El Yunque

Zo ijverig blijft het Limburgse noiserockkwartet El Yunque aan zichzelf schaven dat deze derde plaat bijna uit een tabula rasa verrijst. Exit spijkerharde uitbarstingen, enter postpunkerige doem en barse monotonie – Throbbing Gristle en The Normal achterna. Spoken-wordzang, ondergekotste jazz en studentikoze humor vervolledigen het plaatje, al hangen die elementen vaak met haken en ogen aan elkaar. In het tweede deel van Siri, Please waait zangeres Fenne Kuppens binnen, en je wou dat ze wat van de overtollige proefondervindelijkheid op O Hi Mark had meegesmokkeld naar haar eigen, (te) conventionele band Whispering Sons. In die post- en artpunksuite, alsook in het soundtrackachtige Earily, etaleert El Yunque weer zijn potentieel, maar een deel van deze plaat zal ongetwijfeld beter werken als performance.