Absurdisme is weer troef op Canvas. ‘Het Peulengaleis’ kreeg voor zijn vierde seizoen een facelift en staat vanaf nu opnieuw garant voor uw wekelijkse portie onzin. Wij polsten bij de anciens en bij de nieuwkomers naar hun favoriete moment. ‘Het waarom der dingen, dat doet er in dit programma niet toe.’

Het Peulengaleis IV Vanaf 17/10 – elke vrijdag om 23.00 u. op Canvas

PetriCk en Jehàn uit Het Peulengaleis IV Van maandag 12/10 tot donderdag 16/10 û omstreeks 0.15 op Canvas

Stijn Coninckx

‘Mijn favoriet van de nieuwe reeks is Patrick en Johan, ‘Petrick en Jehàn’ in het taaltje dat de twee Kempenzonen uitkramen. Het was even zoeken naar de juiste toon, maar eenmaal gevonden, blonk het item meteen uit in domheid en absurdisme. Het gaat dus om twee broers, Johan en Patrick, waarvan de een zijn contactlenzen heeft kwijtgespeeld op de Duitse grens. Duitsland is natuurlijk een groot land en de twee zullen tien afleveringen lang naar de gewraakte contactlenzen zoeken. De echtgenotes van Patrick en Johan, Heidi en Carine, gespeeld door Tine Embrechts en Karlijn Sileghem, hebben een niet gering aandeel in dit absurde feuilleton.’

Bart Peeters

‘We hebben ruim twee jaar aan deze nieuwe serie gewerkt, niet zozeer uit faalangst maar omdat we een aantal dingen wilden uitproberen. Ik ben vooral trots op Patrick en Johan, een ontroerend verhaal vanwege de broederliefde en de onvoorwaardelijke liefde van hun echtgenotes. De vrouwelijke inbreng is dit seizoen trouwens groter dan ooit. Naast Tine en Karlijn is er nu ook Els Dottermans: volgens mij hebben we nu het meest gouden vrouwelijke trio uit de televisiegeschiedenis. Het Peulengaleis is nu definitief een vrouwenprogramma. Wij, de mannen, worden moeiteloos en met plezier van het scherm gespeeld.’

‘Ik durf het bijna niet te zeggen, maar de speelstijl van Patricken Johan is ondanks het absurde gegeven erg realistisch. In de ware geest van de method acting, namen we de sketches eerst in Duitsland op. Maar dat werkte niet, waarschijnlijk omdat er te veel Duitsers rondliepen. We besloten dan Duitsland te fotograferen en in erg realistische decors na te bouwen. In Arendonk waren er meteen al veel minder ongewenste Duitsers.’

‘ Cynthia en Roland, dat in de plaats van porno met Tine komt, is ook heel fijn. Het gaat om een doodgewoon koppel dat alleen maar wat quality time met elkaar wil doorbrengen, maar het is juist daarom veel perverser dan de gemiddelde pornoset. Ze hebben het over de belangrijke dingen des levens: het formaat van suikerklontjes, bewuste vakantieplannen, dat soort dingen.’

‘Het heeft drie seizoenen geduurd voor we Het Leugenpaleis definitief waren ontgroeid en beseften dat radio en tv compleet verschillende media zijn. Het Peulengaleis is nu pas het programma waar wij altijd van droomden. We hebben heel even overwogen om een nieuwe naam te kiezen, want er zitten zeker voor de helft nieuwe items in de serie, maar zo ver is het gelukkig niet gekomen (lacht).’

Hugo Matthysen

‘Ik heb twee favorieten. De Jos Bosmans Show omdat in die fantastische momenten altijd een georganiseerde, gezonde vorm van chaos heerst. In de show manoeuvreer ik mezelf op een geniale manier in een hoekje, mijn enige taken bestaan erin om de zaak te overzien en af en toe iets te onderlijnen met een muzikaal akkoord. Mijn eigen, uitgekookte manier om die opnames als bijna-toeschouwer bij te wonen. Patrick en Johan is een ander hoogtepunt. Petrick, Jehàn en hun vrouwen Heidi en Cerine spreken Noord-Kempisch. Ik ben zelf opgegroeid op de grens tussen de Antwerpse polder en de Kempen en het is moeilijk in woorden te vatten, maar Noord-Kempisch is een geweldig dankbaar dialect. Het heeft voortdurend een pathetische ondertoon. Karlijn is echter van Asse, en we moesten haar werkelijk elk woord aanleren. Erg grappig. De taal is er inmiddels zo ingeslopen dat we tegenwoordig al beleefdheden uitwisselen met allerlei uitdrukkingen die eindigen op ‘jong’.’

