Zondag 24/5, 21.30 – één
Op 7 juni vinden er niet alleen Vlaamse verkiezingen plaats, maar moeten we ook voor het Europees Parlement stemmen. Dat luik wordt doorgaans nogal stiefmoederlijk behandeld, maar de VRT pakt het dit keer groter aan: op zondagavond wordt er een hele uitzending gewijd aan de impact van de Europese Unie op ons leven. Het Volt-duo Martine Tanghe en Kobe Ilsen presenteert, en het krijgt de hulp van professor Hendrik Vos en VRT-journalist Rob Heirbaut, die onlangs samen het boek Hoe Europa ons leven beïnvloedt schreven. Wij legden aan Heirbaut alvast enkele van de hardnekkigste Europa-clichés voor: aan hem om te ontkrachten of te bevestigen.
‘Europa is te duur.’
Rob Heirbaut: Rechtstreeks werken er zo’n 30.000 mensen voor de Europese instellingen in Brussel, als je daar nog eens de nationale ambtenaren die het Europese beleid volgen bij optelt, kom je aan 100.000. Dat lijkt me niet overdreven voor een totale bevolking van 500 miljoen. Al zijn de lonen van eurofunc-tionarissen wel aan de hoge kant, dat klopt.
‘Europa bemoeit zich metfutiliteiten.’
Heirbaut: Of dit nu terecht of onterecht is, het heeft alleszins een verklaring: de eengemaakte markt. Doordat bedrijven in heel Europa producten kunnen verkopen, moeten er ook overal dezelfde normen gelden en die is men vanaf het begin van de jaren 90 beginnen te harmoniseren. Dan krijg je wetten over tegen welke snelheid de ruitenwisser van een tractor moet bewegen en vragen mensen zich wel eens af of Europa zich hier wel mee moet bezighouden.
‘Europa staat voor wildkapitalisme.’
Heirbaut: Het is zeker geen communistisch systeem, de vrije mededinging staat in elk verdrag als streefdoel gebeiteld. Maar je moet de Europese Commissie (zeg maar de Europese regering die over die vrije markt waakt; nvdr.) niet over één kam scheren. Je hebt er inderdaad ultraliberale commissarissen die zelfs bij de financiële crisis niet wilden ingrijpen, maar er zijn er ook andere. Neem Karel Van Miert: als eurocommissaris voor mededinging hamerde die destijds op een sterk toezicht op de vrije markt.
‘Euromedewerkers wanen zich boven de wet in Brussel.’
Heirbaut: Onschendbaar zijn ze zeker niet, dat geldt enkel voor diplomaten. Dat ze hun verkeersboetes niet betalen? Misschien nemen ze gewoon het gedrag van de Belgen over. (Lachje) Ik heb niet de indruk dat dit een maatschappelijk probleem is. Wat mij persoonlijk opvalt, is dat de Europese ‘scene’ in Brussel heel erg op z’n eilandje blijft. Er is van geen van beide kanten, Belgen en Europeanen, interesse voor elkaar.
‘Een Europarlementslidkan maar weinig doen indat logge monster.’
Heirbaut: Je kunt als europarlementslid wel dingen verwezenlijken, het komt er alleen op aan om rapporteur te worden van een belangrijke materie. Dan moet je het proces van een richtlijn van begin tot einde begeleiden, zoals Marianne Thyssen gedaan heeft voor speelgoed en Bart Staes voor pesticiden. Daarom wordt er ook hevig voor die rapporteurfuncties gestreden. Een Europese wet doet er trouwens twee jaar over om uiteindelijk goedgekeurd te worden, en dat lijkt me ook redelijk. Als de Ieren in een referendum het Verdrag van Lissabon goedkeuren, dan zal het Europees Parlement trouwens voor 90 procent van de materie op gelijke voet komen met de ministerraad – verre van de praatbarak waarvoor het nu somsterecht wordt uitgemaakt.
Hans Van Goethem
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier