In veertien films evolueerde Almodóvar van Spaanse kitschkoning tot rijpe regisseur van onbeschroomde en hartverscheurende melodrama’s.

(Vertaling: Eric Adams),

Pepi, Luci, Bom y otras chicas del montón (Pepi, Luci, Bom en andere, doodgewone meiden) 1980

Een onmogelijke driehoeksverhouding tussen Luci, een huisvrouw die zichzelf wegcijfert (Eva Silva-Ana Curra), haar moderne buurvrouw (Pepi/Carmen Maura) en een diabolische rockster (Bom/Olvido Gara Alaska), tijdens La Movida,-de anti-punkbeweging uit de periode na de dood van dictator Franco waarin alles mogelijk leek. Als Pepi verkracht wordt, krijgt het lot van de drie definitief een andere wending.

Na een dozijn Super-8 filmpjes bouwde Almodóvar een project voor een fotoromannetje om tot zijn eerste lange speelfilm in 35 mm, een vitaal pop-artkladje vol camp humor en verheerlijking van ongebreidelde lusten.

Laberinto de pasiones (Labyrint van passies) 1982

In Madrid kan je het zo gek niet bedenken, of het gebeurt. De film focust op het paar Sexilia (Cecilia Roth), een jonge erotomane en Riza Niro (Imanol Arias), de homoseksuele zoon van een Arabische keizer.

Duidelijk nog een kladwerkje, slordig en oneffen, maar onmiskenbaar al het werk van een sterke persoonlijkheid. Deze ondeugend amorele farce speelt in een Madrileense cartoonwereld vol kleur, goedkope glitter en hevige hartstochten, waarin travestieten, punks, psychiaters en Iraanse fundamentalisten vrolijk met elkaar botsen.

Entre tinieblas (In het duister) 1983

Na de dood van haar vriend trekt stripzangeres Yolanda (Cristina Sánchez Pascual) zich terug in een klooster. Daar ontdekt ze dat de nonnen nogal wat verslavingen hebben. Met Carmen Maura, Marisa Paredes en Cecilia Roth, drie typische ‘Almodóvarmeisjes’.

De intriges tussen de kloostermuren leiden tot allerlei machtsspelletjes (waarin ook heroïne niet ontbreekt). De speelse provocaties zijn nauwelijks antiklerikaal te noemen, want Almodóvar bekijkt zijn nonnenensemble met een bewonderende vertedering.

Qué he hecho para merecer esto? (Waar heb ik dat aan verdiend?) 1984

Gloria (Carmen Maura) is een huisvrouw met een slecht huwelijk, verslaafd aan amfetamines, met ontwenningsverschijnselen. In een wanhoopsvlaag doodt ze haar echtgenoot. Wat volgt, is een echte nachtmerrie.

De waardige erfgenaam van Buñuel voert een absurde komedie op versierd met surrealistische waanzin. Almodóvar laat geen enkel heilig huisje overeind en schildert eens te meer een vernietigend portret van de lage middenstand in het moderne Spanje, waar geïnspireerde gekte en uitzinnigheid tot norm worden verheven.

Matador 1986

Diego Montes (Nacho Martínez) is een op rust gestelde stierenvechter die een postcoïtale moordenaar wordt. Hij doodt zijn bedgenoten vlak na het klaarkomen, omdat hij alleen daarin een ersatz-plezier vindt voor het stierengevecht. Ook Antonio Banderas, Eusebio Poncela en Asumpta Serna worden in de dodelijke corrida gedropt.

Barokke, sensuele en surreële komedie over de verbondenheid tussen seks en dood. Almodóvar neemt voortdurend risico’s, flirt met het ontoelaatbare, maar doet dit op zo’n speelse manier dat je er wel moet om schateren.

La ley del deseo (De wet van het verlangen) 1987

Pablo (Eusebio Poncela) en Tina (Carmen Maura) zijn broer en zus, voor het leven getekend omdat Tina vroeger Tino was en met hun vader naar bed ging. Pablo heeft het moeilijk met zijn verliefdheid jegens Juan (Miguel Molina), tot hij Antonio (Banderas) leert kennen, met een gecompliceerd triootje als gevolg. Een film die pure lust uitstraalt.

In zijn meest expliciet homoseksuele film mixt Almodóvar allerlei genres (thriller, zwarte komedie, smartlap, pop-artcollage) en exploreert hij de gevaren van liefde en begeerte. Eindigt met een van de meest waanzinnige ‘amour fou’-ontknopingen die u ooit zal gezien hebben.

Mujeres al borde de un ataque de nervios (Vrouwen op de rand van een zenuwinzinking) 1988

Pepa (Carmen Maura) en Iván zijn een koppel en spreken nagesynchroniseerde films in. Aan hun relatie komt een einde. Pepa wacht op het onmogelijke terwijl haar appartement gevuld geraakt met de meest ongewone personages (Antonio Banderas, María Barranco, Rossy de Palma. Een film vol neurasthenie en gazpacho.

