde ouwe zakken, beschouw ik het als mijn plicht om de vier of vijf mensen die nummers als Minnesota, WI, Holocene, Towers, of Beth/Rest nog nooit gehoord hebben, uit hun armoedige levens te redden. Want daar draait het uiteindelijk om, om mensen redden. Soms door zoveel mogelijk geld te storten of te verzamelen voor mensen die niet het geluk hadden om in een land te worden geboren waar het grootste probleem is dat er te veel topkoks rondlopen, soms door de weg te tonen naar zalvende schoonheid. Zoals Noel Gallagher zou doen, dus, mocht die echt bestaan.
P.B. Gronda
‘Na de jaren 70 zijn er nog drie goede platen gemaakt, waarvan twee van Bon Iver en een die ik nog moet ontdekken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
