Beschuldigd van: aanranding van minderjarigen

Op een druilerige herfstdag in 1997 brengt Gary Glitter zijn laptop naar de winkel voor herstelling. Als hij zijn computer een paar dagen later weer komt ophalen, wordt hij aan de ingang van de winkel opgewacht door een politieagent: niet om hem een gehandtekende foto of gesigneerde cd te vragen, wel om de glamrocker zonder pardon in de boeien te slaan.

Watskeburt? De technicus die zijn laptop wilde repareren, heeft op zijn harde schijf ‘verontrustende bestanden’ aangetroffen en de autoriteiten gealarmeerd: datskeburt. Die autoriteiten vinden de kwalificatie ‘verontrustend’ overigens een fameus understatement, want op de computer van Glitter staan niet minder dan vierduizend foto’s van naakte kinderen tussen twee en tien jaar oud in allerlei seksuele poses en handelingen. De rechter die twee jaar later over zijn zaak moet oordelen, noemt de aangetroffen kinderpornografie zelfs ‘filthy and revolting pictures of the worst possible type‘ en draait het Britse rockicoon voor vier maanden achter de tralies.

Nu heeft Gary Glitter zich in 1999 allang verzoend met zijn status van muzikale schertsfiguur, aangewezen als hij is op bonte avonden en studentencantussen, maar met deze frats knalt hij keihard en onherroepelijk tegen rock bottom aan. Met het bezit van kinderporno wordt zelfs in het immer luimige Albion niet gelachen, en de cultrocker mag elke illusie over een mogelijke terugkeer definitief opbergen.

Dat wil wat zeggen, want Gary Glitter heeft van onverwachte comebacks zo’n beetje zijn handelsmerk gemaakt. We hebben het tenslotte over de zanger die amper een jaar na zijn dubbele doorbraakhit Rock and Roll, Parts 1 and 2 in 1972 al ’terugkeerde’ met het nummer Hello, Hello, I’m Back Again in 1973. Tien jaar later maakte hij het nog iets gekker en probeerde hij het zowaar met Rock and Roll, Part 3 – we verzinnen niets. Tegen die tijd was de comeback kid van de glamrock dan ook al een paar keer lelijk van zijn voetstuk gedonderd. Eind jaren zeventig maakte de oprukkende punkrevolutie een eerste keer een eind aan zijn carrière. En toen hij halfweg de jaren tachtig met meer dan honderdzeventigduizend pond schulden officieel bankroet werd verklaard, zag Glitter zich andermaal veroordeeld tot het schnabbelcircuit waarop hij als beginnend muzikant in de jaren zestig al was aangewezen: Glitter werd een wandelend billboard en maakte reclame voor onder meer Heinz Ketchup en de Britse spoorwegen.

Zelfs die uitweg naar goedkope tv-commercials heeft hij na zijn rechtszaak in 1999 voorgoed geblokkeerd. Er zit niets anders op dan naar Cuba te zeilen – toevluchtsoord van bandieten als Hugo Chávez en Steve Stevaert – en daarna koers te zetten naar Cambodja en Vietnam, waar hij in 2006 ook nog eens veroordeeld wordt voor de aanranding van twee minderjarige meisjes. Maar dat is allemaal de schuld van de broertjes Gallagher: de zeilboot waarmee hij naar Vietnam voer, heeft hij immers gekocht met de royalty’s voor een sample van zijn muziek op (What’s The Story) Morning Glory?

VINCENT BYLOO