Tine Embrechts

‘Ik herinner me dat ik voor een sketch van Patricken Johan met Karlijn in de wagen moest rondrijden. De vrouwen telefoneren aldoor naar hun man. Het was voor ons de allereerste keer dat we achterop zo’n aanhangwagen acteerden en door alle hilariteit van het Kempisch telefoneren, vergaten we natuurlijk essentiële zaken als sturen (lacht). De Fuck You van de Week is ook heel grappig. Het zijn heel korte stukjes waarin ik iemand de gouden ‘fuck you’-trofee schenk, zo kort dat het zelfs langer duurt om de make-up aan te brengen dan de scènes in te blikken. Alles werd op de laatste minuut verzonnen, maar met de juiste combinatie van pruik en accent werd het telkens weer een feest. ‘

‘Een heleboel mensen vragen me of Kelly de pornoactrice dit seizoen terugkomt. Neen dus, en ik heb met spijt in het hart afscheid van haar genomen. Maar er zijn gelukkig een paar hilarische alternatieven. Een daarvan is Het IJsje van Evi, waarin een lifestylejournaliste voor een regionale zender elke week iemand een ijsje geeft, maar vooral ‘vlot wil overkomen’. Op de duur heeft het ijsje geen belang meer en draait alles om haar persoontje. Mijn favoriete personage.’

Ronny Mosuse

‘Er is een verschil tussen Peulengaleismomenten als kijker en als medewerker. Als kijker is de Jos Bosmans Show de absolute top: het hoogtepunt vond ik de aflevering waarin Pieter Embrechts een speciaal soort zanger speelt. Ik ben de pointe van het verhaal al lang vergeten – dat doet er ook weinig toe – maar het was een soort massabijeenkomst met Adriaan, Tine, Bart, Hugo en Geena Lisa. Schitterende chaos. Als medewerker heb ik de beste herinneringen aan Clement Peerens. In mijn favoriete aflevering trekken we met de hele groep naar een muziekwinkel om instrumenten te kopen, terwijl Clement en passant iedereen in de zak zet. In de nieuwe reeks komt Clement Peerens wel terug, maar zitten we voornamelijk aan de bar van het café de grootste banaliteiten uit te kramen. Ik werkte helaas niet samen met de nieuwe acteurs, wel met de oude bekenden. Ik ben dus even benieuwd als de doorsneekijker, want het grootste deel van de nieuwe afleveringen, heb ik zelf nog niet gezien.’

Karlijn Sileghem

‘Ik denk met erg veel plezier terug aan de opnames met Tine. In Patricken Johan telefoneren we voortdurend onze mannen en die draaidagen waren altijd hilarisch. Ik kijk uit naar het eindresultaat, want mijn Peulengaleisroutine bestond uit dertig minuten voor opnames aankomen, richtlijnen krijgen van Bart en Hugo en er meteen aan beginnen. Die opnames denderen als een trein voorbij. Het hoogtepunt van deze reeks is Steek die roos in je gat, een gevleugeld duet met Pieter Embrechts.’

Warre Borgmans

‘Wat me vooral van deze reeks bijblijft, is dat er op een bepaald moment een lange stoet door Boechout trekt, waarin de trompettist Jaak van de Vijver, mijn personage, meeloopt. Het ontsnapt me even waarom die stoet ook weer precies georganiseerd werd, het had iets te maken met het leven van Will Tura, geloof ik. Enfin, het waarom van de dingen doet er in Het Peulengaleis nauwelijks toe. Feit is dat die enorme stoet indrukwekkend oogde. Je moet je voorstellen dat een lange stoet van wel vijftig, zestig mensen keer na keer heen en weer liep onder een helle zon. Erg ontroerend hoe die brave mensen zoveel over hadden voor die ene, perfecte opname.’

Adriaan Van den Hoof

‘In deze reeks worden Warre en ik opgenomen in het clubje geweldige Gamma-jeanetten. Heerlijk om met z’n drieën met hetzelfde brilletje, dezelfde halskettingen en het haar naar voor gekamd, een onderdeel van die doe-het-zelfzaak te worden. Het was zelfs zo erg dat er tijdens de opnames mensen geregeld dingen kwamen vragen als: ‘Zeg, weete gij die siliconenspuiten soms niet liggen?’ Waarop Warre en ik steevast in schaterlachen uitbarstten. Maar Bart weet zich dan altijd verrassend serieus te houden. Sterker nog: hij weet die siliconenspuiten ook echt liggen! Zalig.’

‘Een ander hoogtepunt en iets wat me, zoals Warre, bijblijft, is de wonderlijke stoet ter ere van Will Tura. Er komt geen einde aan die optocht, dat gaat maar door en door. En het merkwaardige is dat niemand in Boechout opkijkt als er verklede stoetgangers door hun dorp wandelen. Het is waarschijnlijk de enige gemeente ter wereld waar je ongestoord zwaar verkleed kan rondlopen (lacht). Ik weet niet wat het is, de inwoners halen gewoon hun schouders op en denken bij zichzelf: Ach, Bart is weer bezig.’

Door Hans Comijn en Bram van Moorhem