Grand plié

Lukas Dhonts debuutfilm Girl, over een transgendermeisje dat ballerina wil worden, is een parel die noopt tot een diepe buiging. Geloof de hype.

Dat Gentenaar Lukas Dhont met zijn debuutfilm Girl een pak prijzen won in Cannes, waaronder de prestigieuze Camera d’Or voor beste debuut. Dat hij de Belgische inzending is voor de Oscars, én dat hij nu ook nog eens werd bekroond met de Jo Röpcke Award van Knack Focus. Alleen wie op een verre, verdorde planeet vertoefde, zal het de afgelopen weken en maanden zijn ontgaan, maar laat er geen twijfel over bestaan: de film is alle aandacht meer dan waard.

In zijn eerste langspeelfilm laat Dhont je binnenkijken in de turbulente leefwereld van Lara, een vijftienjarig meisje dat balletschool volgt en hoopt op een carrière als ballerina, al is een volwaardige vrouw worden – ze werd immers als jongen geboren – een nog grotere en dwingender droom. Dhont volgt haar emotionele en fysieke traject op een even tactiele, tedere als genuanceerde manier, en liet zich daarbij inspireren door het levensverhaal van Nora Monsecour, die geboren werd als Aaron en inmiddels een professionele danseres is.

Hoezeer Lara zich ook de gevangene voelt van haar lichaam, de focus ligt niet enkel op de transgenderthematiek. Minstens evenveel aandacht gaat uit naar de universele problemen die de puberteit nu eenmaal met zich meebrengt. Hoe Lara uit de band wil springen, maar ook gewoon een girl next door wil zijn. Hoe ze de eerste verliefdheid en seksualiteit ervaart. Hoe ze omgaat met haar alleenstaande, begripvolle pa en haar jongere broertje. Hoe ze keihard haar best doet op haar nieuwe dansschool, en hoe ze, met vallen en opstaan, tracht haar eigen identiteit te vormen tegen alle vooroordelen, hindernissen en hormonenkuren in. Zonder ook maar één valse, sentimentele noot aan te slaan of in preekmodus te vervallen brengt Dhont het onomwonden en respectvol in beeld.

Daarvoor kan hij bogen op een topensemble, met dank ook aan afscheidnemend producent Dirk Impens. Niet alleen is er het fraaie camerawerk van Frank van den Eeden (The Invader, Kid, Home), die Lara vaak dardenniaans dicht op de huid zit en gepast schippert tussen nu eens ongedwongen, dan weer gestileerd en poëtisch naturalisme. Ook de montage van Alain Dessauvage (Rundskop, D’Ardennen, Le fidèle) is precies goed en verweeft de huis-tuin-en-keukentaferelen van Lara en haar omgeving naadloos met enkele fysiek intense, perfect geritmeerde dansscènes die als een rode, metaforische draad door de film lopen. Bovendien spat het naturel van de acteurs af, met voorop revelatie Victor Polster – zelf een jonge aspirant-danser – die zich de transgenderrol van Lara zowel lichamelijk als psychisch volledig eigen maakt.

Voor wie het na de lawine aan lofzangen in binnen- en buitenland nog steeds niet begrepen heeft: Girl is een pracht van een debuut van een Vlaamse regisseur die op zijn jonge leeftijd – Dhont is pas 27 – getuigt van verbazend veel maturiteit. Een grand plié uit respect.