EXCLUSIEVE GAY CONTENT!

Er zit een homoseksueel personage in Beauty and the Beast! Russische parlementsleden en religieuze gekken begonnen meteen met een boycot, anderen lieten champagnekurken knallen. Maar is het sop de kool wel waard?

Meteen nadat regisseur Bill Condon aan het Britse homoblad Attitude had verteld dat er exclusive gay content in zijn liveactionremake van Beauty and the Beast zat, ontstonden op de sociale media twee kampen: zij die zoveel durf toejuichten en zij die vonden dat Disney moest branden in de hel voor het besmeuren van onschuldige kinderzieltjes.

Diezelfde twee kampen hadden in 2016 op Twitter allerlei onbeschofts naar elkaar geslingerd over een vermeend lesbisch koppel in Finding Dory van Disney/Pixar, en over het moment in Star Trek Beyond waarin wordt gesuggereerd dat kapitein Sulu een voorliefde voor mannen heeft. Net als die twee passages is het ‘exclusieve homomoment’ in Beauty and the Beast uiterst kort. Zo kort zelfs dat homofobe kijkers niet eens de tijd zullen krijgen om de ogen van hun kroost af te dekken.

Begrijp het niet verkeerd. LeFou (Josh Gad), het hulpje van slechterik Gaston waarrond de hetze draait, is wel degelijk zo gay als een handtas vol regenbogen. Bovendien was de tekenfilmversie van het sprookje van Jeanne-Marie Leprince de Beaumont allang een favoriet bij het lhbt-publiek. Wie wil weten hoe dat komt, luistert beter nog eens naar de tekst van het lied dat de woedende menigte zingt wanneer ze het Beest brutaal willen slachten: ‘Hij is niet zoals wij, dus we moeten hem haten, want het onbekende vrezen wij het meest.’ Die niet mis te verstane aanklacht tegen haat en discriminatie werd niet toevallig geschreven door Disney-medewerker Howard Ashman, die zijn homoseksualiteit nooit onder stoelen of banken heeft gestoken.

Dat doet Bill Condon overigens ook niet. Sterker nog: met de James Whale-biopic Gods and Monsters maakte de regisseur in 1998 een van de weinige films die Hollywoods bijwijlen hypocriete houding tegenover homo’s aankaartten. Niet dat het vandaag zoveel beter gaat. De Welsche acteur Luke Evans, die Gaston speelt, outte zich al in 2002, maar toen zijn carrière in Amerika een hoge vlucht nam, begon hij in interviews plots genderneutrale termen als ‘partner’ te gebruiken wanneer hij vragen over liefde en relaties kreeg. De man kreeg persoonlijke voornaamwoorden als ‘hij’ of ‘zij’ niet meer over de lippen.

Net daarom valt te betreuren dat de vleug homo-erotische spanning die wel degelijk door Beauty and the Beast waait uiteindelijk niet meer is dan het zoveelste minimale moment in een verder strikt heteronormatief verhaal over een onschuldig meisje dat valt voor een foute man en zich opoffert om hem beter te maken. Want waar gaat dat hele exclusieve homomoment nu eigenlijk over? Samengevat: de voetveeg van de slechterik zou heel misschien ontluikende gevoelens voor zijn baas kunnen koesteren. ‘Hij weet het zelf niet zo goed’, aldus Condon. ‘Soms wil hij Gaston zijn, en soms wil hij hem zoenen.’ Klinkt niet bepaald als La vie d’Adèle of Carol. Dat hoeft ook niet, maar wie zich graag de grote voorvechter van gelijke rechten waant, moet misschien eerst zorgen dat hij ook écht iets heeft om mee uit te pakken.

In 1991 was Disneys Belle en het Beest de eerste animatiefilm ooit die genomineerd werd voor een Oscar voor beste film. Dit jaar won met Moonlight een knap drama dat de liefde tussen twee mannen terecht behandelt als eender welke andere liefde. Als het Huis van de Muis in de hoofdcategorie ooit opnieuw voor goud wil gaan, zal het dus met een iets bouder statement uit de kast moeten komen. Of net niet, omdat we het tegen die tijd misschien gewoon normaal zullen vinden dat ook in films mannen weleens van mannen kunnen houden, en vrouwen weleens van vrouwen. Maar als we #BoycottDisney mogen geloven, zou dat nog wel even kunnen duren.

SAM DE WILDE

Het ‘exclusieve homomoment’ is te kort om een statement te maken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content