In The Legacy geen politique politicienne, geen speurtocht naar deze of gene moordenaar. Al zitten er in het nieuwste monstersucces van de Deense openbare omroep meer dan genoeg lijken in de kast. ‘Hoe zou jij reageren als je moeder plots niet je echte moeder blijkt te zijn?’
Sinds het succes van The Killing en Borgen zijn de verwachtingen hooggespannen als een nieuwe Deense topreeks wordt aangekondigd. Het nieuwste product van de Deense openbare omroep DR werd dan ook al meteen verkocht aan 43 landen. In het thuisland kon de eerste aflevering -uitgezonden op nieuwjaarsdag – meteen ook al betere cijfers voorleggen dan The Killing en Borgen en de meesten van die kijkers zaten de rit ook uit.
In The Legacy gaat het om de erfenis van de excentrieke communeleidster Veronika Grønnegaard, die haar kunst altijd belangrijker heeft gevonden dan haar kinderen en zich nooit iets heeft aangetrokken van al wat conventioneel is, een echt kind van de contestatie. Net voor zij overlijdt – niet toevallig op haar 68e – zoekt ze de jonge Signe op en laat haar haar uit de kluiten gewassen stulpje na (zie foto). Signe wist niet dat zij de dochter van Veronika is, die haar jaren geleden ter adoptie afstond. En Veronika’s andere kinderen hadden elk al hun eigen plannen met de erfenis. Er is Gro, die een haat-liefdeverhouding had met haar veeleisende moeder. Er is de jonge Emil met zijn geldproblemen, er is Frederik, met zijn oude wonden. En dan is er nog Veronika’s partner Thomas, die halsstarrig vasthoudt aan de erfenis van de sixties.
Wat volgt, is niet alleen familiaal gekibbel over wie niet welk deel van de koek krijgt, The Legacy gaat evenzeer over de nalatenschap van de hippiegeneratie van Veronika. De door haar geïdealiseerde vrijheid zorgt bij haar nageslacht vooral voor verwarring en conflict.
Op de begrafenis van Veronika, die een warme familiereünie, zou moeten zijn, wordt er druk gekonkelfoesd over de erfenis. Familiebijeenkomsten die net dat tikje anders verlopen dan gepland, het doet aan het – ook al Deense – Festen (1998) denken, des te meer omdat dochter Gro hier vertolkt wordt door Trine Dyrholm, die ook al in die film figureerde: ‘Natuurlijk, beide zijn Deens en beide spelen zich af in een familiale context, maar verder dan dat gaat het niet. De personages zijn anders, de onderliggende thema’s zijn anders. Er zijn bijvoorbeeld weinig vergelijkingen te trekken tussen het kindermisbruik uit Festen en de context in The Legacy.’
Naast haar zit Marie Bach Hansen, die de innemende Signe vertolkt, die complexloos door het leven huppelt en oprecht in de goedheid van de mens gelooft. ‘Ja, ik hou ook echt van haar’, zegt ze. ‘Ik denk soms: als iedereen een beetje meer Signe in zich zou hebben, zou de wereld er een stuk mooier uitzien. Mensen in mijn omgeving hebben haar ook al naïef genoemd, maar ik weet dat zo nog niet. Het is een moeilijk vraagstuk. Is het dom om te geloven dat ieder mens eigenlijk het goede probeert te doen? Ik heb daar niet meteen een antwoord op.’
Signe blijkt geadopteerd te zijn, maar wist dat zelf niet. Heb je research gedaan naar dat onderwerp?
MARIE BACH HANSEN: Ik heb er veel over gelezen en ik heb er lange gesprekken over gevoerd met Maya Ilsøe, de schrijfster van de reeks, die met mensen in zulke situaties is gaan praten. Iets wat daarbij altijd terugkwam, is dat zij vaak wel het gevoel hadden dat er iets niet klopte, maar er nooit precies de vinger op konden leggen. Dat gevoel heb ik ook in Signe proberen te stoppen: ze heeft moeite met het nemen van grote beslissingen en dat is volgens mij een rechtstreeks gevolg van dat gevoel van onbestemdheid. Hoewel ze duidelijk gelukkig is, staat haar leven ook een beetje stil. Dat verandert helemaal als ze er ineens twee broers en een zus bij krijgt. Ze wordt de speelbal van de familie, maar daardoor wordt ze ook gedwongen om grote beslissingen te nemen en leert ze dat ze in dit leven af en toe mensen zal moeten kwetsen, ook al wil ze dat niet. En er zijn ook mensen die haar gekwetst hebben, mensen die ze heel graag zag en dat doet extra pijn.
Gro daarentegen weet precies wat ze wil, en ze lijkt me ook nogal opportunistisch.
TRINE DYRHOLM: Ze kan manipulatief en opportunistisch zijn, zeker, maar op een ander moment is ze dan weer echt een grote zus. Erg zorgzaam. Ik vind dat dubbele aan haar wel leuk om te spelen. Ik vind het interessant dat de kijkers heen en weer geslingerd worden: meent ze het nu echt of kan ze alleen heel erg goed doen alsof?
