Met MGMT hebben Ben Goldwasser en Andrew VanWyngarden niet de makkelijkste opvolger gemaakt van de succesalbums Congratulations en – vooral – Oracular Spectacular. MGMT heet een conceptplaat te zijn, hitsingles als Kids of Time to Pretend hoeft u deze keer niet te verwachten. ‘Bij cinema stelt toch ook niemand in vraag waarom je de héle film moet zien?’
Er hangt iets in de lucht, in dit muzikale jaar 2013. The Knife, The Flaming Lips, laatst nog Empire of the Sun, en nu het Amerikaanse MGMT: het zijn bands die weten wat het is om een met toeters en bellen bevoorraad festivalpubliek in golven te doen deinen, maar alle vier komen ze dit jaar met een ‘moeilijke’ plaat. Een sign of the times? ‘Ik hoop in ieder geval dat het weer meer aanvaard wordt dat artiesten muziek maken die enige aandacht en geduld vraagt’, zegt MGMT-toetsenist en -zanger Ben Goldwasser. ‘We zitten momenteel in een erg conservatieve periode in de muziekgeschiedenis, waarbij te veel artiesten enkel bezig zijn met het reproduceren van al bestaande genres. Als je dan terugblikt op de seventies of sixties merk je dat er toen – zelfs in de populaire muziek – veel meer ruimte was voor experiment. Niemand werd veroordeeld omdat hij probeerde iets nieuws te creëren.’
‘Voor de duidelijkheid,’ vervolgt Goldwasser, ‘ik vind onze nieuwe plaat helemaal niet zo obscuur of pretentieus als sommige critici nu al beweren. Je moet ze gewoon een kans geven. De teksten, de visuals en de muziek vormen één geheel. Ik snap niet waarom dat als tegendraads wordt beschouwd. Bij een film stelt toch ook niemand in vraag waarom je de hele film moet zien? Waarom dan wel bij een album? Tegenwoordig woeden er in de muziekindustrie hevige debatten over het nut van albums, maar zolang er mensen zijn die veertig of vijftig minuten muziek maken die samen hoort, is het concept van een album relevant.’
MGMT is een kritische plaat geworden. ‘Here’s the deal, your life is a lie’, heet het bijvoorbeeld in de gelijknamige song. ‘Je mag niet weglopen van de realiteit’, verklaart de zanger. ‘Als de mensen – vooral in mijn land – hun blik zouden verruimen, zouden ze inzien dat een aantal zaken in negatieve zin evolueert.’ Hij verwijst naar klokkenluider Edward Snowden. ‘Ik wil mij niet te veel met politiek bemoeien, maar die hele historie is behoorlijk choquerend. Dat zoiets écht kan! Niet enkel het feit dat we blijkbaar altijd en overal bespioneerd worden, maar nog meer dat er achteraf een ware klopjacht wordt geopend op de man die dat nieuws uitbrengt. Hallucinant.’
Het is opvallend hoe dit derde album de perceptie over MGMT verandert. Tot voor kort leek Congratulations een zijsprongetje, nu moeten we concluderen dat Oracular Spectacular – met zijn hitgevoelige melodieën en refreinen – de vreemde eend in de bijt is. Zien we nu pas het echte MGMT? Goldwasser ontkent. ‘Neen, het is een logische evolutie. In Oracular Spectacular zaten ook al kiemen van wat later Congratulations werd. Hits als Kids en Time to Pretend waren inderdaad dansbaarder en radiovriendelijk, maar dat waren dan ook onze oudste nummers, tien jaar geleden al geschreven, toen Andrew en ik nog samen op de universiteit zaten. Het lijkt me normaal dat we nu toch iet of wat andere songs schrijven. Dat de kans klein is dat er op dit album weer een hit zoals Kids staat, is de laatste van onze zorgen.’
MGMT
Uit op 13/9 via Sony/Columbia.
DOOR MATTHIAS STOCKMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
