Acteur, stand-upper, scenarioschrijver, rapper: het cv van Donald Glover alias Childish Gambino oogde al aardig gevarieerd. Met zijn derde album komt daar nu ook funkfenomeen bij.
Donald Glover is een manusje-van-alles. Het voorbije jaar werd hij in de VS onder superlatieven bedolven vanwege Atlanta, een reeks voor de Amerikaanse tv-zender FX die hij schreef, produceerde en waarin hij zelf een van de hoofdrollen vertolkt. Zijn eerste pasjes in de showbizz zette de nu 33-jarige Glover als schrijver voor en acteur in de satirische reeks 30 Rock, maar beter bekend is hij als rapper Childish Gambino, die in 2011 debuteerde met Camp. Pitchfork toonde zich destijds van zijn minst milde kant: ‘One of the most uniquely unlikable rap records of this year (and most others).’ Zijn tweede album, Because the Internet (2013), kon op iets meer bijval rekenen, maar Glover – vorig jaar te zien in de films The Martian en Magic Mike XXL – is zowat de Will Smith van zijn generatie: man van meerdere talenten, geen uitblinker.
Wat bezielde fijnproever par excellence Questlove dan om, zoals hij op Instagram bekende, zijn maatje D’Angelo om vier uur ’s ochtends uit bed te bellen om “Awaken, My Love” aan te prijzen? De spilfiguur van The Roots plaatste het album zelfs op één lijn met klassiekers als There’s a Riot Goin’ On van Sly & the Family Stone en Back to Black van Amy Winehouse. Straffe taal! Terecht? Nee en ja. Glover is geen geschift genie als Sly Stone, maar net zoals Winehouse met haar tweede album een geslaagde bocht naar de soul van de vroege sixties maakte, zo bekeert Childish Gambino zich hier tot de funk van de vroege jaren zeventig. En het moet gezegd: het klínkt geweldig overtuigend. Warme, analoge synths, extatische samenzang, wah-wah-waanzinnig gelikte of scheurende gitaren en bronstige baspartijen kronkelen over elkaar in een met stijl en kunde georkestreerde funkorgie.
Maar in plaats van iets te bouwen op de pijlers die Sly, Funkadelic en Curtis Mayfield destijds neerpootten – zoals Prince ooit wél deed -, beperkt Glover zich tot een hommage, en legt zijn ambitie enkele pijnpunten bloot: zijn vocale beperkingen (karaoke-Lenny Kravitz, iemand?), de gemakzuchtige teksten (‘Hear them breathing’, over zombies, in Zombies), en de té doorzichtige doorslagjes – de purperen filter over Redbone kan niet purperder. Om het lekker ouderwets te zeggen: geslaagde stijloefening, zonder meer.
CHILDISH GAMBINO ***
“Awaken, My Love”
funk/soul
Glassnote
DOWNLOAD
Have Some Love
Terrified
Baby Boy
JONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