Almodóvar beleefde zijn internationale doorbraak met deze even geestige als vinnige campkomedie. Een door en door Spaanse variante op de glanzende Hollywood-blijspelen van George Cukor.

Atame! (Bind me vast) 1990

Ricky (Antonio Banderas) is smoorverliefd op een porno-actrice (Victoria Abril) met wie hij één keer het bed deelde. Om ze voor hem te winnen, ontvoert hij haar. De gevangenschap zal uitmonden in een relatie, wordt doorspekt met onverwachte bezoekers en een achtervolging die Ricky definitief van de kaart zal brengen.

Wat begint als een uitzinnige SM-fantasie, groeit stiekem uit tot een romantisch melodrama van het zuiverste water en een vriendelijke spotprent van een radicaal dwangmatig huwelijk.

Tacones lejanos (Hoge hakken) 1991

(dvd, Fnac Import)

De man van Rebeca (Victoria Abril) was vroeger de grote liefde van haar moeder Becky del Páramo (Marisa Paredes). Beide vrouwen ontmoeten elkaar opnieuw nadat de echtgenoot is vermoord. De rechter van dienst (Miguel Bosé) tovert zichzelf ’s nachts om in een drag queen en is een grote fan van Becky.

Almodóvar parodieert liefdevol Ingmar Bergmans ‘Herfstsonate’ en gooit zijn favoriete thema’s en gevoeligheden op een hoopje: rollenspel, verkleedpartijen, vrouwenmelo, échte emoties in een artificieel jasje, de theatraliteit van het dagelijks bestaan.

Kika 1993

(dvd, Belga Film)

Paul Bazo, ex porno-acteur en net gevlucht uit de gevangenis, verschuilt zich in het huis van zijn zus, vriendin van Kika. Die is rustig in een van de kamers aan het dutten. Hij ziet haar en kan niet aan de drang weerstaan om ze te verkrachten.

Vooral de uitbuiting van menselijk leed door de media moet het ontgelden in dit neobarokke festijn, waar de ondeugende vitaliteit zo van afknalt.

La flor de mi secreto (De bloem van mijn geheim) 1995

(Koopvideo, Fnac Import)

Leo Macías (Marisa Paredes) schrijft stationsromannetjes onder het pseudoniem Amanda Gris. Haar man Paco (Imanol Arías) neemt als legerofficier deel aan een vredesmissie in Bosnië. Leo kan niet leven zonder hem, loopt totaal verloren en is ook op literair vlak het noorden kwijt.

Niet langer tevreden met zijn status van spreekbuis van het nieuwe gekke Spanje, verruimt Almodóvar zijn register met dit opvallend beheerst en voor zijn doen erg sober relaas van een pijnlijke huwelijkscrisis.

Carne trémula (Trillend vlees) 1997

(dvd, A-VIDEO)

Een jonge vrouw en drie gewapende mannen botsen op elkaar in een woning. Elena wacht op haar dealer, twee anderen zijn de agenten David (Javier Bardem) en Sancho (José Sancho). De derde is Víctor (Liberto Rabal), een adolescent, bezeten door Elena. Het komt tot een bloedige discussie. Twee jaar later ontmoeten ze elkaar opnieuw. Niets zal nog ooit hetzelfde zijn.

Ogenschijnlijk een thriller (gebaseerd op een ‘polar’ van Ruth Rendell) is dit vooral een smartelijk melodrama waarin een aantal levens op een grillige manier in elkaar verstrengeld geraken en een labyrint van allerlei eenrichtingspassies vormen.

Todo sobre mi madre (Alles over mijn moeder) 1999

(dvd, A-VIDEO)

Manuela (Cecilia Roth) voelt de onweerstaanbare drang om op zoek te gaan naar de vader van haar zoon, die net in een auto-ongeval is omgekomen. Weten wie zijn vader was, dat was de grote obsessie van de jongen. Maar zijn moeder heeft steeds in alle talen over zijn bestaan gezwegen. Om hem terug te vinden, reist ze naar Barcelona en verneemt dat hij (Toni Cantó) Lola is geworden.

Almodóvar bereikt met dit meesterlijk melodrama een diepgang en maturiteit die hem tot de grootste regisseur van Zuid-Europa maken. Hij verstrengelt in dit polyvalent vrouwenportret op prachtige wijze een aantal iconografische vrouwenrollen uit film en theater (‘All About Eve’, ‘Opening Night’, ‘A Streetcar Named Desire’).

Hable con ella (Praat met haar) 2002

Het verhaal van de vriendschap tussen twee mannen die in een privé-ziekenhuis aan het bed van hun geliefde gekluisterd zitten. De jonge verpleger Benigno (Javier Camara) waakt er over Alicia (Leonor Watling), een jonge danseres in coma; de schrijver Marco (Dario Grandinetti) treurt aan het ziekbed van de zwaargewonde stierenvechtster Lydia (Rosario Flores). Een film over het plezier van het vertellen en van het woord als wapen om eenzaamheid, ziekte, dood en waanzin te ontvluchten.

(Zie bespreking van Jo Smets op bladzijde 74).

(Vertaling: Eric Adams),

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content