Ook in episode drie mag Spidey proberen Hollywoodprinses Kirsten Dunst (25) in zijn liefdesweb te strikken. Maar deze keer zijn er kapers op de kust. Wulpse geblondeerde kapers dan nog, die offscreen naar de naam Bryce Dallas Howard luisteren. Door Dave Mestdach

Door Dave Mestdach

Geen last van jaloezie, juffrouw Dunst?

Kirsten Dunst: Helemaal niet. Jullie journalisten doen alsof Bryce en ik met onze personages zijn vergroeid en ook naast de set rivales zijn. Niet dus, zelfs al pikken we in de film elkaars natuurlijke haarkleur in (giechelt). Nee, ik vind het alleen maar goed dat er een vrouwelijk personage bijkomt. Het maakt de emoties intenser en verleent mijn relatie met Peter Parker meer diepgang: het is niet langer evident dat we een koppel zijn. We moeten er allebei voor vechten en offers brengen, zoals in het echte leven. En bovendien: dat superheldenwereldje staat stijf van de testosteron en kan wat extra girl power best gebruiken.

Je personage Mary Jane heeft dit keer een rolletje in een Broadwaymusical, maar wordt ontslagen omdat ze alleen maar negatieve recensies krijgt. Hoe ga jij met kritiek om?

Dunst: Ik ben in elk geval nog nooit ontslagen (lacht). Maar ik lig sowieso allang niet meer wakker van kritiek. Vergeet niet dat ik al sinds mijn derde in dit vak zit en min of meer in de schijnwerpers ben opgegroeid: dan kweek je vanzelf een olifantenhuid. Ik vind negatieve recensies vaker sneu voor anderen dan voor mezelf. Voor Sofia Coppola bijvoorbeeld, toen Marie Antoinette – waar ik nog steeds heel trots op ben – door de Franse pers werd afgekraakt. Dat was zo overdreven en gemeen, alsof Sofia hen persoonlijk in de ballen had getrapt. In zo’n geval kan ik wel kwaad worden. Maar over mij mogen ze schrijven wat ze willen. Ik lees het toch niet.

Van een historisch kostuumdrama als ‘Marie Antoinette’ naar een superheldenspektakel, is dat geen cultuurschok?

Dunst: Dat valt mee. Er zat redelijk veel tijd tussen de opnames van die twee films; ik had bijna een jaar om af te kicken van de pruiken en de patisserie. En ik had er enorm veel zin in: dit is geen ordinaire actiefilm die alleen om special effects draait en waarin je vooral niet te veel mag acteren. Het is een Grieks drama in spandexpakjes, wat meteen ook het enorme succes verklaart bij zowel jongens als meisjes. Ik beschouw Spider-Man dus zeker niet als minderwaardig aan ‘serieuze’ films als Marie Antoinette of Eternal Sunshine of the Spotless Mind.

Zien we je hierna nog terug als Mary Jane? In deel drie worden verschillende plotlijnen afgerond.

Dunst:Spider-Man was oorspronkelijk opgevat als een trilogie en veel vragen uit de eerste twee films worden in deel drie definitief beantwoord. Het hangt van Sam, Tobey en het scenario af of er nog een vervolg in zit. Zien ze het zitten om samen verder te gaan en hebben we een sterk script in handen, dan doe ik ook de volgende keer met plezier mee. Op voorwaarde dat Spider-Man me niet dumpt en er met Bryce vandoor gaat (lacht).

Ten tijde van ‘Spider-Man 2’ steunde je de campagne om jongeren naar de stembus te krijgen en het was duidelijk dat je hoopte dat George Bush niet herverkozen werd. Je had beter Spider-Man ter hulp geroepen.

Dunst:(lacht) Dat ware inderdaad een goed idee geweest. Ik kon mijn ogen niet geloven toen de verkiezingsuitslagen binnenliepen. Blijkbaar hebben de Amerikanen nog méér rampen en ellende nodig vooraleer hun ogen opengaan. Toen heb ik John Kerry gesteund, deze keer ga ik me engageren voor Barack Obama. Hij is slim, integer en gedreven. That’s my man.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content