DE NIEUWE STERSPELERS. MET HUN DERDE ALBUM VERWIJZEN DOVES DE ANDERE BRITPOPPERS NAAR DE RESERVEBANK.

SOME CITIES

Heavenly/EMI

Doves ****

Noel Gallagher van Oasis monkelde ooit goedkeurend over Doves, en als nonkel Noel goedkeurend monkelt, dan is dat hetzelfde als wanneer Johan Cruijff zegt dat Ronaldinho ‘een redelijke voetballer’ is. De loftrompet dus. Oasis en Doves hebben een ding gemeen: Manchester, de meest grijze der Britse steden. Doves heeft er een haat-liefdeverhouding mee. Hun liedjes zijn een vlucht uit de dagelijkse troosteloosheid van de altijd regenachtige Northern City. De opener op hun jongste, derde worp, het titelnummer Some Cities, is een versmelting van Waiting For The Man van The Velvet Underground met Assessment van The Beta Band, en klinkt even imperatief als het ochtendappèl voor nieuwbakken miliciens. Het is meteen het vlaggenschip van de strak in het pak zittende, heerlijk schetterende en tintelende gitaarpop op de rest van het album. Toch krijgen sommige songs een ijle, zweverige atmos-feer mee: Shadows Of Salford lijkt van This Mortal Coil, Ambition van Sigur Ros. One Of These Days is een synthese, waarbij in de luxueuze pop een psychedelische passage Pink Floyd ten tijde van Syd Barrett wordt ingelast. Snowden koppelt Mercury Rev aan Coldplay. Walk In Fire ten slotte is onweerstaanbaar catchy en opzwepend, maar met een melancholische twist die je alleen in het beste van Echo & The Bunnymen terugvindt.

Geluidjes kruiden de liedjes en er mag gerust een filmisch kantje aan zitten, of zoals Doves het zelf stellen: ’there’s sonics beneath the songs’. Maar van dit derde album, opvolger van het debuut Lost Souls en The Last Broadcast die hen allebei een nominatie voor de Mercury Music Prize opleverden, wilden ze wel hun meest directe plaat maken. Minder uitweidingen, minder gearrangeer, en dat is het duidelijk ook, al zorgt de mysterieuze stem van zanger Jimi Goodwin voor ongrijpbaarheid en onbestemdheid. Ze namen het album op in het natuurpark Snowdonia, onder de beschermende contouren van een benedictijns klooster, maar ook vlakbij Loch Ness en in Liverpool. Uiteenlopende locaties die tot verschillende gemoedsschakeringen hebben geïnspireerd. Het resultaat: een smetteloos album, waarmee Doves Franz Ferdi-nand droog naar de reservebank speelt.

Eddy Hendrix