Zondag 5/2, 20.05 – Discovery Channel
Op basis van de titel – en de foto hierbij zal wellicht ook niet helpen – gaat u er waarschijnlijk van uit dat Finding Bigfoot een grap is. Niets is minder waar: het is de mannen die in deze docusoap op zoek gaan naar het bewijs dat de legendarische ‘bigfoot’ – het mythische, harige aapachtige wezen met reuzenvoeten – echt bestaat, bittere ernst. Frontman Matt Moneymaker is tevens oprichter van de Bigfoot Field Research Organization, en trekt al sinds 1995 de wereld rond om mensen die de ‘bigfoot’ gezien hebben te interviewen en materiaal over de diersoort te verzamelen. In de reeks worden hij en enkele collega’s van de BFRO door een cameraploeg gevolgd tijdens hun zoektocht.
Laat ik maar beginnen met de vraag die je wellicht vaak te horen krijgt: ‘Are you serious?’
MATT MONEYMAKER:(Lacht) Absoluut. Dat vind ik ook zo leuk aan dit onderwerp. De meeste mensen zijn heel sceptisch over het bestaan van de ‘bigfoot’, terwijl ik weet dat zij er compleet naast zitten. Er is bewijs genoeg dat die dieren echt bestaan, van geluidsopnames over foto’s tot getuigenissen – alles behalve een skelet of lichaamsdelen. Met deze reeks kan ik mensen laten zien dat ze er zijn én uitleggen waarom het zo moeilijk is om er een te vinden.
Oké, waarom is het dan zo moeilijk?
MONEYMAKER: Omdat ze zo slim zijn. Uit alle getuigenissen van mensen die een ‘bigfoot’ gezien hebben, blijkt dat het om een dier gaat dat rechtop loopt, een drietal meter groot is en een lang hoofd heeft. Dat betekent dat hij ook grote hersenen heeft, groter dan die van mensen, zodat hij wellicht intelligenter is dan diegenen die hem willen vangen. De ‘bigfoot’ kent onze beperkingen, hij weet dat we niet kunnen zien in het donker en dat we ons niet op ons gemak voelen in de woeste natuur. Dus is het voor hem gemakkelijk om uit onze handen te blijven.
Het klinkt alsof je ze bewondert.
MONEYMAKER: Dat doe ik ook. Wij, mensen, zijn hulpeloos in de wildernis. Ons talent om te overleven is volledig verdwenen, maar zij kunnen dat wel nog. Ze leven weliswaar niet in een maatschappij zoals de onze, maar je zou evengoed kunnen zeggen dat wij op dat vlak de uitzondering zijn en dat de ‘bigfoot’ een natuurlijker soort is.
In de serie is te zien hoe jij een soort oerkreet uitstoot om de ‘bigfoots’ aan te trekken. Is dat de manier om met hen te communiceren?
MONEYMAKER: Uit geluidsopnames blijkt dat ze soms dat soort kreten laten horen, ja. Maar ik ben er ook van overtuigd dat ze een bepaalde taal spreken en dat ze dus met elkaar kunnen praten. Waarom hebben wij als mensen taal kunnen ontwikkelen? Omdat we rechtop zijn beginnen te lopen en daardoor zijn ons brein en ons strottenhoofd veranderd. Aangezien de ‘bigfoots’ ook rechtop lopen en grote hersenen hebben, zullen ze ook kunnen praten. Mocht je een groep ‘bigfoots’ horen, zou je denken dat het mensen zijn – weliswaar met een diepere stem dan normaal.
Maar als ze zo intelligent zijn, waarom hebben ze dan nog zelf geen contact gezocht?
MONEYMAKER: Maar dat hebben ze al gedaan! Ze zijn al uit het bos gekomen om ons te ontmoeten. Er zijn verhalen over hoe vrouwen met jonge kinderen plots geconfronteerd zijn met vreemde, harige wezens die met hen probeerden te praten. Waarom vrouwen en kinderen? De meeste mensen die ‘bigfoots’ zien, zijn natuurlijk mannelijke jagers met geweren. Als ze dan contact zoeken, zullen ze dat veeleer doen bij diegenen die minder intimiderend overkomen.
Hoe was de reactie dan van die mensen?
MONEYMAKER: Ze waren bang, waardoor de ‘bigfoots’ op de vlucht sloegen. Nu, ik kan mensen ook niet kwalijk nemen dat ze zo reageren: tenslotte zien ‘bigfoots’ er zeer gevaarlijk en woest uit. Maar op zich zijn het heel vreedzame wezens en er is ook geen enkel verhaal bekend van een mens die ooit aangevallen is. Ze zijn het slachtoffer van hun look: als ze heel schattig en mooi waren geweest, hadden ze wellicht al lang geleden contact met ons gezocht en zouden we hen ook aanvaard hebben. Daarom is deze reeks ook belangrijk, omdat we hiermee kunnen tonen dat er niets is om bang voor te zijn. Vergelijk het met de beer: vroeger waren mensen doodsbang van beren, ook al zijn ze op zich niet zo gevaarlijk, maar toen rond 1900 de teddybeer in de mode kwam, is dat beeld omgeslagen. En nu vinden we beren schattig. Ik wil hetzelfde doen voor de ‘bigfoot’.
(S.W.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
