We hadden hier de beste tien gameverfilmingen willen meegeven, maar dat was gewoon onmogelijk. Want niet één film haalt enig niveau. Vandaar: de tien meest ellendige verfilmingen uit het verleden.
1 Mortal Kombat
1995 l ‘Nothing in this world has prepared you for this!’ Zonder meer de eerlijkste slagzin die ooit aan het brein van een marketingjongen is ontsproten. Mortal Kombat is weliswaar nog net iets beter dan Mortal Kombat: Annihilation, maar zonder het origineel was ook de sequel er niet geweest, dus ziehier de slechtste videogameverfilming aller tijden!
2 Alone In the Dark
2005 l ‘De titel klopt helemaal’, zo schreef een Amerikaanse criticus over deze film. ‘Als je hem gaat bekijken in de bioscoop, dan zul je inderdaad alone in the dark achterblijven.’ Bij ons kwam de prent nooit in de zalen, maar hij ligt nu wel in de rekken van de videotheek. De monsters in deze paranormale zombiefilm zijn bezwaarlijk vozer dan de plastische chirurgie van hoofdrolspeelster Tara Reid en de plot is nóg beschamender dan haar nieuwe tepelhof.
3 Street Fighter
1994 l ‘It’s the collection agency. Your ass is six months over due.’ Jean-Claude Van Damme is als vanouds ongewild hilarisch als een soort blauwhelm die ten strijde trekt tegen een dictator. Maar Van Damme is nog niet het meest lachwekkende aspect van de film: die eer is weggelegd voor Kylie Minogue als zijn sidekick.
4 Pokémon
1999 l Irritanter dan Lassie en de hond uit De Bloedbruiloft – het beest, niet Dirk Roofthooft – samen. Pikachu en de zijnen zijn niet alleen de grootste pokkedieren uit de geschiedenis, ze zijn eveneens verantwoordelijk voor de zwakzinnigste en meest ondoorgrondelijke Japanse animatiefilm in jaren – twee geenszins geringe verdiensten.
5 Super Mario Bros.
1993 l De eerste Amerikaanse videogameverfilming. Het onding legde de lat gelijk zo laag dat zelfs Nintendo, de uitgever van het populaire spel, er zich openlijk van distantieerde. Bob Hoskins en John Leguizamo zijn slaapverwekkend als twee loodgieters die de wereld moeten redden van een dinosaurus in de gedaante van Dennis Hopper.
6 Wing Commander
1999 l De weinige opbrengsten van deze idiote sciencefictionfilm zijn volledig toe te schrijven aan het feit dat de trailer van Star Wars: Episode I – The Phantom Menace er in de VS voor geprogrammeerd werd. Van degenen die na de trailer bleven zitten, viel de ene helft in slaap tijdens de levensloze actiescènes. De andere helft was daarvoor al ingedommeld.
7 Lara Croft: Tomb Raider
2001 l Lara Croft heeft een 36DD, maar de makers van de gelijknamige kaskraker besloten Angelina Jolie een 36D te geven omdat het anders te ridicuul dreigde te worden. Terwijl ze zich met de borsten van Angie bezighielden, verloren ze helaas de scenaristen uit het oog die het opzet niet helemaal begrepen hadden en voor een 36DDD gingen.
8 Doom
2005 l ‘Many bloody zombies are shot dead. One Marine is grabbed from below and yanked through the floor with blood squirting up as he disappears.’ Een christelijke website vat de film goed samen en geeft gelijk mee dat er ’thirty f-words (four used with mother), forty s-words, three asses (one used with hole) and one Oh God’ in de film zitten.
9 Resident Evil: Apocalypse
2004 l De eerste Resident Evil was nog een behoorlijk amusante zombiefilm die eindigde waar 28 Days Later begon. De makers van Apocalypse hadden de plot van de Britse horrorprent dus maar te kopiëren, maar ze opteerden voor een hersenloze prul vol zwakzinnige maatschappijkritiek en plastieken monsters.
10 Final Fantasy: The Spirits Within
2001 l De duurste (digitale) animatiefilm ooit – de film kostte ruwweg 140 miljoen dollar – werd een commercieel debacle. De fotorealistische animatie is bij momenten verbluffend, maar de plot over een alien invasion is nodeloos ingewikkeld en de acteerprestaties van de digitale cast horen enkel Keanu Reeves en Paris Hilton angst in te boezemen.
Ben Van Alboom
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier