WEST-VLAAMSE CHAMPAGNE. Nee, het winning team werd niet veranderd en ja, de tweede van Flip Kowlier bubbelt weer.

IN DE FIK

(PETROL/EMI)

In concert: 7/3 Ancienne Belgique, Brussel.

Flip Kowlier ***

De lente is officieel ingezet. Zeg dat Flip Kowlier het gezegd heeft. In De Fik, zijn tweede soloalbum, doet het immers overal kriebelen. Het is een zonovergoten warme plaat, in een organische, akoestische klank ingebed. In De Fik ligt zodoende volledig in de lijn van Ocharme Ik, dat onwaarschijnlijke succesverhaal. Toen het publiek eenmaal van de shock bekomen was – Flip Kowlier, dat was toch een rapper? – liep dat debuut op z’n dooie gemak naar het goud. Net als En In Izzegem, de eersteling van ’t Hof Van Commerce, ging er van die groeiplaat een moeilijk te verklaren charme uit. Kowlier heeft het in de vingers.

Een ploeg die in de winning mood verkeert, wisselt uiteraard niet van coach. Wouter Van Belle (zie ook: Axelle Red, Noordkaap) waakte er opnieuw over dat de eenvoudige melodieën en de inventieve arrangementen elkaar in evenwicht houden. Het klinkt allemaal losjes uit de pols, maar vergis je niet: er is goed over nagedacht. Wellicht omdat voor In De Fik hetzelfde procédé gevolgd werd, overvalt je wel eens een déjà-entendu gevoel. Vannacht wordt op dezelfde manier door de bas voortgestuwd als Welgemeende. Tristig Feit en Smetvrjis zijn jolige meezingers in het voetspoor van Min Moaten. Het melancholische Geef Mie Een Glas is onmiskenbaar familie van Moeder Lieve Moeder, dat wonderlijke liedje over de outing van een vader op zijn sterfbed.

Ik kan me voorstellen dat hiphoppers die ’t Hof op handen dragen van het zoete Angelo En Angelique in slaap vallen. Terwijl bij ’t Hof de adrenaline centraal staat, regeert in zijn popsongs Kowliers muzikaliteit in al haar subtiliteit. Hij laat zijn gevoeliger kant spreken, met de zelfrelativerende humor als ingebouwde buffer. De punktrekjes die hier en daar op Ocharme Ik nog opdoken, zijn verdwenen. Nonkel Dirk rockt nog wel, maar eerder in de stijl van Raymond dan in die van Nirvana.

In De Fik moest vooral sprankelen: dat is overduidelijk. Dat Geike Arnaert van Hooverphonic wat vocale assistentie verleent, helpt het bruisen. In Bjistje In Min Uoft klinkt ze ronduit sensueel. Het album besteedt veel aandacht aan harmonieën en is rijk aan muziekjes. Kowlier speelt kosmopolitische folk die zowel uit americana als uit reggae input krijgt. De wortels zitten evenwel diep in de klei van de eigen tuin. De Izegemnaar schrijft over het leven in Vlaanderen zoals het is. Hij zingt over roddels, over Miss België en over een jong koppel dat droomt van een eigen huis. Kowlier, een hedendaagse volkszanger, heeft mooi werk geleverd, al is het een tikje minder overrompelend dan Ocharme Ik. Peter Van Dyck

Peter Van Dyck