Elke zondag 22.30 – Prime Series en in Prime à la Carte

Het is een komen en gaan van personages in Game of Thrones, en voor de nieuwkomers is het niet altijd gemakkelijk meteen indruk te maken op de kijker. Eén uitzondering: Brienne van Tarth, de vrouwelijke krijger uit het leger van Renly Baratheon die op het einde van het tweede seizoen de opdracht kreeg om kingslayer Jaime Lannister terug te brengen naar King’s Landing. De rijzige, blonde ridder is zo’n opvallende verschijning dat je haar niet gauw vergeet, en hetzelfde geldt voor Gwendoline Christie, de Britse actrice die het personage mag vertolken en die met haar kleine twee meter ook meteen in het oog springt.

Het grootste deel van je opnames is samen met Nikolaj Coster-Waldau, alias Jaime. Hoe is jullie samenwerking?

GWENDOLINE CHRISTIE:What you see is what you get. (lacht) Onze verstandhouding achter de schermen is bijna identiek aan die tussen Brienne en Jaime in de reeks: we lopen constant te kibbelen en elkaar te plagen. Dan zit ik om vijf uur ’s ochtends bij de make-up en komt hij langs en zegt: ‘Hey, ik heb dit weekend Beverly Hills Chihuahua bekeken, samen met mijn kinderen. Jij lijkt op de chihuahua.’ En dat de hele dag lang.

In de boeken wordt nogal benadrukt hoe lelijk Brienne is: ze werd haar hele leven uitgelachen, kreeg de spottende bijnaam ‘Brienne de mooie’, haar tanden worden uitgeklopt… Is het gemakkelijk als actrice om zo iemand te spelen?

CHRISTIE: Het is heel moeilijk, omdat je jezelf zo onaantrekkelijk en mannelijk mogelijk moet maken, terwijl je als vrouw én als actrice natuurlijk heel ijdel bent. Voor ik aan de opnames begon, moest ik heel snel sterk en gespierd worden, om nog meer het postuur te krijgen dat je van Brienne verwacht. En toen dat gelukt was en ik er dus al een stuk minder vrouwelijk uitzag, moest ik mijn haar laten knippen. Dat was bizar: ik wist op voorhand dat dat zou moeten, maar het was veel moeilijker dan ik dacht. Als je zo groot bent als ik, dan haal je een belangrijk deel van je vrouwelijkheid uit je kapsel, je lange haren, en als dat wordt weggenomen, voel je je een beetje stuurloos. Ik heb achteraf, zonder overdrijven, twee uur lang zitten wenen op mijn hotelkamer. (lacht)

Heb je zelf lang geworsteld met je grootte?

CHRISTIE: Ja, en Brienne spelen heeft heel veel van mijn persoonlijke onzekerheden ook opnieuw opengelegd. Maar om eerlijk te zijn is dat ook bevrijdend. Een rol als deze dwingt je om je eigen idee van vrouwelijkheid in vraag te stellen, en dat leert je meer ook jezelf. Brienne is een outsider, iemand die buiten de normale normen van de maatschappij valt, maar ze overwint die op haar eigen manier. Ze is moedig genoeg om onconventioneel te zijn, en dat maakt haar interessant. Daarom ook dat de makers haar in de reeks ook niet op een gemakkelijke manier lelijk hebben gemaakt – door haar rotte tanden te geven of slechte haren, of zo. Ze wordt veeleer verstoten doordat ze binnen die samenleving zo opvalt als grote sterke vrouw die tegelijk een briljante vechtster is. Dat maakt haar veel interessanter, veel menselijker ook.

Ik kan me voorstellen dat je als actrice ook vaak op de normen van de samenleving bent gestoten; op casting agents die je in één oogopslag afwezen vanwege je postuur.

CHRISTIE: Het is vaak erg moeilijk geweest, en het is ook teleurstellend omdat je je op zulke momenten realiseert dat de samenleving niet zo fantasierijk is als je zou willen. Maar ik ben natuurlijk niet de enige met dat probleem.

Game of Thrones is op dat vlak een verademing, met onconventionele acteurs als Peter Dinklage of jij.

CHRISTIE: Het verhaal van George R.R. Martin is heel verscheiden en onconventioneel, dus heb je sowieso al veel verschillende soorten acteurs nodig. Maar nog belangrijker: je krijgt ook goede verhalen om te vertolken, waardoor je mensen kunt laten zien in plaats van veredelde figuranten die erbij mogen omdat ze er speciaal uitzien.

(S.W.)