Zondag 12/9, Ned2
Op een dag zette hij ‘m op zijn hoofd. Een helm op maat gemaakt uit het aarshaar van de hermelijn. De oud-partijgenoot van Geert Wilders uit Venlo herinnerde het zich nog goed. ‘Dit is mijn haar’, had hij gezegd op een toon die geen gegrinnik duldde. Al wie dat wel deed, werd gebraden in botersaus en uitgeleverd aan de Mossad, de eigenlijke ontwerper van Geert Wilders. Dat laatste verzin ik, maar in de met veel spierballengerol aangekondigde film Geert Wilders, the Movie van Joost Van der Valk was het nooit helemaal duidelijk waar de waarheid eindigde en het sprookjesbos begon. Van der Valk ontdekte rond Wilders vooral schimmige figuren die op het internet kamperen en blogs volpennen over het grote overnameplan van de islam. Wilders is hun profeet. Hij is de best bewaakte man van Nederland. Kost miljoenen euro’s per jaar. Soupeert dagelijks het maandloon van een paar Nigerianen op om aan vrije meningsuiting te doen. Het gevolg is dat je Wilders niet zo maar even benadert, zeker als hij dat zelf niet wil.
‘Altijd die bewaking, tja, een mens verandert daardoor’, vertelde de oud-partijgenoot verder. ‘Het jongetje dat altijd boos zal blijven omdat iemand zijn knikkers afpakte’, zo omschreef hij Wilders nog. Via die oud-partijgenoot raakte Van der Valk dichter bij Wilders dan hij in de rest van zijn filmpje ooit zou komen. Ik hoopte vader, moeder, broer en zus van Geert te horen, maar waarschijnlijk zitten die in een doos in de kelder van de Mossad. De man had de ommekeer van Wilders meegemaakt. Het was in de tijd dat hij die gesteven hermelijn op zijn kop wrong. Plots waren alle moslims dom, slecht, vervelend, kortom, er te veel aan. ‘Er zijn toch ook hardwerkende moslims’, pruttelde Van der Valk op een persconferentie van Wilders in Londen tegen. ‘Dat geloof ik best’, antwoordde Wilders. Waarop de Mossad in zijn hersenpan het stof van de verbinding blies en hij brieste. ‘Maar de islam is een achterlijke godsdienst en hun profeet een pedofiel.’ Van der Valk leunde achterover en aaide de microfoon even over zijn kop. Hij had Wilders gesproken. En hij had geantwoord! Buiten boorden de kale kerels van de English Defence League hun vuisten in de lucht en scandeerden luidkeels ‘Only one Geert Wilders’.
Van der Valk kon er niet aan uit en dus speurde hij in Nederland naar aanhangers van Wilders. Een man die in de zorg werkt, droomde ervan zijn kinderen op te voeden zoals zijn ouders hem opvoedden. Blijkbaar heeft hij daar Wilders voor nodig. Een andere aanhanger verwoordde zijn emoties op een meer mannelijke manier. ‘Het ontbreekt ons aan een Milosevic.’ Van der Valk vond via via nog wat schilderijtjes terug die Wilders ooit maakte. Het was een duidelijke waarschuwing. De geschiedenis heeft al vakerte lijden gehad onder mislukte schilders. Maar daar begon Van der Valk ook aan zijn dwaaltocht door het sprookjesbos. Is Wilders een spion? Hij meende die vraag serieus en hij zocht zijn antwoord tot in Israël. Ik wachtte op het moment waarop Van der Valk de miljoenenbeveiliging rond Wilders zou verschalken om de helm van haar van zijn hoofd te rukken en de twee groene voelsprieten te onthullen die hem zouden ontmaskeren als de eerste Marsman met een politieke partij. Spijtig genoeg kwam Van der Valk nooit dicht genoeg om door het holletje in het aarshaar van de hermelijn te loeren.
Lees nog meer recensiesen bedenkingen in denieuwe blog Testbeeld op FOCUSKNACK .BE
Tine Hens
In de met veel spierballengerol aangekondigde film Geert Wilders, the Movie was hetnooit helemaal duidelijk waar de waarheid eindigde en het sprookjesbos begon.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
