GAME OF THE LIVING DEAD. Niet voor doetjes: ‘forbidden siren’ geeft de term nachtbraker een heel nieuwe betekenis.

(PS2)

Forbidden Siren ***

Met Forbidden Siren in je PlayStation kan je je nachtrust wel vergeten. Niet alleen omdat je tot diep in de nacht verder wilt spelen, maar ook omdat je niet meer in de slaapkamer durft te komen, uit schrik voor monster onder het bed. Kortom, even creepy as hell als de films Dawn Of The Dead en Invasion Of The Body Snatchers, de videoclip van Thriller van Michael Jackson of de games Resident Evil en Silent Hill. Regisseur Keiichiro Toyama was jaren geleden trouwens de drijvende kracht achter Silent Hill, de Japanner begeeft zich dus niet op onbekend terrein. Niets zo doeltreffend als een goed gebruikt cliché, weet hij, en dus maakt hij gretig gebruik van duisternis, mist, regen en akelige geluiden om je meteen in de juiste sfeer te brengen. Hij brengt je naar het Japanse dorp Hanyuda, dat na een aardbeving omgeven wordt door een vreemde rode zee. Een onbekende kracht heeft bezit genomen van de inwoners, die veranderen in gruwelijke zombies. Achter hun met bloed doorlopen ogen schuilt een ijzig koude blik, en hun enige doel bestaat erin om te moorden. Vredesonderhandelingen met deze levende doden hebben weinig zin, het wordt een kwestie van doden of gedood worden. Hoewel, vaak doe je er beter aan om weg te rennen. Als je onder vuur wordt genomen terwijl je zelf ongewapend bent, heeft het namelijk weinig zin om de held uit te hangen. De game plaatst je soms opzettelijk in de rol van de zwakke, om je te dwingen tot creatieve strategieën. In één bepaalde level bedraagt de reisduur van begin- tot eindpunt ongeveer tien seconden in rechte lijn, maar ben je uiteindelijk een half uur onderweg. Bijkomende complicatie: de zombies sterven nooit echt, dus je bent er nooit mee klaar. Een kogel verdooft hen, maar tien seconden later zijn ze weer op de been. En dat allemaal als gevolg van een aardbeving? Om te achterhalen wat er precies is gebeurd, moet je in de huid kruipen van tien overlevenden, elk met een eigen verhaal, elk verwikkeld in een strijd op leven en dood. Ze bezitten de gave om zich te verplaatsen in het hoofd van anderen. Een gave, maar evenzeer een vloek. Zeker als je jezelf ziet door de ogen van een moordenaar die steeds dichter komt en op het punt staat om je schedel te bewerken met een hakbijl. Als er gevaar dreigt, word je daar net voor het fatale moment van verwittigd. Het jaagt je de stuipen op het lijf, maar het geeft je wel de kans om snel weg te duiken. Een waarschuwing: bedwing de reflex om je handen voor je ogen te houden, want dat is zeer pijnlijk wanneer je vingers rond de PlayStation-controller geklemd zitten.

Bart Vandormael

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content