Vanaf 2/12 in Telenet Play More
Claire (Sarah Hay) is een jong danseresje dat tot een prestigieus New Yorks balletgezelschap wordt toegelaten. Voor de overambitieuze en bovenmatig getalenteerde Claire gaat een droom in vervulling en ze wordt algauw de lieveling van haar charmante en veeleisende choreograaf Paul Grayson (Ben Daniels). Maar ze krijgt er ook een paar vijanden bij. Noch haar nieuwe kamergenote Mia (Emily Tyra), noch prima ballerina Kiira (Irina Dvorovenko) kan haar jaloezie verstoppen. En dan is die concurrentiestrijd nog kattenpis vergeleken bij de persoonlijke trauma’s die het uit een achterbuurt afkomstige meisje moet verwerken. En na een ongewenst bezoekje van haar broer Brian, een voormalige soldaat, zit het spel op de wagen.
Toegegeven, de premisse van de nieuwe miniserie Flesh and Bone klinkt wel heel erg Black Swan, de film die Darren Aronofsky in 2010 regisseerde: een rauwe kijk achter de coulissen van de ogenschijnlijk glamoureuze maar extreem competitieve balletwereld. Toch is de serie niet gewoon een rip-off. Ze komt uit de koker van scenariste Moira Walley-Beckett, die haar strepen verdiende met een rist afleveringen van Breaking Bad – ze won een Emmy voor de beruchte aflevering Ozymandias, waarin een geruïneerde Walter White aan de telefoon een smeekbede richt aan Skyler. Als voormalige danseres flirtte Walley-Beckett al enkele jaren met het idee om een realistische serie te maken over de bitchy wereld van het ballet.
‘Ik zat in een sjofel motel langs de kant van de snelweg in Albuquerque voor een aflevering van Breaking Bad, toen het idee begon te gisten’, aldus Walley-Beckett in een interview met The Verge. ‘Toen ik met pen en papier ging neerzitten en mijn gedachten liet vloeien, zag ik plots de hele verhaallijn opborrelen.’
Flesh and Bone gaat de clichés en stereotypen niet uit de weg, maar wil vooral zo authentiek en rauw mogelijk zijn. Zagen we deze wereld sinds het invloedrijke balletdrama The Red Shoes (1948) meestal door de ogen van een aanstormend talent dat ontdekt dat je om de top te bereiken grote persoonlijke offers moet brengen, dan gaat Flesh and Bone voor de tegenovergestelde benadering: Claire wordt meteen als the next big thing beschouwd, maar zij wil vooral ‘normaal’ zijn, en de demonen uit haar verleden achter zich laten.
Er werkten 22 professionele balletdansers mee aan de serie. De 28-jarige Sarah Hay, die Claire speelt, is een getalenteerde soliste bij het Semperoper Ballett in Dresden, en al van kindsbeen af in de ban van ballet, maar had nooit eerder geacteerd. Wel mocht ze als body double voor Natalie Portman al haar riskantste dansmoves uit de kast halen in Black Swan. ‘Niet dat ik er veel acteerervaring mee heb opgedaan’, zei de actrice daarover in de Los Angeles Times. ‘Ik moest vooral de hele tijd op de grond blijven zitten en naar Natalie Portman staren.’
Toen ze een e-mail kreeg met de vraag of ze niet auditie wilde doen voor een nieuwe tv-serie over dansers, dacht ze dat het om een realityshow ging. ‘Ik moest zes maanden stoppen met ballet om de serie te draaien. Een gezegde in de balletwereld luidt: als je een week vrijaf neemt, voel je dat in je botten. Na twee weken vrijaf beginnen mensen het te merken aan je prestaties.’
Een van de weinige personages in Flesh and Bone die niets met de balletwereld te maken heeft, is Romeo, een schizofrene dakloze die onder het gebouw leeft waar Claire naartoe verhuist. ‘Ik was meteen hooked toen ik het script las’, zegt Damon Herriman, die Romeo speelt en bekend is van zijn rol als de geliefde bad guy Dewey Crowe in misdaadreeks Justified. ‘Misdaad- en ziekenhuisseries zijn er zat. Zelden krijg je een reeks voorgeschoteld die zich afspeelt in de balletwereld, terwijl die net de ideale voedingsbodem is voor geweldig drama, en die er haast automatisch visueel heel aantrekkelijk uitziet.’ Daar valt iets voor te zeggen. In een tijd waarin programma’s als Sterren op de dansvloer en So You Think You Can Dance massaal kijkers lokken, moet er toch een plek zijn voor Flesh and Bone.
En qua intriges achter de schermen overtreft de realiteit soms zelfs de fictie. Denk aan wat Sergej Filin overkwam. De artistieke directeur van het Bolsjoj-ballet in Moskou werd in 2013 haast blind toen een van zijn concurrenten bijtend zuur in zijn gezicht gooide. Genoeg drama voor meerdere seizoenen, zou je denken. Dat was ook de bedoeling, maar omdat aan de reeks een serieus prijskaartje hangt, vond betaalzender Starz acht afleveringen wel genoeg. Resultaat: een zwaar ingedijkt melodrama waarvan het verhaal wel redelijk afgerond wordt.
‘Aanvankelijk waren we allemaal wat teleurgesteld,’ aldus Herriman, ‘maar toen ze ons eenmaal hadden uitgelegd dat dit het pad is dat televisieseries steeds vaker bewandelen – dat van losstaande limited series – was ik gerustgesteld. Bovendien: het zou onmogelijk geweest zijn om het hoge niveau van de reeks aan te houden zonder compromissen te sluiten.’
ANDREAS ILEGEMS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
