De hoofdrolspelers van ‘Days of Wine and Roses’ zijn niet de enigen die graag hun mond aan de fles zetten. Vijf andere films over niet te onderschatten zuipschuiten.

1 THE LOST WEEKEND

(1945; Paramount) De eerste Hollywoodproductie waarin een dronkaard ontluisterend realistisch wordt geportretteerd. Afgezien van het door de studio opgedrongen happy end, blijft dit een ijzersterk en grimmig drama over een alcoholverslaafde schrijver (Ray Milland), die uitgerekend het weekend dat hij zou afkicken aan zijn verslaving bezwijkt. Billy Wilder brengt zijn troosteloze bestaan, overheerst door leugens en bedrog om te kunnen drinken, beklemmend in beeld.

2 LE FEU FOLLET

(1963; Lumière) De laatste vierentwintig uur in het leven van een zware alcoholverslaafde (Maurice Ronet) die na een ontwenningskuur bij Parijse vrienden gaat aankloppen in de hoop er een reden te vinden om niet tot een wanhoopsdaad over te gaan. Taboebrekende film uit de beginperiode van Louis Malle, die met onsentimenteel medeleven zijn zelfmoordenaar observeert.

3 UNDER THE VOLCANO

(1984; import) De verfilming van Malcolm Lowry’s roman over een dronken Engelse ex-diplomaat die in Mexico zijn eigen ondergang tegemoet gaat, werd lange tijd een onmogelijke karwei geacht. In 1984 probeerde John Huston het toch, met wisselend succes. Hij doet geen moeite om Lowry’s poëtische stijl na te bootsen en laat de hele film rusten op de stevige schouders van Albert Finney die aan zijn zelfgekozen aftakeling een heroïsche dimensie geeft.

4 BARFLY

(1987; import) Schrijver aan de zelfkant van de maatschappij (Mickey Rourke als het alter ego van Charles Bukowski) maakt aan de tapkast kennis met een gelijkgestemde drankzuchtige vrouw (Faye Dunaway). Het is liefde bij het eerste glas en dat is het begin van een aangrijpende kroniek van twee verloren zielen, verzuipend in de whisky. Regisseur Barbet Schroeder doet de emoties trillen zoals in de behavioristische marathons van John Cassavetes.

5 LEAVING LAS VEGAS

(1995; Universal) Nicolas Cage won een welverdiende Oscar voor zijn portret van een suïcidale scenarist die de Hollywoodbullshit vaarwel wuift en naar schimmenrijk Las Vegas trekt om er zich dood te zuipen. Mike Figgis draaide deze l owbudgetprent heel snel in oververzadigde Super-16. De rusteloze en roekeloze dynamiek die van de film uitgaat visualiseert perfect de auto-destructieve trip van de protagonist.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content