EN ACTIE!

© Foto Kris Dewitte

Op de set bij een nieuwe Vlaamse film.

Deze week ‘Parade’.

REGISSEUR HANS OP DE BEECK

OPNAMEDUUR 4 DAGEN

LOCATIE DE WARANDE, TURNHOUT

RELEASE BEGIN 2013 Parade is een nieuwe korte film van beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck, waarin je een stoet mensen in allerlei gedaantes ziet voorbijtrekken. ‘Het is een niet-narratieve stille film, een soort tableau vivant van een fictieve straat’, zegt Op de Beeck. ‘Een uitnodiging om onze wereld met haar banaliteiten en rituelen te observeren door een statisch venster.’

Ex-Turnhoutenaar Op de Beeck maakt de film op uitnodiging van de organisatoren van Turnhout 2012, en Parade zal ook daar in première gaan. De acteurs zijn hoofdzakelijk uit de regio afkomstig. ‘Het zijn allemaal amateurs’, zegt hij. ‘Mensen die als zichzelf in beeld komen, of verkleed als lid van een vereniging of terwijl ze hun beroep uitoefenen.’ Naast de jachthoornblazers is er onder meer nog een begrafenisstoet met professionele kistdragers, een meute majorettes in blitse pakjes, een groepje gepensioneerde toeristen dat achter een jonge gids aanloopt enzovoort. Parade ligt in de lijn van kortfilms die Op de Beeck de afgelopen jaren maakte in de woestijn van Phoenix, Arizona ( Celebration, 2008) of de sloppenwijken van Buenos Aires ( Celebration (Buenos Aires), 2011). Ook met Sea of Tranquility (2011), zijn grootse kunstproject over het leven op een fictief cruiseschip, ziet hij overeenkomsten. ‘Het gaat telkens om de observatie van anonieme mensen en hun schijnbaar banale handelingen in een hedendaagse setting, en de films gaan over hoe wij omgaan met onze omgeving en met elkaar en hoe we onze levens ensceneren. Kortom, het draait om onze tragikomische menselijke conditie, onze banaliteit, onze zowel futiele als ernstige bezigheden in het licht van ons korte en inwisselbare bestaan.’

De hele stoet is gefilmd in de grote theaterzaal van De Warande in Turhout, vanuit hetzelfde statische camerastandpunt. ‘Zoals een groot panoramisch renaissanceschilderij met een centraal perspectief’, zegt Op de Beeck. ‘De enscenering wordt in de film ook niet verstopt; je ziet het theaterdoek, de spots en de eerste rijen zitjes. Vergelijk het met de aanpak van Lars von Trier in Dogville, of met mijn eigen videofilms Staging Silence of My Brother’s Gardens: als je de artificiële constructie niet ontkent, is die plots geen ‘issue’ meer. Het is zoals bij een goede theatervoorstelling waarbij je vergeet dat je in een fluwelen stoel naar een podium zit te kijken.’

DOOR STEFAAN WERBROUCK

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content