alom geliefd filmmaker die niet alleen regisseur van ‘De Zaak Alzheimer’ is, maar ook van de slimste mensen ter wereld.
‘Van muziek heb ik niet het minste verstand. Verwacht geen melomaan exposé, want ik kan geen blazers van strijkers onderscheiden. Maar ik leef wel op filmmuziek. Altijd heb ik dan ook soundtracks op staan: als ik achter mijn computer zit, als ik mijn reportages aan het monteren ben of zelfs in mijn wagen. Momenteel steekt – geloof ik – de soundtrack van The Bourne Supremacy in mijn cd-speler. Heerlijke muziek, dynamisch en opzwepend, maar toch houd ik me netjes aan alle verkeersregels. Steve Stevaert zal trots op me zijn.’
1 JawsJohn Williams Onvervalst jeugdsentiment. Ook de film zou in mijn top 5 van all time favourites staan. Dit popcornamusement is van het allerhoogste niveau, met niet enkel het bekendste leidmotief uit de filmgeschiedenis – ta, ra, ta, ra, tararara… -, de soundtrack van maestro John Williams bevat ook tal van andere prachtige composities.
2 Paris, TexasRy Cooder Het is niet te tellen hoeveel reportages ik, en anderen, over de jaren heen op deze soundtrack heb gemonteerd. Die gitaarsound van Cooder is dan ook legendarisch geworden. Hij heeft veel goeie soundtracks geschreven, maar deze vind ik nog altijd zijn beste. Dat openingsshot van Harry Dean Stanton die door de woestijn waggelt! Onvergetelijk. En dat zou zonder de atmosferische muziek van Cooder beslist niet het geval zijn geweest.
3 Taxi DriverBernard Herrmann Ik had ook kunnen opteren voor Vertigo, Psycho of Obsession. Tenslotte heeft Herrmann zoveel obligate soundtracks geschreven. Toch kies ik voor deze intens melancholische en zwaarmoedige score omdat Herrmann indertijd al de zeventig voorbij en zwaar ziek was, maar toch nog altijd vernieuwend en uiterst modern uit de hoek wist te komen. Herrmann, een naam die zijn status al aankondigt, is dan ook de Béla Bartók van de filmmuziek, een absoluut genie die ook essentiële soundtracks schreef voor Citizen Kane en enkele films van Truffaut.
4 Once Upon a Time in the WestEnnio Morricone Een voorspelbare keuze, ik weet het, maar je kunt er gewoon niet omheen. Het is een opera met een mondharmonica, poëtische beelden die versmelten met onwereldse muziek. Jammer dat Morricone zo veel filmmuziek schrijft – meer dan driehonderd titels, vermoed ik – en ook zo lui is. Veel van die soundtracks zijn het beluisteren echt niet waard. Als hij evenwel wakker uit zijn bed is gekropen, is hij tot grootse dingen in staat.
5 GoldfingerJohn Barry De beste Bond en de beste Bond-soundtrack. Niet alleen door de song van Shirley Bassey, maar vooral door de geweldig spannende muziek op het moment wanneer Fort Knox wordt aangevallen. Pure klasbak, die John Barry. En James Bond mist hem, want de laatste soundtracks vond ik toch maar erg middelmatig. Gelukkig is er nog steeds het geweldige Bond-thema van… Monty Norman. Niet John Barry.
6 ChinatownJerry Goldsmith Ik heb wel vijftig platen van de pas overleden Goldsmith. Allemaal gekocht dan nog, want in tegenstelling tot wat mensen soms denken, krijg ik die niet gratis. Ik ben dus een groot bewonderaar, ook al is zijn muziek minder populair of iconisch dan die van Morricone of Williams. Goldsmith is nog zo’n echte vakman, iemand die zijn muziek volledig ten dienste stelt van de film, vaak met onvergetelijke resultaten: Under Fire, Bandolero, Planet of the Apes, The Omen, Patton, Russia House … ja, we zullen hem missen.
7 The Thin Red LineHans Zimmer Natuurlijk is die Zimmer een foute Duitser. Hij gaat er soms geweldig over en de man is een industrie op zichzelf. Toch vind ik dat hij erbij hoort. Het is de John Williams van de Aldi, maar dat zeg ik met respect. Zijn heroïsme straalt trefzekerheid uit. En wanneer hij zijn Teutoonse bombast voor één keer opbergt, is hij op zijn best. Zoals de bezwerende, etherische soundtrack voor dit intieme, poëtische Vietnamdrama bewijst.
8 The Shawshank RedemptionThomas Newman Volgens mij de talentrijkste uit de Newman-clan. David, Alfred, Randy, Thomas: die lui zijn allemaal familie van elkaar. Het is telkens min of meer dezelfde soundtrack die hij componeert – van die melancholische tjingel-tjangel – maar het is iedere keer wel ontroerend mooi en heel sfeervol door het vreemde klankpalet. American Beauty is ongetwijfeld zijn bekendste, maar deze vind ik, net als de film, nog net iets beter.
9 Carlito’s WayPatrick Doyle Doyle schreef aanvankelijk de muziek voor Kenneth Branagh, maar werd plots opgevist door Brian de Palma. Dit is zijn meest geniale soundtrack. Vooral in de twintig minuten durende climax in Central Station (wanneer Al Pacino wordt achternagezeten) worden alle registers van beeld en geluid opengetrokken. Het is een audiovisuele orgie, opgehitst door de muziek van Doyle.
10 HeatDiversen Om te bewijzen dat ik geen ouwe zak ben en ook wel eens hippe compilatiesoundtracks beluister. Ik bedoel dan ook niet de originele muziek die Elliot Goldenthal voor deze film heeft geschreven, maar de songs die Michael Mann – samen met Tarantino echt een meester in het samenstellen van compilaties – gebruikt voor deze geweldige actiethriller. William Orbit, BB King, House of Pain, Brian Eno, Moby…: de meest diverse stijlen vormen één superspannend geheel.
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier