Met een karrenvracht edelmetaal keren Belgische atleten zelden terug van de Olympische Spelen, met een tot de verbeelding sprekend verhaal wel. In Goudkoorts zoeken Frank Raes en Karl Vannieuwkerke vier sporters op die getuigen over hun olympische ervaringen. Regisseur Wim Straetmans stelt ze voor.
Maandag 25/6, 22.30 – Canvas
JUSTINE HENIN TENNIS
‘Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad om door haar entourage te dringen, maar eenmaal ze oog in oog met ons zat, bleek Justine heel relaxed en openhartig. We hebben voor haar met een vertaler gewerkt en die zei achteraf dat hij zich een beetje Henins psychiater voelde. Zo komen we terug op de halve finale op Roland Garros waarin ze verloor van Kim Clijsters. Clijsters verloor achteraf op haar beurt de finale en Henin bekent nu dat ze daar een beetje blij mee was: zo kon ze toch nog de eerste Belgische winnares van een grand-slamtoernooi worden.’
FILIP MEIRHAEGHE MOUNTAINBIKE
‘Op de Spelen van 2000 in Sydney werd Meirhaeghe tweede. Hij heeft nooit helemaal kunnen verwerken dat hij naast het goud greep. Het was de eerste keer in twaalf jaar dat hij de wedstrijdbeelden heeft teruggezien, en hij werd heel emotioneel. Meirhaeghe heeft altijd een verklaring voor zijn verlies bij zijn mecanicien gezocht, die gewend was om met wegrenners te werken, maar door de wedstrijd terug te zien kon hij analyseren waar hij een fout had gemaakt en hoe sterk de uiteindelijke winnaar Martinez wel was.’
JEAN-MARIE DEDECKER JUDO
‘Dedecker erkent zelf dat hij als atleet tekortschoot voor de medailles en dat hij zich daarom op het coachen heeft gestort. Als eerste heeft hij een doorgedreven structuur geïntroduceerd bij de Belgische judobond en dankzij het talent van Ulla Werbrouck en Gella Vandecaveye heeft hij mee geschiedenis geschreven. Voor elke Goudkoorts zijn we unieke archiefbeelden en foto’s gaan opvragen en bij de judoatleten viel op dat ze allemaal heel hartelijk spraken over Dedecker. Zelf was hij blij om het eens niet over politiek te moeten hebben, al bleef hij wel typisch Dedecker, foeterend op de bobo’s die niets overlieten van zijn structuur.’
TIA HELLEBAUT HOOGSPRINGEN
‘Tia laten we als laatste aan bod komen omdat we zo een brug slaan naar de Spelen van dit jaar, waar ze opnieuw aantreedt. We kennen Tia als een sfinx, maar onze aanpak had ook zijn effect op haar. Uiteraard laat het haar niet onberoerd om haar sprong naar goud op de Spelen in Peking terug te zien, maar ze werd nog het meest emotioneel bij het terugblikken op het Europees kampioenschap waar zij en Kim Gevaert haast tegelijkertijd wonnen.’
HANS VAN GOETHEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