BACH HANSEN: Ik denk dat Signe voor Gro vooral een herinnering is aan een verleden dat ze zo vlug en zo volledig mogelijk wil vergeten. En daarom zal ze Signe nooit helemaal tot de familie toelaten.
DYRHOLM: Op een bepaald moment in de reeks zie je de familie oude foto’s bekijken, foto’s waar Signe nog mee op stond. In die scène zie je dat Signes adoptie ook voor Gro hard is geweest. Gro is verder gegaan met haar leven en heeft de gedachte aan Signe verdrongen en plots staat ze daar weer. Dat moet vreemd zijn, toch?
Hebben jullie nagedacht over hoe het leven van jullie personages eruitzag voor we hen ontmoeten in The Legacy?
BACH HANSEN: In de serie wordt er wel iets over gezegd: Signe is een jaar naar Australië geweest. Ik denk dat ze een heel zorgeloze doorsneejeugd heeft beleefd, een sabbatjaar heeft genomen om te reizen en daarna gewoon is teruggekeerd en in de bloemenwinkel is beginnen te werken waar ze nu nog steeds staat. Ze zoekt nog naar wat haar ambities zijn in dit leven, maar in de tussentijd vindt ze het best oké zoals het loopt.
DYRHOLM: Ik denk dat Signe inderdaad een veel rustigere jeugd heeft gehad dan mijn personage. Gro heeft zonder twijfel een wel erg vrije kindertijd beleefd, zonder regels en restricties. Ik denk dat ze op een bepaalde manier steeds voor haar eigen moeder heeft moeten zorgen, zoals ze professioneel eigenlijk ook deed als assistente van haar moeder.
Veronika heeft vier kinderen. Eentje heeft ze afgestaan ter adoptie, maar is ze een goede moeder geweest voor de anderen?
DYRHOLM: Nee, dat denk ik niet. Dit is evenveel een reeks over familie als een over mensen die geleden hebben onder afwezigheid. Elk van de personages is op de een of andere manier eenzaam – dat is ironisch genoeg wat hen bindt. Gro’s vader Thomas is zachter, maar hij wil gewoon met rust gelaten worden. Voor Thomas is ergens in de vrije jaren zestig de tijd stil blijven staan en voor hem is het goed zo: hij wil niets opbouwen.
BACH HANSEN: Die eenzaamheid, ik geloof ook dat daar de kern van The Legacy zit, want ruzies over erfenissen gaan niet alleen maar over geld. In se gaan ze over erkenning, een signaal krijgen dat er iemand om je gaf, van je gehouden heeft.
Zijn er aspecten van Gro of Signe die je in jezelf herkent?
DYRHOLM Ik ben zelf ook de oudere zus en dat brengt toch als vanzelf een soort van verantwoordelijkheidsgevoel mee. Ik denk dat Gro de echte moederfiguur van het gezin is. Bij mij en mijn zus is dat ook zo: ik heb me altijd over haar ontfermd, ik heb haar mee naar plaatsen genomen waar ze dingen kon ontdekken, cultuur kon opsnuiven. En later veranderde die verstandhouding en werd zij mijn toevluchtsoord.
BACH HANSEN: Ik denk dat de sterkte van Signe is dat iedereen zich voor een deel in haar kan herkennen, omdat ze zo doodnormaal is, tot haar leven dus op zijn kop wordt gezet. Ik heb een geweldige band met mijn moeder en om me in te leven in Signe heb ik nagedacht over hoe ik zou reageren als mijn moeder plots zou zeggen dat ze eigenlijk mijn echte moeder niet is en dat heeft me heel veel energie gekost.
Jullie denken graag na over jullie personage. Komt jullie werk, als actrices, jullie omgekeerd ook van pas in het echte leven?
DYRHOLM: Ik ben er zelfs heel erg zeker van dat ik er een beter mens door word. Als actrice speel je uitzonderlijke situaties en mensen die fouten maken in hun leven, omdat dat dramatisch gezien nu eenmaal interessanter is. En op de een of andere manier leer je dan toch uit de fouten die je personage maakt, denk ik. Neem nu Gro: het laatste wat ze met haar moeder doet voor die onverwacht overlijdt, is ruzie maken. Dus dan begin je te denken. Dat is een situatie die kan voorvallen dus moet je er te allen tijde voor zorgen dat de mensen die je graag ziet weten dat je hen graag ziet.
BACH HANSEN: Dat is ook het fijnste aan acteren: je maakt de dingen mee die je nooit had gedacht mee te maken – zonder ze ook echt te moeten meemaken. Het is het mooiste beroep ter wereld.
THE LEGACY
Verschijnt 28/5 op dvd bij Lumière.
DOOR GEERT VERHEYEN
TRINE DYRHOLM ‘DEZE REEKS GAAT EVENZEER OVER FAMILIE ALS OVER MENSEN DIE GELEDEN HEBBEN ONDER AFWEZIGHEID. ELK VAN DE PERSONAGES IS OP DE EEN OF ANDERE MANIER EENZAAM.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
