EEN CARRIÈRE IN 4 BEDRIJVEN

The Panic in Needle Park

Al Pacino begon zijn carrière in 1966 op de planken in New York, wat betekent dat hij van zijn 75 jaar er al zo’n 50 op heeft zitten als acteur. Een overzicht in vier bedrijven.

ACT I 1971-1980 MAG HET WAT MINDER ZIJN?

Het is makkelijk om te vergeten hoe ingehouden en intens Pacino’s vroegste vertolkingen waren. De jonge Pacino was een acteur van geconcentreerde blikken, subtiele emoties en zachtjes geprevelde dialogen.

The Panic in Needle Park

Jerry Schatzberg, 1971

Een liefdesverhaal tussen twee junkies dat destijds choqueerde met zijn realisme. Pacino vertoont nog geen spoor van de maniertjes die later zijn handelsmerk zouden worden.

Quote ‘Het is ongelooflijk hoe anders het filmlandschap er toen bij lag. The Panic in Needle Park was in die tijd een mainstreamfilm, uitgebracht door Fox. Dat zou nu ondenkbaar zijn.’

The Godfather & The Godfather Part II

Francis Ford Coppola,

1972 & 1974

Producent Robert Evans wilde Pacino ontslaan op de set van The Godfather omdat hij mompelde en te somber was. Regisseur Francis Ford Coppola hield echter voet bij stuk en Pacino’s rol als maffiabaas Michael Corleone bezorgde hem zijn definitieve doorbraak.

Quote ‘Ze wilden eerst Robert Redford voor die rol, een mooie jongen. Het was een wonder dat ze bij mij terechtkwamen.’

Dog Day Afternoon

Sidney Lumet, 1976

Sidney Lumets gijzelingsthriller over een uit de hand gelopen bankoverval was een ideaal vehikel voor Pacino, die sporadisch al wat meer uitbundige momenten – ‘Attaca! Attaca!’ – te spelen krijgt.

Quote ‘Lumet was waarschijnlijk de beste acteursregisseur met wie ik ooit heb gewerkt. Ik voelde me echt een bankovervaller.’

Cruising

William Friedkin, 1980

Gay rights-activisten konden niet lachen met deze groezelige thriller die draait om een seriemoordenaar in het wereldje van de leather bars. De film flopte, maar kreeg jaren later wel een herwaardering als cultklassieker.

QuoteCruising is geen statement over álle homoseksuelen. Net zoals The Godfather niet beweert dat álle Italo-Amerikanen maffiosi zijn.’

ACT II 1983 HET KEERPUNT

Roepen, tieren, met zijn neus in een berg coke duiken en binnenshuis raketten afvuren: er was niets subtiels aan Pacino als Tony Montana in Scarface. En eigenlijk zou hij daarna ook nooit meer een rol spelen waarin hij niet minstens een béétje over the top ging.

Scarface

Brian De Palma, 1983

Nu een klassieker, maar destijds een schandaalfilm. De Palma’s geweldorgie werd door al te veel mensen gezien als exploitation. Pacino kreeg een Golden Globe-nominatie, maar werd naar eigen zeggen ook met de nek aangekeken door veel mensen in de filmbusiness. Tijden veranderen: nu is Scarface wellicht Pacino’s meest iconische rol.

Quote ‘Mensen zeiden me vaak: “Hoe kon je daarin meespelen? Het was zo gewelddadig!” Tja, niemand klaagt dat Richard III gewelddadig is.’

ACT III 1992-1999 WOO-HAH!

Tussen 1985 en 1989 laste Pacino een pauze in: Revolution (1985), een epos over de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog, werd een gigantische flop en de acteur voelde zich uitgeblust. Een uit de hand gelopen voorliefde voor drank en drugs hielp al evenmin. Hij keerde terug naar de cinema in 1989 met Harold Beckers erotische thriller Sea of Love, maar dan wel als een heel ander soort acteur. Eentje die graag brulde en tierde.

Scent of a Woman

Martin Brest, 1992

In 1992 kreeg Pacino zijn enige Oscar tot op heden, voor zijn rol als de blinde ex-legerofficier Frank Slade. Entertainend is het zeker, en zijn kreet ‘woo-hah!’ werd een klassieker. Maar of hij uitgerekend hiervoor een Oscar moest krijgen?

Quote ”Woo-hah’ kwam van de luitenant-kolonel die me leerde hoe je een wapen in en uit elkaar moet halen. Militairen die hun wapen gevechtsklaar hebben gemaakt, roepen dat.’

Heat & The Insider

Michael Mann, 1995 & 1999

Pacino’s twee beste rollen in de jaren negentig speelde hij voor Michael Mann: in de epische misdaadfilm Heat en in het fascinerende docudrama The Insider. In The Insider houdt hij zich relatief in, maar Heat is klassieke Pacino scenery chewing. De scène waarin hij schreeuwt dat een jonge Ashley Judd een ‘great ass!’ heeft, is onvergetelijk.

Quote ‘Voor Heat hadden we een scène gefilmd waarin mijn personage een lijntje cocaïne snuift. Die scène is geschrapt, maar heel mijn vertolking was gebaseerd op het idee dat mijn personage onder de coke zat.’

ACT IV 2000- DE RETOUR

Mogen we zeggen dat de vette jaren voorbij zijn? Sporadisch zet Pacino nog wel een sterke rol neer, maar een film met hem is allang geen evenement meer en een steeds groter aantal ervan raakt hier zelfs niet meer in de zalen, zoals The Humbling of Manglehorn.

You Don’t Know Jack

Barry Levinson, 2010

Dokter Jack Kevorkian, bijgenaamd Doctor Death, assisteerde tientallen mensen met (illegale) euthanasie. Barry Levinson regisseerde een HBO-film over zijn leven met Pacino in een typische showy rol. Geen slechte film, maar net zoals veel van Pacino’s recentere output ook niet echt memorabel.

Quote ‘De uitdaging was om humor te brengen naar een tragisch personage. Ik hoop dat dat gelukt is.’

DENNIS VAN DESSEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content