Het scheelde niet veel of op de aftiteling van de nieuwste Ellroyverfilming stond een Vlaming vermeld als regisseur: Erik Van Looy. Waar liep het mis? Door Dave Mestdach
Lang heeft de slimste regisseur ter wereld niet getreurd toen de producenten van Street Kings uiteindelijk niet hem maar Training Day-scenarist David Ayer in de regiestoel dropten. Zelfs al had Van Looy een tijdje met hoofdrolspeler Keanu Reeves en Woestijnvisbuddy Bart De Pauw aan deze grimmige policier over corruptie binnen de LAPD zitten sleutelen. ‘Natuurlijk heb ik even gevloekt. Maar ondertussen heb ik toch het gevoel met een betere film bezig te zijn’, zegt Erik Van Looy vanuit de montagekamer van zijn nieuwe thriller Loft.
In Amerika is ‘Street Kings’ alvast geen hit. Lach jij nu in je vuistje?
Erik Van Looy: Helemaal niet. Al had ik wel een paar haren uit mijn kop gerukt mocht de film 200 miljoen en 25 Oscarnominaties hebben binnengehaald. Het matige succes verbaast me echter niet. Het blijft een ruwe thriller die niet voor een mainstreampubliek is bestemd.
Hoe raakte jij bij de film betrokken?
Van Looy: Het scenario van James Ellroy is ondertussen tien jaar oud en was eerder al door Oliver Stone en Spike Lee bewerkt. Daarna is Keanu Reeves erbij gekomen, maar dit is niet het soort film dat zich makkelijk laat maken. Ik ben erbij gekomen nadat Lee had afgehaakt en nadat producent Erwin Stoff – de manager van Reeves – De Zaak Alzheimer had gezien. Dat was blijkbaar hetgeen hij wilde: een scherpe thriller maar wel één met veel emotie en tragiek. Vervolgens heb ik Keanu in Londen ontmoet, waar meteen bleek dat we op dezelfde golflengte zaten.
Velen vinden Keanu een oppervlakkige nitwit, maar dat beeld klopt niet. Hij is heel integer met zijn vak bezig en veel slimmer dan je denkt. Toen hij me vroeg wat mijn lievelingsboek was en ik L’Etranger van Camus antwoordde, citeerde hij meteen de begin- en slotzin.
Dat was niet de enige keer dat jullie de film hebben besproken?
Van Looy: Aangezien het klikte, kon ik onmiddellijk een development-contract tekenen bij Paramount. Ik moest scenariowijzigingen voorstellen, waarvoor ik heb samengewerkt met Bart De Pauw. In een volgende fase ben ik naar New York getrokken om nog eens met Keanu over het project te praten. Toen heb ik ook samengezeten met Jamie Moss, die nu – naast Ellroy en Kurt Wimmer – als derde scenarist staat vermeld. Dat verliep allemaal erg vlot; alleen voelde ik nog altijd weinig empathie met de personages. Ik wilde het menselijker maken, zoals in De Zaak Alzheimer. Daarin zie je Jan Decleir negen mensen vermoorden, maar toch voel je met hem mee. Vooral dat idee vond Keanu fantastisch.
En toch liep het mis?
Van Looy: Ik heb vervolgens nog tien dagen in LA met Jamie Moss aan het scenario zitten sleutelen en daarna ben ik terug naar België gekomen om thuis verder te werken. Twee maanden later kreeg ik echter te horen dat Paramount de film had verkocht aan Fox Searchlight. Dat was het einde voor mij, zoals dat vaak gaat wanneer een project van studio verhuist. Blijkbaar wilde Fox liever een regisseur die meer affiniteit had met het specifieke milieu, waarop ze David Ayer aan boord hebben gehaald. Die is net als Ellroy opgegroeid in de achterbuurten van LA. Ik vind Ayer trouwens een groot talent. Alleen zijn zijn films altijd zo hard en emotieloos. Je zit geïntrigeerd te kijken, maar écht meeleven doe je niet.
Schiet er nog iets over van je scena- riowijzigingen?
Van Looy: Van de vijf Hollywoodfilms waaraan ik heb meegewerkt, is The Night Watchmen (Ellroys oorspronkelijke titel; nvdr. ) de enige waarvoor ik ondertussen ook betaald ben. Eerst vond ik het vreemd dat ik zo snel mijn geld kreeg, maar ik begreep algauw waarom: men wilde een paar van mijn ideeën gebruiken. Ik moest dus snel een papier tekenen waarin stond dat ik geen verdere aanspraak maakte op auteursrechten. En uiteraard sta ik ook niet op de credit vermeld. Ideeën aanbrengen volstaat niet. Je moet echt de hele structuur omgooien of al een heel bekende naam zijn zoals Ellroy. Trouwens: van diens originele scenario schiet hooguit tien procent over.
Welke ideeën heb jij aangebracht?
Van Looy: In de film wordt Keanu verliefd op een vrouw. In Ellroys scenario gebeurde daar verder niets mee, maar wat Bart en ik eraan hebben toegevoegd, is dat die vrouw later wordt belaagd en hij haar moet komen redden. Op die manier leef je meer met hen mee. Da’s misschien geen geniaal idee, maar het maakt het geheel empathischer.
Stilistisch is het een ruwe, simpel gefilmde thriller geworden. Vermoedelijk had jij voor méér stilering gekozen.
Van Looy: Klopt. Ik hield qua kleur en licht 2046 van Wong Kar-wai voor ogen. Da’s ook een donkere film maar wel één met een warme en heel gestileerde look. Uiteindelijk heeft men voor een meer realistische stijl gekozen, terwijl ik meer zag in het hyperrealisme van Old Boy. Zeker voor die beginscène waarin Keanu die twee Vietnamezen achtervolgt tot bij hen thuis, door die tunnels duikt en vervolgens neergeschoten wordt. Dat laatste was trouwens óók ons idee. Verdomme toch. Nu ik erover nadenk, hadden we beter meer gevraagd. (lacht)
En wat schuift zo’n Hollywoodklus?
Van Looy: 25.000 dollar. Een geweldig bedrag voor zes weken werk. 2500 dollar is naar mijn agent gegaan en 1250 naar mijn advocaat, de vaste percentages in Hollywood. Het is dan misschien niet gelopen zoals ik had gehoopt; het feit dat er straks een Hollywoodfilm met Keanu Reeves uitkomt waarin ideeën zitten van Van Looy en De Pauw maakt me best trots.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier