Brian De Palma, met Rebecca Romijn-Stamos, Antonio Banderas, Eriq Ebouaney, Peter Coyote
Heel wat ervaren filmmakers kennen een moment waarop cinema geen geheimen meer heeft en een doffe, vaak zielige burn-out werkelijkheid wordt. Het eerste is waar, het laatste niet voor veteraan De Palma, die in Parijs herbronde en komt aanzetten met een listige blik op zijn eigen oeuvre, op film als droom en déjà-vu. Onbeschroomd lonkt hij naar zijn meest persoonlijke werken ( Blow Out, Dressed To Kill, Body Double en Raising Cain), verrukkende etalages van zijn onderbewustzijn. Visuele misleiding, seksuele manipulatie en voyeurisme, maar ook stilistische figuren als split screen en slowmotion zijn weer de ingrediënten van een vintage De Palma. Daarin wordt bovendien een fikse draai gegeven aan de noodlotscirkel van de film noir.
De opvallend sterke Romijn-Stamos is Laure, een doortrapt, blond en seksueel ambivalent roofdier dat met de diabolische Black Tie (Eriq Ebouaney) tijdens het festival van Cannes een juwelenroof opzet. Doelwit is een edelmetalen jurk van 10 miljoen dollar die op de marchés wordt geshowd door het liefje van cineast Régis Wargnier, wiens Est-Ouest in het filmpaleis wordt voorgesteld. De als lesbische flirt vermomde hold-up wordt echter Laures soloslim. Ze duikt onder in Parijs, waar ze noodgedwongen in de huid van een dubbelgangster kruipt en ambassadeursvrouw wordt. Een fotograaf (een behoorlijk irritante Banderas) ligt op de loer en gaat de dans aan met de spin.
Hoe sterk de prent De Palma’s reflexieve intenties visueel vertaalt, mag blijken uit de 15 minuten lange roofsequens, een steadycamballet gedragen door Ryuchi Sakamoto’s variatie op Ravels Bolero. De meester van de plan séquence voert ons tijdens dit bravourestuk van timing en sensuele regie zowaar tot in de vertoning van Wargniers film, een Escheriaans manoeuvre dat in reëel Cannes dit jaar voor oohs en aahs moet hebben gezorgd. Parijs, liefdevol en dromerig verbeeld, wordt daarna de locatie voor een erotisch kat-en-muisspel tussen femme fatale en fotograaf, culminerend in een spraakmakende striptease en noodlottig geweld. Maar niets is wat het lijkt en De Palma stuwt via een haarspeldbocht de plot naar een grandioze, aandoenlijk romantische finale.
Jo Smets
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier