Gimme Danger The Story of The Stooges
Donderdag 23/3, 23.00, Canvas
‘Van die meer gepolijste West Coast-rock moest ik niks weten. Het moest ruig zijn, smerig, storend. En The Stooges is de beste rock-‘n-rollgroep ooit’, zo verklaarde regisseur Jim Jarmusch onlangs nog zijn liefde voor Iggy Pop en zijn legendarische groep in dit blad. Bovendien vroeg de zanger Jarmusch zélf om deze documentaire over de peetvaders van de punk te maken.
‘Als tiener was mijn heilige drievuldigheid MC5, The Velvet Underground en The Stooges’, aldus de regisseur van cultfilms als Down by Law (1986), Night on Earth (1991), Ghost Dog: Way of the Samurai (1999) en Coffee and Cigarettes (2004). In die laatste, eigenlijk een verzameling kortfilms, deed Iggy Pop ook al mee. Samen met Tom Waits leuterde hij in hun stukje een eind weg over hoe ze gestopt waren met roken, waarna ze er beiden nog eentje opstaken. Om maar te zeggen: tussen de twee Jims – Iggy Pops echte naam is Jim Osterberg – is het al jaren dikke mik.
Niet vreemd dus dat Jarmusch met Gimme Danger zijn idolen wilde verheerlijken. ‘Heel bewust’, legt hij uit in het Franse filmblad Cahiers du Cinéma. ‘Ik hou bovendien niet van documentaires die in het vuil van een kunstenaar graven. Daarom veracht ik de Kurt Cobain-docu Montage of Heck. Die film vertegenwoordigt alles waar ik een hekel aan heb: de exploitatie van een kunstenaar en een deel van zijn werk dat hij niet met het publiek wil delen.’ Wat niet wil zeggen dat Jarmusch voorzichtig om de hete brij van het zware dopeverleden van Iggy en de andere Stooges (gitarist Ron Asheton, drummer Scott Asheton en bassist Dave Alexander) danst. En allicht niet toevallig ontstaat soms de indruk dat Pop andermans anekdotes over zijn eigen verleden navertelt, eerder dan dat hij ze zichzelf nog haarscherp voor de geest kan halen.
Jarmusch sprokkelde ongeveer twintig uur interview bij Iggy Pop thuis in Miami, terwijl de rockgod troont op een stoel in Louis XV-stijl. Pop vertelt hoe hij opgroeide in een caravan bij Ann Arbor, in de staat Michigan; hoe zijn prille tv-idool Soupy Sales hem bijbracht je brieven te beperken tot niet meer dan 25 woorden, een les die hij niet vergat toen hij later songs begon te schrijven. Die scènes verbeeldt Jarmusch met stopmotionanimatie. Even gretig vertelt Pop over hoe John Wayne hem ooit afblafte omdat hij met een hondenhalsband rond de nek over straat liep. En natuurlijk legt hij uit hoe de explosieve sound van The Stooges tot stand kwam, praat hij over hun invloeden (van garagerockers MC5 tot de avant-garde van Harry Partch) en over hun samenwerkingen met John Cale, Nico en David Bowie.
En vooral misschien: Pop legt uit hoe in zijn jeugd studentenballen de caravan van de Osterbergs met veel misprijzen heen en weer schudden. ‘Sindsdien ben ik erop uit om hen terug te pakken.’
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier