Een oude man krijgt bezoek van een lolita die hem wil chanteren. Maar bestaat ze wel, of speelt zijn wankel brein hem weer parten?
Bestaat er een verschil tussen dromen en herinneringen? Hersenspinsels zijn het, spoken die door je hoofd dwalen, altijd klaar om onverhoeds en onaantastbaar op te duiken, zonder dat je om hun aanwezigheid gevraagd hebt. En wat met hallucinaties, waanbeelden en door lsd opgewekte flashbacks? Hoe echt zijn die en hoe maak je het onderscheid met de harde realiteit?
Een oudere man wordt wakker, geplaagd door een nachtmerrie, en omringd door het gejank van coyotes en het huilen van de chinook. Na een leven als acteur en schrijver heeft hij zich teruggetrokken op de prairie. Bezoek is er schaars: zijn kinderen komen af en toe nog eens langs en sinds kort krijgt hij ook het Chantage Meisje over de vloer. Zij dreigt de opnames van hun geile telefoongesprekken openbaar te maken. Volgens haar kan dat wel eens de start van een literaire carrière zijn. Of wil ze hun platonische relatie vleselijk maken en dartelt ze daarom naakt door zijn huis?
Haar tergende geflirt roept herinneringen op aan Felicity, de minderjarige minnares van zijn vader, wat op zijn beurt weer een storm aan gedachten ontketent. In flarden herinnert hij zich de vaderfiguur, een ex-gevechtspiloot en veehoeder die amper naar zijn zoon omkeek. Maar de contouren blijven vaag – waarom duiken er steeds weer maffiosi op in zijn herinneringen, en waarom droomt hij van dode miniatuurmensen die in rijen op een strand uitgestald liggen?
Sam Shepard genoot bij ons vooral bekendheid als acteur – u kent hem uit The Right Stuff, Thunderheart en Black Hawk Down – maar in de VS werd hij ook regelmatig gelauwerd voor zijn toneelstukken. In 1979 ontving hij zelfs de Pulitzerprijs voor drama voor zijn Buried Child. Dat dramaturgische talent wendt hij ook aan in Die vanbinnen. De roman lijkt een verzameling losgezongen scènes en dialogen die de lezer zelf maar aan elkaar moet naaien. Niets is zeker in dit boek en na een tijdje slaat de lezerstwijfel ongenadig toe – bestaat het Chantage Meisje eigenlijk en verwart de verteller zijn huidige bestaan niet met zijn vele vroegere filmrollen? Shepard roept veel vragen op maar bezondigt zich niet aan warrigheid. Elk kort hoofdstuk, elke droom, elke dialoog is messcherp geschreven.
Centrale zin: Ze leveren mijn vaders lijk af in de kofferbak van een Mercury Coupé uit 1949, de achterlichten nog zwaar onder de dauw.
Knap dat de kleine uitgeverij Nobelman zijn fictie nu ook in het Nederlands toegankelijk maakt en extra punten omdat ze het voorwoord van Patti Smith netjes mee vertaalde.
Die vanbinnen ***
Sam Shepard, Uitgeverij Nobelman (oorspronkelijke titel: The One Inside), 192 blz., ? 22,95.
Acteur/auteur
Drie acteurs die aan de schrijftafel plaatsnamen.
Tom Hanks
Tom Hanks is een fervent verzamelaar van typemachines en kon de lokroep van het klavier niet langer weerstaan. In Een stel verhalen (Atlas Contact), zijn eerste bundel, betoont hij zich een liefhebber van absurde humor. Sympathiek, maar niet altijd even geslaagd.
David Duchovny
U kent hem hem uit The X-Files en Californication, maar Duchovny studeerde ook literatuur en publiceerde drie romans. De waarheid is een koe (Manteau) is een aardige poging om Animal Farm een grappige toets te geven.
Lena Dunham
Wie Girls kan schrijven, kan ook haar memoires neerpennen. Het autobiografische Not That Kind of Girl (Meulenhoff) danst op de dunne lijn tussen openhartig en ronduit navelstaarderig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
