EUROVISIONAIR

Peter Van de Veire
Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

7 historische Eurosongmomenten volgens Peter Van de Veire

Föhn uw baardhaar tot een kuif, was uw handen in een sopje van glittergel en maak u klaar voor een paar avonden vol goede oude ergernis over vriendjespolitiek, melige muziek en extreme outfits: het Eurovisiesongfestival. ‘Ja, er zit ieder jaar weer zoveel brol bij dat je er makkelijk drie containerparken mee kunt vullen en toch borrelen er ook telkens weer muzikale parels op’, meent ceremoniemeester van dienst Peter Van de Veire. Zestig jaar gaat het ding al mee. Daarom: de totaal onofficiële geschiedenis van het Eurovisiesongfestival volgens Van de Veire.

1972 – Vicky Leandros – Après toi

‘Ik was een jaar jong en nog niet in staat om het naar waarde te schatten, maar dit is het ultieme Eurosongnummer. Een kleine vrouw die een song brengt die je diep in je lijf raakt, die als Griekse voor Luxemburg zingt en op zichzelf een internationaal verhaal vertegenwoordigt.’

1974 – Abba – Waterloo

‘Als ik nu bij één groep van het Eurovisiesongfestival zou moeten of mogen zijn, dan toch wel bij Abba. Ze zijn het totaalpakket. De looks, de sound, het zijn de koninginnen van Eurosong.’

1981 – Bucks Fizz – Making Your Mind Up

‘Voor de opgroeiende man die ik op mijn negende toch al was, was dit een stukje behoorlijk prikkelende televisie. Vrouwen die opkwamen met lange rokken die vervolgens werden uitgetrokken tot er enkel een kort stuk textiel overbleef. Het nummer herinner ik me minder goed dan de act.’

1983 – Pas de Deux – Rendez-vous

‘De woede! De verontwaardiging! De Belgische jury besliste om Pas de Deux naar het Eurosongfestival te sturen en in het Amerikaans Theater stond de halve zaal recht en liep naar buiten. Ook in mijn familie leefde dat gevoel. Het was schandalig, vond men, al die mensen die zo mooi konden zingen en dan stuurden ze die clowns. Om maar te zeggen: het festival heeft altijd de gemoederen beroerd. Je bent ervoor of je bent ertegen. Ik geloof niet dat er mensen zijn die er niets bij voelen.’

1986 – Sandra Kim – J’aime la vie

‘De eerste en enige Belgische overwinning. Dat is gewoon straf en uniek. Want om eerlijk te zijn: het Eurosongfestival, dat was toch vooral geprangd tussen grootmoeder en de rug van de zetel toekijken hoe België weer ergens onderaan eindigde. Als commentator probeer ik zo neutraal te blijven als een stuk chocolade, maar als België aantreedt, sta ik mezelf toch toe iets enthousiaster te worden. Ook omdat ik het nummer van dit jaar, Rhythm Inside van Loïc Nottet, zeer aanstekelijk vind. Winst is misschien wat hoog gegrepen, maar ik hoop dat hij de finale haalt en dat Europa hem kan horen en zien.’

1998 – Dana International – Diva

‘Misschien is dit wel een van de boeiendste aspecten van het Eurovisiesongfestival: mensen maken er statements. Zonder dat ze met grote vlaggen zwaaien, dingen laten ontploffen of mensen onthoofden, staan ze op dat podium met een duidelijk standpunt. Natuurlijk zit er veel circus in dat festival en ja, er is heel wat bagger – daar moeten we niet onnozel over doen – maar je hebt ook iemand als Conchita Wurst, die als vrouw met baard een loepzuiver nummer zong. En won.’

2012 – Loreen – Euphoria

‘Ongetwijfeld het beste Eurosongnummer van de voorbije jaren. Het is een steengoede popsong waarin je het vuur voelt branden. Ik moet eerlijk toegeven: tijdens de voorbereidingen weet je al welke nummers erbovenuit zullen steken en welke niet. In het begin hoor je vooral drab en springen de echte parels er zo uit. Dit jaar is er bijvoorbeeld Walk Along van de Nederlandse Trijntje Oosterhuis: één keer luisteren en ik kon het al meezingen. Andere inzendingen kosten me iets meer moeite om te doorgronden. (lacht)

EUROVISIESONGFESTIVAL: HALVE FINALES

Dinsdag 19/5 en donderdag 21/05, 20.40 (top 25) en 21.00 (halve finales), één

TINE HENS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content