In Bloodline mag de aimabele Kyle Chandler als een van de zonen van het gezin Rayburn zijn eigen imago onderuithalen. ‘En daar wil ik mijn tanden in zetten.’

‘Ik heb er niet bewust voor gekozen om zoveel televisie te doen’, bekent Kyle Chandler. ‘Mijn motivatie was dat ik eten op tafel moest krijgen en de jobs die ik vond, waren bijna allemaal tv-werk.’ Verschijningen in films als King Kong, Super 8 en The Wolf of Wall Street ten spijt staat de 49-jarige acteur inderdaad vooral bekend om zijn werk op het kleine scherm, met name dan in Early Edition (1996-2000) en als coach Eric Taylor in Friday Night Lights (2006-2011). Maar daar heeft hij geen probleem mee. ‘Televisie is een aangenaam medium voor een acteur’, legt hij uit. ‘Een serie biedt je de kans om een personage uit te werken en te absorberen. Ik geniet bovendien van de familie die rond zo’n reeks groeit, met de andere acteurs en de crew. Het is een groot circus, en dat bevalt me.’

Van familie gesproken: Chandler hoefde niet lang na te denken toen hij de rol van de verantwoordelijke zoon John Rayburn in Bloodline aangeboden kreeg. En niet in de eerste plaats omdat hij zijn imago van onberispelijke en integere burger mag ondermijnen. ‘Dat is meegenomen,’ zegt hij, ‘maar ik kijk er vooral naar uit om stap voor stap te evolueren naar een personage dat ik nog nooit heb gespeeld. Daar wil ik mijn tanden in zetten.’

Chandler is het volledig eens met mensen die menen dat we momenteel een nieuwe Golden Age of Television meemaken. Met zijn lange staat van dienst kan hij ook vergelijken. Hij weet zelfs precies wanneer hij de ommekeer heeft gevoeld. ‘Televisie is de voorbije jaren enorm snel veranderd’, vertelt hij. ‘Ik heb het gemerkt toen ik de footballcoach speelde in Friday Night Lights. Toen ik twintig jaar geleden op de set van pakweg Homefront stond, verliep alles braaf volgens vaste regels. Friday Night Lights werd echter gefilmd met de schoudercamera en we hoefden ons niks aan te trekken van waar we moesten beginnen en uitkomen. We speelden gewoon de scènes aan één stuk door, eerst zoals ze op papier stonden en daarna met improvisaties. De vrijheid die we daar kregen, werkte aanstekelijk. Daar is televisie voor mij veranderd in theater.’

Die manier van werken heeft het hele televisiemilieu beïnvloed, meent Chandler: ‘Iedereen wilde weten hoe we Friday Night Lights voor elkaar gekregen hadden, en nu zie je het overal. Daar kun je als acteur enkel blij om zijn. Ook bij Bloodline werden we aangemoedigd om mee te denken en onze duit in het zakje te doen. De serie kan er enkel beter door worden.’

(R.N.)