INTRIGEREND ARTWORK VAN BELGISCHE MAKELIJ. – Bij een beetje vetkuif hoort een even vette retrostijl. Fifty Foot Combo sloeg twee vliegen in één klap met Matto Le D., begenadigd illustrator en evenmin een sukkel op de toetsen.
Fifty Foot Combo, dat is al meer dan twintig jaar instrumentale rock-‘n-roll met rollende Gentse r, maar ook al bijna twintig jaar in het oog springende retrohoezen van animator, graficus én ex-bandlid Matto Le D. ‘Door de jaren heb ik een zestal singlehoezen en evenveel albumcovers ontworpen voor het Combo’, aldus Matto. ‘Van Go Hunting! bestaan zelfs drie verschillende versies: de hoezen van de Amerikaanse release en de reissue zijn variaties op het origineel.’
Matto Le D. (44) studeerde animatie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (Kask) en maakte deel uit van de begin jaren negentig in Gent en nabije omstreken behoorlijk legendarische band The Spacefarmers. ‘Stevige crossover met af en toe een surfnummer tussen’, aldus Le D. ‘Bassist Jens Dewaele en drummer Bart Rosseau zaten ook in die groep. Rond 1995 zijn ze dan samen met gitarist Tommy De Block – geen familie van Maggie – met Fifty Foot Combo begonnen. Later, nadat ik een jaar in Luxemburg voor een animatiestudio had gewerkt, heb ik de line-up vervoegd als toetsenist.’
Én als huisgraficus dus. De hoes van Go Hunting!, het langspeeldebuut uit 1997, knutselde hij naar eigen zeggen op vrij ambachtelijke wijze in elkaar: ‘Betaalbare grafische software stond toen nog in de kinderschoenen, zeker voor iemand die net van de academie kwam. (lacht) De tekeningen heb ik met de hand gemaakt, in inkt. Om ze in te kleuren moest ik ze inscannen met een primitieve handscanner, aan één millimeter per seconde, geloof ik. Bovendien werkte ik met het programma CorelDraw, toen zeg maar het pc-equivalent van Illustrator op Mac. Daar werd door drukkers destijds heel hard op neergekeken – sommigen weigerden zelfs ronduit zo’n bestand te openen.’
Inspiratie voor zijn kenmerkende retrostijl haalde Le D. onder meer bij de animatiereeksen die Hanna-Barbera begin jaren zestig bedacht, zoals The Flintstones en The Jetsons. ‘Dat zijn de bekendste referenties, maar eigenlijk had ik het nog meer voor het werk van de animatiestudio UPA,’ preciseert Le D, ‘begin jaren veertig opgericht door ex-werknemers van Walt Disney, die hem te traditioneel en oubollig vonden. Hun stijl is nog minimaler en gestileerder dan die van Hanna-Barbera. Mr. Magoo, een oud, blind ventje, is hun bekendste creatie.’ Daarnaast werd hij ook beïnvloed door Ever Meulen en Joost Swarte, die in de jaren tachtig bekend werden via hun werk voor Humo. ‘Vooral in de tekeningen van Ever Meulen zaten veel referenties naar de jaren vijftig, met veel oldtimers en vetkuiven. De atoomstijl noemde ze dat toen, verwijzend naar de Expo 58 en het Atomium.’
Inmiddels maakt Le D. geen deel meer uit van Fifty Foot Combo en geeft hij aan Sint-Lucas Gent toegepaste illustratie. De hoes van het eerder dit jaar verschenen, titelloze album is wel nog van zijn hand. ‘Muzikaal refereert Fifty Foot Combo nu veel minder aan de surfrock, exotica en B-films van de sixties en fifties. De sound is een pak zwaarder en donkerder geworden, en dat uit zich in de hoes, die veel minder happy en comicy oogt dan vroegere ontwerpen.’
Muzikaal kan Matto Le D. zijn ei nog kwijt bij onder meer de psychobillyband The Demented Scumcats en bij The Error Team, het duo dat hij samen met zijn vriendin Mounia Kalaï vormt. ‘Ik speel Hammond- en Rhodesorgel, zij drumt. Jazzy beatnikmuziek met een toets latin, zou je het kunnen noemen, beïnvloed door filmcomponisten als Henry Mancini, bekend van zijn muziek voor The Pink Panther, en John Barry, die het originele Bondthema schreef. O ja, en Nino Rota, die heel veel met Fellini heeft gewerkt en de soundtrack van The Godfather schreef.’ Eens een sixtiesfreak, altijd een sixtiesfreak.
BELGIUM: THE VINYL FRONTIER
Uit bij Borgerhoff & Lamberigts, ? 39,95.
BELGIUM: THE VINYL FRONTIER – THE EXPOSITION
Nog tot 18/9 in Fort Napoleon, Oostende. Info: fortnapoleon.be
VOLGENDE KEER
CITY SAME CITY – FLYING HORSEMAN
‘Om die hoes in te kleuren moest ik ze nog scannen met een primitieve handscanner. Aan één millimeter per seconde.’ Matto Le D.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
